Το γνωστό σε όλους μας Route 66 έχει γίνει τατουάζ, αφίσες, μπλουζάκια, αυτοκόλλητα, σημαία και… ιδέα. Είναι μια διαδρομή πιο… μεγάλη απ’ τις άλλες και ουσιαστικά διατρέχει το μεγαλύτερο μέρος των κεντρικών-νοτίων πολιτειών των Η.Π.Α. Τι είναι όμως αυτό που έκανε το Route 66 ιδέα και σύμβολο ελευθερίας;
Η δεύτερη ονομασία του είναι Mother Road, και η επίσημη Will Rogers Highway. Στην πραγματικότητα ο δρόμος αυτός δεν είναι φαρδύς, άνετος ή ιδιαίτερα ασφαλής, καθώς στο μεγαλύτερο μέρος του έχει μια μόνο λωρίδα κίνησης για κάθε ρεύμα. Ο δρόμος αρχικά φτιάχτηκε για να συνδέσει τους μικρότερους δρόμους και τις μεγάλες πόλεις μεταξύ τους. Έτσι το νούμερο 66 το πήρε η διαδρομή Σικάγο – Λος Άντζελες τo 1926.
Ο περίφημος αριθμός 66 δόθηκε σχεδόν τυχαία, καθώς αρχικά δεν υπήρχε 66 ανάμεσα στα υπόψηφια νούμερα και η διαδρομή είχε αποφασιστεί να ονομαστεί Route 62. Παρόλ’αυτά ο μηχανικός Cyrus Avery στον οποίο ανατέθηκε το μεγάλο αυτό έργο, θεώρησε ότι το 66 θα ήταν η κατάλληλη επιλογή αριθμού, καθώς όπως πίστευε το 66 μένει γρήγορα στην μνήμη καθώς είναι ένας αριθμός με 2 ίδια ψηφία και επίσης ήταν εύηχο και σύμβολο επιτυχίας στην αριθμολογία. Το Route 66 στην τελική μορφή του ξεκινούσε από το Σικάγο του Ιλλινόις, περνούσε από το Μιζούρι, το Κάνσας, την Οκλαχόμα, το Τέξας, το Νέο Μεξικό και την Αριζόνα, μέχρι που κατέληγε στην Σάντα Μόνικα της Καλιφόρνια, διέτρεχε δηλαδή 3,940 km ( ω ναι, απεραντοσύνη) της αμερικανικής ηπείρου.
Σύντομα άρχισε να χρησιμοποιείται από τους οδηγούς φορτηγών λόγω της εύκολης διαδρομής του και το 1930 θα γινόταν η βασική διαδρομή πολλών αμερικανών που έφευγαν προς την Καλιφόρνια λόγω των επανειλημμένων καταγίδων άμμου που μάστιζαν πολλές περιοχές και των οικονομικών προβλημάτων κατά την περίοδο της Μεγάλης Ύφεσης. Αναφέρεται από πολλούς συγγραφείς και χρονικογράφους ότι εκείνη την εποχή η διαδρομή 66 έγινε σημείο συνάντησης πολλών ανθρώπων που συγκροτούσαν «νομαδικές» κοινότητες. Χαρακτηριστικά, ο Τζων Στάυνμπεκ στα Σταφύλλια της Οργής τοποθετεί την πρωταγωνίστρια οικογένεια στο μεγάλο ταξίδι της από την Οκλαχόμα στην Καλιφόρνια, μέσω του Route 66.
Κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η διαδρομή 66 έγινε η βασική μεταφορική γραμμμή για την μετακίνηση στρατιωτικού εξοπλισμού, μιας και πολλές πολεμικές εγκαταστάσεις βρισκόντουσαν στην Καλιφόρνια. Μεταπολεμικά έγινε ο δημοφιλής δρόμος που οδηγούσε στο Λος Άντζελες, περνώντας μέσα από ατέλειωτες ποικιλόμορφες εκτάσεις, δίνοντας έτσι την δυνατότητα στον ταξιδευτή να δει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της αμερικανικής γης. Έτσι η δημοτικότητα της διαδρομής έγινε και το πρώτο έναυσμα ώστε να ξεκινήσει η εμπορική εκμετάλλευση του δρόμου, με την δημιουργία καταλυμάτων, τουριστικών μαγαζιών και αμέτρητων επιχειρήσεων εστίασης. Η ιερή διαδρομή των απανταχού αμερικανών τσοπεράδων και εν γένει μοτοσυκλετιστών, θεωρείται ότι σηματοδότησε την απαρχή της βιομηχανίας του fast food στην Αμερική, μιας και η ιδέα του γρήγορου φαγητού για οδηγούς και ταξιδευτές φαινόταν πως θα ήταν ξεκάθαρη επιτυχία.
Κατά τη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων η διαδρομή 66 βελτιωνόταν και άλλαζε συνεχώς, μέχρι που ήδη κατά την δεκαετία του ’60 στις περισσότερες πολιτείες είχε αρχίσει να δημιουργείται νεώτερο οδικό δίκτυο. Προέκυψαν πολλές προτάσεις για την χρήση του παλιού μεγάλου δρόμου και τελικά πολλά κομμάτια του χρησιμοποιήθηκαν για την τοπική διασύνδεση χωριών, κάποια εγκαταλήφθηκαν και κάποια άλλα έγιναν κάτι σαν “οδικά έθνικά πάρκα” μιας που ο δρόμος περνάει μέσα από τα μοναδικά φυσικά τοπία της Αριζόνας, του Grand Canyon και πολλών άλλων ξεχωριστών σημείων.
Εκεί, σ’ αυτήν την πέρα απ’ την δύση ήπειρο, που οι δικοί μας κανόνες δεν ισχύουν, τα πράγματα είναι αλλιώς. Εκεί ένα πολιτικό σύστημα μπορεί να γίνει θρησκεία και ιδεολόγημα, μια ινδιάνικη φυλή μπορεί να γίνει τζιπ και ελικόπτερο και ένας δρόμος να γίνει ιδέα. Γι’αυτό, μαζί με την συνεργία βέβαια της ιστορίας και της μαγικής φύσης, το Route 66 έγινε μέσα στα χρόνια σύμβολο ελευθερίας και απεραντοσύνης, ακόμα και..για ‘μας που μόνο σε φωτογραφίες το έχουμε δει. Και να σας πω την αλήθεια, αν μπορούσα να διαλέξω έναν δρόμο για το πιο ωραίο roadtrip, θα διάλεγα την διαδρομή εξήντα έξι.
