Μουσική | Rolling Stones: oι «κυλιόμενες πέτρες» συνεχίζουν να κυλούν με το νέο album τους

«Όταν εμείς ακούγαμε Rolling Stones, εσείς δεν υπήρχατε καν», θυμάμαι τα πειρακτικά λόγια της μάνας μου προς την έφηβη τότε κόρη της. Ούτε εκείνη ούτε κι εγώ είχαμε το απόλυτα rock style που θα «απαιτούσε» κάποιος από ένα άτομο που ακούει την μουσική των Rolling Stones. Θεωρώ, όμως, πως αυτή είναι και η χαρακτηριστικότερη λεπτομέρεια που συναντάται στην μουσική κουλτούρα του εν λόγω συγκροτήματος: δεν χρειάζεται να προσπαθείς να αποδείξεις πως είσαι ψαγμένος ή ότι είσαι μέρος της must music του τελευταίου αιώνα. Ακούς Rolling Stones για τον απλό λόγο ότι, είναι όχι το μόνο αλλά από τα λίγα και καλά συγκροτήματα που άντεξαν στον χρόνο και παρά το πέρασμα από πολλά μεταβατικά στάδια, είτε χρονικά είτε αναζήτησης της μουσικής ταυτότητας, κατάφεραν να εξελιχτούν, να πειραματιστούν αλλά και να διατηρηθούν χωρίς να φθείρουν το πρωταρχικό μουσικό τους DNA. Ένα πειστήριο αυτού είναι το καινούργιο τους album το οποίο καρτερικά αναμένουμε αυτόν τον καιρό.

Ήδη από την αρχή του έτους και κατά την έναρξη του Exhibitionism στο Saatchi Gallery του Λονδίνου, μιας έκθεσης-αναδρομής για την καριέρα του δημοφιλούς συγκροτήματος, οι Rolling Stones επιβεβαίωσαν την κυκλοφορία ενός νέου δίσκου ονόματι “Blue & Lonesome”. Λίγο αργότερα μετά το ιστορικό τους ταξίδι στην Κούβα κοντά στην άνοιξη του τρέχοντος έτους, ο Ronnie Wood και ο Keith Richards (κιθαρίστες του group) πληροφόρησαν πως έχουν ξεκινήσει τις ηχογραφήσεις στο studio για το επερχόμενο δίσκο. Αυτό ήταν αρκετό για να αναζωπυρωθεί η ελπίδα του κοινού για ένα ακόμα πολλά υποσχόμενο project υπό την επιμέλεια του σπουδαίου Λονδρέζικου συγκροτήματος.

Επόμενα στοιχεία σχετικά με το νέο album των Rolling Stones πληροφορούν για μια νοσταλγική ίσως αναδρομή της μπάντας πίσω στον χρόνο. Πίσω στα πρώτα βήματά τους όταν η φιλοσοφία της αντικουλτούρας τους για την τότε εποχή αρκούταν στο τόσο οικείο για αυτούς τζαζάρισμα. Δεκαετία του ’60, οι ζωές δύο παιδικών φίλων , του Keith Richards και του Mick Jagger, θα ξανασυναντηθούν δημιουργώντας σταδιακά μια μπάντα με μουσικές επιρροές από Muddy Waters, Chuck Berry, Howlin ‘Wolf, Bo Diddley και κινούμενοι στο ίδιο ύφος δεν θα κρύψουν ποτέ την αγάπη τους για τη Blues και Rock n’ Roll μουσική. Σήμερα, λοιπόν, 50 χρόνια μετά από αυτήν την τόσο δημιουργική, άλλοτε ευθύγραμμη και ομαλή κι άλλοτε με σκαμπανεβάσματα μουσική διαδρομή, οι δύο φίλοι μαζί με τα υπόλοιπα μέλη σχεδόν ολοκληρώνουν μια επιπλέον δουλειά που μαρτυρά πόσο καλά ξέρουν να κάνουν αυτό που αγαπάνε.

Σταδιακή άνοδος, δόξα, ναρκωτικά, ανασυστάσεις στην δομή του συγκροτήματος, διαφωνίες, πειραματισμοί με την μουσική ταυτότητα της μπάντας, μικρά διαλείμματα και γρήγορες ανακάμψεις, 25 albums στο ιστορικό της δισκογραφίας τους και πολλά μα πάρα πολλά lives και tours είναι εκεί για να πιστοποιούν έναν ολόκληρο μουσικό βίο 50 χρόνων που έχει προσφέρει τρομερά μεγάλη επιτυχία στο ίδιο το συγκρότημα και απίστευτα λατρεμένα κομμάτια για τους fans του.

Τραγούδια τους, όπως το “Let It Bleed”, “Paint it Black”, “(I Can’t Get No) Satisfaction,” το κομβικό αυτό τραγούδι για την εδραίωση της δημοτικότητας του συγκροτήματος αφού με την έκδοσή του το καλοκαίρι του 1965, έγινε το τέταρτό τους No1 στο Ηνωμένο Βασίλειο και το πρώτο Νο 1 στις ΗΠΑ, όπου παρέμεινε τέσσερις εβδομάδες στην κορυφή του Billboard Hot 100,“Brown Sugar”, “Dead Flowers”, “Start Me Up”, το οποίο έφτασε στο Νο.2 στις ΗΠΑ και κατετάγη No.22 στο Billboard Hot 100 , “Hang Fire”, το οποίο ανέβασε το συγκρότημα στο top 20 hot του Billboard Hot 100 το 1982, “Mixed Emotions ” (US No. 5) “Angie” και πάρα πολλά άλλα, φρόντισαν για την διαχρονικότητα και την μακροβιότητα του συγκροτήματος.

Στις αρχές του Δεκεμβρίου του 2016 θα είμαστε στην ευχάριστη θέση να ακούσουμε 12 ακόμη μουσικές δουλειές της πολυαγαπημένης μπάντας. Τα μέλη του συγκροτήματος, πριν ακόμη από την αναγγελία των τίτλων των συμπεριλαμβανομένων κομματιών και την κυκλοφορία του single “ Just Your Fool”, είχαν κάνει τα μικρά τους spoils τονίζοντας πως το κοινό πρέπει να περιμένει κάτι διαφορετικό και με το διαφορετικό όλα έδειξαν πως νοούταν η Blues θεματική του δίσκου με διασκευές μεγάλων καλλιτεχνών αυτού του μουσικού χαρακτήρα. Συγκεκριμένα, οι πηγές κάνουν λόγο για την συμμετοχή της κιθάρας του γνωστού Eric Clapton σε δύο εκ των 12 τραγουδιών. Ο Eric Clapton ηχογραφούσε στο ίδιο studio με τους Rolling Stones πράγμα που έκανε ευκολότερο τον πειρασμό να παίξει για άλλη μια φορά με την μπάντα ανακαλώντας παλιές καλές στιγμές, όπως τότε στο Richmond’s Crawdaddy Club.

Στις 2 Δεκεμβρίου του 2016 εν τέλει, μη έχοντας ποτέ απογοητεύσει το κοινό, οι Rolling Stones κάνουν ένα γερό comeback με την υπόσχεση ενός αυθεντικού υλικού στις πινελιές της Blues μουσικής. Δεν ξεχνoύν τις ρίζες τους και θυμούνται τους ήχους που ποτέ δεν σταμάτησαν να λατρεύουν και να υπηρετούν. Για μια ακόμη φορά περιμένουμε να ακούσουμε τον διαυγή ήχο της κιθάρας των Keith Richards και Ronnie Wood και να ακούσουμε την φωνή του Mick Jagger σαν να μην πέρασε μια μέρα. Συντονιστείτε καθώς ο φετινός Δεκέμβρης θα μας βρει σε ατμόσφαιρα αλά Rolling Stones!

Υ.Γ 2+1 πράγματα που πάντα θέλαμε να μάθουμε για τους Rolling Stones:

1) Η γνωστή σε όλους γλωσσίτσα ως σύμβολο του συγκροτήματος δημιουργήθηκε με αφορμή το album “Sticky Fingers” (1971) και την ανάγκη για εύρεση ενός λογότυπου για την νεοσύστατη Rolling Stones Records.Η έμπνευση για την απεικόνιση ενός ζεύγους χειλιών εκ των οποίων εξέρχεται μια γλώσσα προέκυψε από τον σχεδιαστή John Pasche στην απόπειρα να αποδώσει την πρόταση του Jagger για την αναπαράσταση της ινδουιστικής θεότητας Kali (η οποία στην αναπαράστασή της βγάζει τη γλώσσα). Αργότερα, τροποποιήθηκε λίγο από τον Craig Braun. Το 2003 το κανάλι VH1 χαρακτήρισε το logo του συγκροτήματος , που έγινε το πιο διάσημο στην ιστορία της λαϊκής μουσικής, ως το “Νο 1 Greatest Album Cover” όλων των εποχών.

2) Τυχαία η συνωνυμία του γνωστού περιοδικού “Rolling Stone” με το συγκρότημα Rolling Stones; Και ναι και όχι είναι η απάντηση. Το δεκαπενθήμερης κυκλοφορίας περιοδικό ιδρύθηκε στο San Francisco το 1976 από τον Jann Wenner. Από το πρώτο κιόλας τεύχος ο ιδρυτής εξήγησε πως ο τίτλος του περιοδικού είναι αποτέλεσμα ενός μείγματος επιρροής από το Blues κομμάτι “Rollin’ Stone” (1950) του Muddy Waters, το όνομα του συγκροτήματος “Rolling Stones” και το τραγούδι του Bob Dylan “Like a Rolling Stone”.

3) Επακόλουθο του 2 είναι το ερώτημα από πού πήραν το όνομά τους οι Rolling Stones. Η απάντηση είναι πιθανότατα από το τραγούδι “Rollin’ Stone” (1950) του Muddy Waters. Είναι αδιαμφισβήτητο πως μάλλον η μεγαλύτερη επιρροή στην υφολογική θεμελίωση του συγκροτήματος συνέβη από τον Muddy Waters.