Άβυσσος: Η μαγεία του ανεξερεύνητου (Mέρος B’)

άβυσσος
Πηγή εικόνας: newamerica.org

Συνεχίζοντας το ταξίδι μας στο πιο απομονωμένο μέρος του πλανήτη (a.k.a. άβυσσος) και αφήνοντας πίσω μας μια συναρπαστική μάχη, φτάνουμε στη μεσονύκτια ζώνη. Πλέον μιλάμε για αρκετό βάθος. Έχοντας ως γνώμονα πως το υψηλότερο κτήριο αυτή τη στιγμή, είναι το Μπουρτζ Χαλίφα (827 μέτρα) η μεσονύκτια ζώνη βρίσκεται 1.000 μέτρα βαθύτερα από αυτό.

Μεσονύκτια ζώνη της αβύσσου

Πρόκειται για μία περιοχή της θάλασσας με ολοκληρωτικό σκοτάδι, αποτελούμενη από μαύρα ατελείωτα, ανοιχτά νερά. Το κολύμπι σε αυτά τα βάθη είναι αρκετά δύσκολο για τον άνθρωπο. Αρκεί να σημειωθεί πως είναι ευκολότερο κάποιος να κάνει μια βόλτα στο διάστημα παρά να κολυμπήσει στη μεσονύκτια ζώνη.

άβυσσος
Πηγή εικόνας: Behind the News | Θαλάσσιες ζώνες

Η εύρεση τροφής σε αυτά τα βάθη είναι εξαιρετικά δύσκολη, οπότε κυρίαρχα όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί, πρέπει να κάνουν υπέρτατη οικονομία ενέργειας. Για παράδειγμα, το 30 εκατοστών καλαμάρι Βαμπίρ, πλέει στο νερό με τους μακριούς, ισχνούς βραχίονές του εκτεταμένους και χωρίς κινήσεις. Οι βραχίονες είναι καλυμμένοι με μικρές, σκληρές τρίχες που «σκουπίζουν» την τροφή από το νερό. Αυτό διασφαλίζει αρκετή ενέργεια συγκριτικά με το ενεργό κυνήγι τροφής. Για τα σαρκοφάγα ψάρια είναι πολύ πιο δύσκολο να βρουν τροφή, καθώς η ζωντανή λεία είναι αρκετά σπάνια σε αυτή τη ζώνη. Οπότε οι κυνηγοί πρέπει να γραπώνουν τέλεια το θύμα τους με την πρώτη προσπάθεια. Διαφορετικά η άβυσσος θα επιτρέψει στο θύμα να ξεφύγει στο σκοτάδι της.

Στα βάθη του Τιτανικού

Κάτω από το σημείο των 3.800 μέτρων, εκεί που βρίσκεται το ναυάγιο του Τιτανικού, πλέουμε σε χαώδη βάθη. Εδώ, η ζωή εξελίσσεται σε αργή κίνηση. Η διατήρηση ακόμη και του τελευταίου ποσοστού ενέργειας, είναι κρίσιμη για την επιβίωση του εκάστοτε οργανισμού. Όλα εδώ κάτω αιωρούνται ακίνητα ή κολυμπούν με έναν αργό, αλλά ταυτόχρονα κομψό τρόπο. Η μόνη στιγμή που τα ζώα αυτής της ζώνης κινούνται γρήγορα είναι όταν πρέπει να αποφύγουν τον κίνδυνο. Σαν το χταπόδι Ντάμπο, που κάνει κουπί με τα σαν αυτιά πτερύγιά του ή το ψάρι «grenadiers» με τις αργές, σαν χέλι δονήσεις της ουράς του.

Διαβάστε επίσης  Ταινίες εποχής που μας γύρισαν πίσω στον χρόνο
Advertisements
Ad 14
άβυσσος
Πηγή εικόνας: oceana.org | Χταπόδι Ντάμπο

Λίγο παρακάτω, στα 4.000 μέτρα, φτάνουμε και πάλι στο έδαφος. Εδώ η άβυσσος πλέον ουσιαστικά είναι μία απέραντη πεδιάδα. Η λεγόμενη αβυσσική πεδιάδα, η οποία είναι καλυμμένη με γκρι λάσπη και πέτρες σκονισμένες με τα απομεινάρια θαλάσσιου χιονιού, που καταναλώνεται από ζώα όπως θαλάσσια αγγούρια, γαρίδες, αχινούς και θαλάσσια σκουλήκια. Σε μερικές περιοχές του πάτου της θάλασσας μπορούν να βρεθούν μικρά, μαύρα αποθέματα μετάλλων. Αυτά είναι ιζήματα μαγγανίου. Κοράλλια και σφουγγάρια, της αβύσσου τα χρησιμοποιούν, για να αγκυροβοληθούν στον πάτο της θάλασσας. Παρότι οι μορφές ζωής είναι σποραδικές στον πάτο, η άβυσσος ακόμη επιφυλάσσει αρκετές εκπλήξεις. Εντυπωσιακό είναι, πως στις κοιλάδες των ρηγμάτων, εκεί που οι τεκτονικές πλάκες διαχωρίζονται και το θαλασσινό νερό θερμαίνεται από το μάγμα, δημιουργούνται μαύροι πίδακες νερού και μετάλλων έως και 400˚C, που σχηματίζουν περίτεχνες καμινάδες και πύργους. Εκεί έρχονται, με τη σειρά τους ακραιόφιλα βακτήρια, που χρησιμοποιούν τα μέταλλα για να δημιουργήσουν οργανικές ύλες, οι οποίες είναι οι βάσεις για μοναδικά οικοσυστήματα.

Η ζώνη του Άδη

Καθώς συνεχίζουμε την κάθοδο, φτάνουμε στο βαθύτερο σημείο της αβυσσικής πεδιάδας στα 6.000 μέτρα. Στον κάτω κόσμο της θάλασσας. Αποτελείται από μακριές, στενές τάφρους, που είναι μόνο 0,25% των ωκεανών και βρίσκεται μεταξύ των πιο ακραίων περιβαλλόντων στη Γη. Μόνο τα ακραιόφιλα όντα υπάρχουν εδώ, όπως το αιθέριο ψάρι-σαλιγκάρι, που κατέχει τον τίτλο του βαθύτερου ζωντανού ψαριού που έχει εντοπιστεί, περίπου στα 8.000 μέτρα. Καθώς βυθιζόμαστε μέχρι τα 10.000 μέτρα, υπάρχουν πολλές μυτερές, κοφτερές, μαύρες πέτρες και τίποτα άλλο. Μέχρι να φτάσουμε την τελική πλαγιά υπάρχει μία τάφρος μέσα στην ακόμη μεγαλύτερη τάφρο των Μαριανών με ελαφρά κεκλιμένες πλευρές, που περικυκλώνουν μία κοιλάδα περίπου 1,6 χιλιομέτρων σε μήκος. Αυτό είναι το βαθύτερο σημείο της αβύσσου. Η Άβυσσος του Challenger, 11.000 μέτρα κάτω από την επιφάνεια.

Διαβάστε επίσης  Λεονάρντο Ντι Κάπριο: Από τον νεαρό του «Τιτανικού» στον Οσκαρικό ακτιβιστή

Η άβυσσος του Challenger

Η πίεση του νερού σε αυτό το βάθος είναι 1.086 bar. Μια βουτιά εδώ είναι σαν να ισορροπείς πάνω στο σώμα σου 1800 ελέφαντες. Αλλά ακόμη και εδώ, η ζωή έχει βρει έναν τρόπο να ακμάζει. Θαλάσσια όντα τα οποία κοντά στην επιφάνεια μπορεί να είναι μερικά εκατοστά, η άβυσσος τους επιτρέπει να φτάσουν έως και 30 εκατοστά και να λικνίζονται ελεύθερα εντός της αβύσσου του challenger. Υπάρχουν όμως κι άλλα πράγματα που πλέουν κομψά στο νερό. Το 2018, επιστήμονες ανακάλυψαν πλαστικές σακούλες στα 11.000 μέτρα βάθος. Ακόμη και το πιο απομονωμένο μέρος στη Γη, δεν είναι προστατευμένο από την ανθρώπινη επιρροή.

Η άβυσσος είναι απέραντη. Εμείς δεν έχουμε άλλο οξυγόνο για να την εξερευνήσουμε, οπότε ας ξεκινήσουμε την άνοδό μας προς την επιφάνεια και ας αφήσουμε την επιστήμη να μελετήσει, όλα αυτά υπέροχα πράγματα που αναμένουν να ανακαλυφθούν. Οι ωκεανοί έχουν τεράστιο βάθος. Χρωστάμε σε εμάς και τους απογόνους μας να τους διατηρούμε όσο το δυνατόν καλύτερα. 

Σπουδάζω στο τμήμα μηχανικών τεχνολογίας αεροσκαφών, του γενικού τμήματος του ΕΚΠΑ (πρώην ΤΕΙ Στερεάς Ελλάδας), στη Χαλκίδα. Ζω στην Αθήνα και το πάθος μου από μικρός είναι τα αεροπλάνα. Μου κεντρίζει το ενδιαφέρον κάθε νέα τεχνολογία και δηλώνω λάτρης της επιστημής και του διαστήματος.

Αρθρα απο την ιδια κατηγορια

η χώρα του χιονιού

Η χώρα του χιονιού του Γιασουνάρι Καβαμπάτα και “αδιέξοδοι” έρωτες

“Η χώρα του χιονιού”, το μυθιστόρημα του Ιάπωνα συγγραφέα Γιασουνάρι

Dune 2: Αμμοσκώληκες, έρωτας και προφητείες

Το δεύτερο μέρος του Dune επιτέλους έφτασε με αμμοσκώληκες, προφητείες,