Άραβες: 5 όροι και η σημασία τους

Οι Άραβες αποτελούν ένα έθνος (όχι όμως εθνότητα με τη νομική σημασία, όπως π.χ. το Έθνος των Ελλήνων), με ισχυρή δυναμική στην ανθρώπινη ιστορία. Είτε ως Ναβαταίοι, είτε ως Σαβαίοι, είτε ως Κατταβανοί, από τα προ- χριστιανικά και προ- μωαμεθανικά χρόνια μέχρι και σήμερα, οι Άραβες, με συνεχόμενες εσωτερικές συγκρούσεις, και εξωστρεφείς επεκτατικές απαιτήσεις, έχουν δημιουργήσει έναν μύθο και μερικά στεγανά γύρω από το όνομά τους.

Για αρκετούς από εμάς – αν όχι για τους περισσότερους-, οι οποίοι δεν έχουμε κάποια ιδιαίτερη σπουδή ή γνώση, επί των αραβικών θεμάτων, πολλές έννοιες και όροι μας είναι λίγο θολά, όσον αφορά τη σημασία τους και την ερμηνεία τους. Παρακάτω γίνεται μια προσπάθεια συλλογής και ερμηνείας μερικών από τους πιο διαδεδομένους όρους.

Άραβες και αραβικές χώρες

Γεωγραφικά, ο αραβικός κόσμος συνιστάται από 22 χώρες, από τις οποίες οι αρχικοί Άραβες προέρχονται από τις: Σαουδική Αραβία, Κατάρ, Υεμένη, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Κουβέιτ και Μπαχρέιν. Οι υπόλοιπες 17 χώρες, κατακτήθηκαν από την Ισλαμο- αραβική αυτοκρατορία, αναγκάστηκαν να μάθουν αραβικά και να υποταχθούν σε αυτή. Απέκτησαν αραβική κουλτούρα και πλέον, ο πληθυσμός τους προσδιορίζεται ως Άραβες. Αυτές είναι οι: Παλαιστίνη, Ιράκ, Συρία, Λίβανος, Ιορδανία, Αίγυπτος, Λιβύη, Τυνησία, Αλγερία, Μαρόκο, Μαυριτανία, Σουδάν, Ομάν, Τζιμπουτί, Κομόρες, Σομαλία.

Σαφώς ο πληθυσμός των παραπάνω χωρών δεν είναι όλοι Άραβες –και ιδιαίτερα  όπως το Ομάν, το Κατάρ, τα Η.Α.Ε, στις οποίες περίπου το 80% είναι μετανάστες. Παρόλα αυτά ακολουθείται ο αραβικός νόμος, αν και οι Άραβες αποτελούν τη μειοψηφία του πληθυσμού.

Άραβες και Ισλάμ

Με μία ψύχραιμη και λογική ματιά –ανεπηρέαστοι από τις ειδήσεις που φτάνουν στον Δυτικό κόσμο, όλοι οι Άραβες, δεν είναι Μουσουλμάνοι. Στην πλειοψηφία τους, οι Άραβες είναι Μουσουλμάνοι, ωστόσο δεν λείπουν τα ποσοστά που αφορούν: Ορθοδόξους, Κόπτες, Καθολικούς, Εβραίους. Όπως στον χριστιανικό κόσμο έχουμε το σχίσμα των δύο Εκκλησιών: Ορθόδοξοι και Καθολικοί, έτσι και στον Ισλαμικό κόσμο, υπάρχει το αντίστοιχο με τους Σουίτες και τους Σουνίτες.

Σουνίτες και Σιίτες

Με τον θάνατο του Μωάμεθ το 632, προκύπτει το ζήτημα της διαδοχής. Από την μία πλευρά, η πλειοψηφία των ακολούθων, αναγνώρισε αμέσως, ως επόμενο ηγέτη τους, αυτόν που υπέδειξε ο ίδιος ο Μωάμεθ, τον Αμπντουλάχ  ιμπν Αμπί Κουχάφα (Αμπού Μπακρ). Ο  Αμπού Μπακρ, ήταν πιστός φίλος και πεθερός του Μωάμεθ. Ικανός έμπορος, οξυδερκής ως προσωπικότητα και -όπως αποδείχθηκε και στα επόμενο χρόνια- ικανότατος πολεμιστής.

Οι ακόλουθοί του, Σουνίτες, πιστοί στην παράδοση του Μωάμεθ (σούνα) και με παντελής υποτέλεια στο Κοράνι, παίρνουν αποφάσεις με βάση την κοινότητα (ούμα). Ένας κλάδος του Σουνισμού είναι ο Ουλχαμπισμός (Σαλαφίτες ή Μουαχιντ). Πρόκειται, βασικά, για την επίσημη μορφή του Ισλάμ στη Σαουδική Αραβία. Δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί τίποτα άλλο, πέρα από φονταμενταλιστικό, υπερσυντηρητικό και πουριτανικό θρησκευτικό αίσθημα με μόνο απάνθρωπες συνέπειες. Γνωστοί Σουνίτες, είναι οι Ταλιμπάν και τα μέλη της Αλ Κάιντα.

Στον αντίποδα των Σουνιτών, βρίσκονται οι Σιίτες. Πρόκειται για εκείνους, που ως νόμιμο διάδοχο, στη ηγεσία της κοινότητας, αναγνώριζαν τον γαμπρό και ξάδερφο του Μωάμεθ, Αλί (Σι ‘ατ Αλί= ομάδα του Αλί). Πίστευαν, ότι ο διάδοχος θα πρέπει να προέρχεται από την οικογένεια του προφήτη και για αυτό τον λόγο δεν αναγνώριζαν τον Αμπού Μπακρ. Για τους Σιίτες, τόσο ο Αλί όσο και ο γιος του Χουσεΐν ιμπν Αλί, δοξάζονται ως μεγαλομάρτυρες.

Άραβες και Δίκαιο

Σαρία

Η Σαρία είναι ένας συνδυασμός κανόνων, οι οποίοι  πηγάζουν από τις Χαντίθ και το Κοράνι. Ρυθμίζουν την ιδιωτική και δημόσια ζωή, ακόμα και θέματα που δεν έχουν να κάνουν με τα θρησκευτικά καθήκοντα των μουσουλμάνων. Νόμοι που αφορούν θέματα ιδιοκτησίας, κληρονομιάς, γάμου, διαζυγίου, συμβολαίων, εμπορικών και τραπεζικών συναλλαγών, επενδύσεις, δάνεια κ.α., όχι μόνο κατά βάση, αλλά και σε ολόκληρο το σύνολο και τη θεώρησή τους πηγάζουν από το θρησκευτικό δίκαιο (προφανώς ερμηνεύοντάς το πάντα κατά το δοκούν).

Χαντίθ

Οι Χαντίθ είναι οδηγίες αναφορικά με τον τρόπο λατρείας των θρησκευτικών καθηκόντων και του τρόπου ζωής των πιστών. Είναι ο λόγος και οι πράξεις του Μωάμεθ, όπου όλοι οι πιστοί πρέπει να ακολουθούν και να ζουν σύμφωνα με αυτά. Μολονότι, το Κοράνι για τους Άραβες και τον μουσουλμανικό κόσμο, γενικότερα, είναι ένα, οι Χαντίθ δεν είναι κοινές για όλους και έχουν να κάνουν με το παραπάνω σχίσμα. Άλλες Χαντίθ αναγνωρίζουν οι Σιίτες και άλλες οι Σουνίτες.

Άραβες και κοινωνία

Αραβική Άνοιξη

Πρόκειται για ένα κίνημα το οποίο ξέσπασε τον Δεκέμβριο του 2010 και εξέφραζε την αγανάκτηση του λαού απέναντι στους κυβερνώντες του εκάστοτε αραβικού κράτους. Το κίνημα καταδίκαζε τη λιτότητα, τη φτώχεια και την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αξιοπρέπειας.

Ιντιφαντα

Είναι η λαϊκή εξέγερση των Αράβων ενάντια σε οποιαδήποτε μορφή καταπίεσης. Το σημαντικό είναι ότι προέρχεται από τα λαϊκά στρώματα, θεωρείται αυθόρμητη και εναντιώνεται, όχι μόνο απέναντι σε αποικιοκρατίες (Ισπανοί, Άγγλοι, Εβραίοι), αλλά και σε ολοκληρωτικά καθεστώτα (Αραβική Άνοιξη, Ιράκ – Σανταμ  Χουσειν, Μπαχρέιν με αίτημα την επιστροφή στη δημοκρατία κλπ). Η πρώτη Ιντιφαντα, αφορούσε την εξέγερση των Παλαιστινίων ενάντια της κατοχής της Δυτικής Όχθης και της Γάζας από το Ισραήλ (1987- 1991). Η τελευταία, θεωρείται ότι , έλαβε χώρα το 2014 στην Ιερουσαλήμ μέσω μιας σειράς βίαιων πράξεων και επιθέσεων.

Άραβες και Εβραίοι

Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τα Ηνωμένα Έθνη προκειμένου να πετύχουν μια διεθνή κηδεμονία της Ιερουσαλήμ, και παρεμπιπτόντως, να εξιλεωθούν από το Ολοκαύτωμα των Εβραίων, παραχωρούν στους τελευταίους μια έκταση γης που ήδη κατοικούνταν από Παλαιστινίους Άραβες.

Η προκλητική αποικιοκρατική τακτική, συνάσπισε τους Άραβες. Ο πόλεμος που ακολούθησε κατέληξε με τη συντριπτική ήττα του αραβικού στρατού.

Οι σιωνιστές επιθυμούσαν ξεκάθαρα τη δημιουργία εβραϊκού κράτους στο ιερό έδαφος της Παλαιστίνης και  οδήγησαν, μέσα από μια σειρά τακτικών και μεθοδεύσεων, στον εκτοπισμό το 60% των Παλαιστινίων.

Από Βιβλικής υπόστασης, ο Αβραάμ είχε δύο γιούς: τον Ισαάκ –τον γιό της υπόσχεσης του Θεού- με η Σάρα και τον πρωτότοκο Ισμαήλ (με τη δούλα Άγαρ). Οι σχέσεις των δύο αδερφών ήταν τεταμένες και η ολοκληρωτική ρήξη ήρθε ύστερα από την απαίτηση της Σάρα να διωχθούν ο Ισμαήλ με τη μητέρα του. Για την Εβραϊκή Γραφή, ο γιός της υπόσχεσης είναι ο Ισαάκ, ενώ για το Κοράνι ο Ισμαήλ (Γένεση 16:1-6).

Όπως και να έχει, το Κοράνι έκανε αυτή τη διαμάχη πιο έντονη και αντιφατική. Εδάφια που περιέχονται σε αυτό, από τη μια μεριά υποστηρίζουν, να δέχονται τους Εβραίους ως αδέρφια τους και από την άλλη μεριά, να επιτίθενται σε αυτούς μέχρι την τελική υποταγή τους.

Πηγές:

Το σχίσμα των Μουσουλμάνων και η πολύνεκρη διαμάχη τους. Ποιοι είναι οι Σουνίτες και ποιοι οι Σιίτες. Ποιο δόγμα ακολουθούν οι Ταλιμπάν, η Αλ Κάιντα και το ISIS…, ανάκτηση από: mixanitouxronou.gr

Γιατί σφάζονται Σουνίτες και Σιίτες στο Ισλάμ;, ανάκτηση από: emprosnet.gr

Γιατί οι Εβραίοι και οι Άραβες / Μουσουλμάνοι μισούν ο ένας τον άλλο; , ανάκτηση από: gotquestions.org

Αν αγαπάτε τους Παλαιστινίους, θα πρέπει να μισείτε την Χαμάς, ανάκτηση από:  chabad.gr

Η ΣΑΡΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΘΙ ΣΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ!,  ανάκτηση από:  azinlikca.net

Εθνοκάθαρση εκ προμελέτης, ανάκτηση από: efsyn.gr