Στο Mini Direct Ιουλίου 2020 της Nintendo ως τελευταία παρουσίαση διάλεξε δύο παιχνίδια της σειράς Shin Megami Tensei. Η σειρά είναι γνωστή στην Ιαπωνία ως το “τρίτο RPG” πίσω από το Final Fantasy και το Dragon Quest. Στην Δύση όμως ,θεωρείται cult classic της έκτης γενιάς κονσολών(PS2, Xbox, Gamecube) με παιχνίδια όπως το Shin Megami Tensei III: Nocturne, την διλογία Digital Devil Saga μαζί με τα Persona 3 και 4.
Τα Shin Megami Tensei έχουν τις ρίζες τους στην τριλογία βιβλίων ονόματι Digital Devil Story: Megami Tensei του συγγραφέα Αϊά Νισιτάνι. Τα παιχνίδια που έχουν την βάση τους στα βιβλία είναι οι δύο τίτλοι Megami Tensei για το NES(Digital Devil Story: Megami Tensei 1 και 2). Τα επόμενα παιχνίδια ξεφεύγουν από τους βασικούς χαρακτήρες και την πλοκή της τριλογίας των βιβλίων(δηλαδή την μετεμψύχωση των Ιαπωνικών θεοτήτων Ιζανάγκι και Ιζανάμι) αρχίζοντας με το (πρώτο)Shin Megami Tensei για το Super Famicom.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
Η πλοκή των παιχνιδιών Shin Megami Tensei σε γενικές γραμμές αποτελείται από επαναπόληση διαφόρων στοιχειών των ιστοριών cyberpunk σε συνδυασμό με αποκαλυπτικά γεγονότα που στην επιστροφή θεοτήτων και πλασμάτων από μυθολογίες διαφόρων λαών ανά τον κόσμο. Οι ιστορίες της σειράς όπως και το gameplay δεν έχουν καμία σχέση με ανάλογα JRPGs ή και άλλα παιχνίδια που στηρίζονται στο σενάριό τους. Μια επιφανειακή ανάλυση της βασικής σειράς Shin Megami Tensei μας δείχνει ότι οι χαρακτήρες δεν παραπέμπουν σε ανθρώπινους χαρακτήρες αλλά είναι εκπρόσωποι συγκεκριμένων ιδεολογιών. Αυτό στα παιχνίδια γίνεται συμβολικά αντιληπτό πολύ νωρίς στο κάθε τίτλο π.χ. στο πρώτο παιχνίδι της βασικής σειράς, το προαναφερόμενο Shin Megami Tensei, μόλις αρχίσει το παιχνίδι ο πρωταγωνιστής περπατάει μόνος του σε ένα ονειρικό περιβάλλον στο οποίο βρίσκει και ονομάζει δύο χαρακτήρες, ο ένας παρουσιάζεται από έναν ιερέα ως μια ανθρωπόμορφη φιγούρα πάνω σε έναν σταυρό και ο άλλος παρουσιάζεται από έναν τυπικά σχεδιασμένο δαίμονα πεσμένος μπρούμυτα στο πάτωμα του περιβάλλοντος χαρακτηριζόμενος από τον δαίμονα ως “αδύναμος που ψάχνει δύναμη”.
Τα παιχνίδια είναι γνωστά ως δύσβατα σε gaming κύκλους άλλα το βασικό συστατικό δυσκολίας τους είναι η διαφορετική βάση του σχεδιασμού τους από τα υπόλοιπα JRPGs. Υπό την πρώτη όψη τα Shin Megami Tensei μοιάζουν με τα Pokemon στο στοιχείο της συλλογής διαφόρων χαρακτήρων που χρησιμοποιούνται στην μάχη αλλά η μεγάλη διαφορά είναι στην μέθοδος συλλογής τους. Στο Pokemon ο παίκτης είναι αναγκασμένος να χρησιμοποιεί τις Pokeball οι οποίες συλλέγουν τους χαρακτήρες μέσω τυχαίων πιθανοτήτων, ενώ στο Shin Megami Tensei η συλλογή γίνεται μέσω συζήτησης με τους χαρακτήρες(δαίμονες, θεούς, αγγέλους και άλλα μυθολογικά πλάσματα) μέχρι να πεισθούν να συνεργαστούν με τον πρωταγωνιστή. Η μέθοδος που ο παίκτης πρέπει να πείσει τον κάθε χαρακτήρα βασίζεται στην προσωπικότητα του κάθε θρησκευτικού χαρακτήρα σε συνδυασμό με την πλοκή του κάθε παιχνιδιού. Άλλη μία διαφορά με το Pokemon είναι η αλληλεπίδραση με τους συνεργάτες, στο Pokemon είναι αναγκαία η χρήση χαρακτήρων που ο παίκτης συντηρεί στην ομάδα του από τις αρχές του παιχνιδιού. Το Shin Megami Tensei όμως δουλεύει με ακριβώς αντίθετη φιλοσοφία. Η ομάδα του πρωταγωνιστή πρέπει να αλλάζει τακτικά και να μην κρατάει χαρακτήρες που έχουν κατώτερο επίπεδο. Αυτό το σχεδιαστικό στοιχείο ταιριάζει άμεσα με το υπαρξιακά μοναχικό σενάριο των παιχνιδιών Shin Megami Tensei και τις ωφελιμιστικού χαρακτήρα αποφάσεις που αναγκάζεται ο παίκτης να πάρει. Μπορεί να τεθεί ότι τα Shin Megami Tensei για αυτούς τους λόγους είναι η σχεδιαστική αντίθεση της σειράς Pokemon και της αίσθησης του ανήκειν που προβάλλει.
Ο πρωταγωνιστής ως η μεταβλητή που θα αλλάξει τον κόσμο και θα διορθώσει το πρόβλημα που ο παίκτης βλέπει ως πρόβλημα στον κόσμο παίρνει τον ρόλο του μεσσία. Οι ιστορίες αφήνουν τις βάσεις των τραγωδιών που χρησιμοποιούνται σε σενάρια ταινιών, μυθιστορημάτων και άλλων παιχνιδιών, παίρνοντας περισσότερο στοιχεία από την επική ποίηση γνωρίζοντας ότι οι χαρακτήρες δεν είναι άτομα αλλά εκπρόσωποι ιδεατών στοιχείων και ιδεολογιών που ο παίκτης μπορεί να δεχθεί ή να αρνηθεί. Οι δρόμοι που ο μεσσίας(ο παίκτης) μπορεί να πάρει είναι του χάους, που χαρακτηρίζεται από μια απόλυτη ιδιωτική ελευθερία και μια τάση στον κοινωνικό δαρβινισμό, ο δρόμος του νόμου, που θέτει ορθή μια υπαρξιακή απολυταρχία υπό τον αβρααμικό Θεό(YHVH) και τον δρόμο της ουδετερότητας, στον οποίον οι άνθρωποι δεν χρειάζονται υπερλογικές υπάρξεις για να συντηρηθούν και να συντηρήσουν τις κοινωνίες τους. Ο δρόμος του χάους εκπροσωπείται από τον Λούσιφερ σε συνδυασμό με παγανιστικούς θεούς που εκπροσωπούν αμαρτίες κατά τις αβρααμικές θρησκείες. Ο δρόμος του νόμου εκπροσωπείται από τον Θεό των αβρααμικών θρησκειών ή έναν ιερό εκπρόσωπο Του μαζί με τους αγγέλους των παραδόσεων του Ιουδαϊσμού, του Χριστιανισμού και του Ισλάμ. Ο δρόμος της ουδετερότητας έχει εκπρόσωπο την γενική ανθρωπότητα ή πιο συγκεκριμένα την επαναλαμβανόμενα υπό αποκαλυπτικές θεϊκές επιθέσεις, πόλη του Τόκιο, και ατομικά κάποιον φίλο του πρωταγωνιστή που δεν έχει προσηλυτιστεί ή δημιουργηθεί από τον Λούσιφερ ή τους αγγέλους του Θεού.
Αυτό το άρθρο δεν θα βυθιστεί μέσα στην ανάλυση του κάθε παιχνιδιού της σειράς. Για να υπάρχει καλύτερη κατανόηση ενός έργου τέχνης πρέπει να προϋπάρχει στην συζήτηση το επίσταμαι. Όλες οι παραπάνω αναφορές ήταν τα στοιχεία που χρειάζονται για την βαθύτερη κατανόηση των μηνυμάτων του κάθε τίτλου της σειράς Shin Megami Tensei, παιχνίδια που θα αναλυθούν σε μελλοντικά άρθρα.
