Φεστιβάλ Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Το Φεστιβάλ Βιβλίου Θεσσαλονίκης, μία παράδοση 39 ετών, θα κάνει και φέτος την καθιερωμένη εμφάνιση του στην παραλία της πόλης. Παρά τις ιδιαίτερες και πρωτόγνωρες υγειονομικές συνθήκες, λόγω της πανδημίας, δεν ηττήθηκε ολοκληρωτικά. Θα πραγματοποιηθεί στα τέλη του Ιούνη, αργότερα από τις καθιερωμένες ημερομηνίες του, χωρίς να συνοδεύεται από παράλληλες εκδηλώσεις και τυμπανοκρουσίες στην τελετή έναρξης του. Θα περιοριστεί στην ουσία του: την έκθεση εκατοντάδων τίτλων βιβλίων προς το αναγνωστικό κοινό της πόλης. Μικροί και μεγάλοι εκδοτικοί οίκοι, τα βιβλιοπωλεία της πόλης καθώς και διάφοροι φορείς με εκδοτικό έργο θα έχουν την ευκαιρία να εκθέσουν τις καλύτερες εκδόσεις τους.

Θυμάμαι πάντοτε το Φεστιβάλ Βιβλίου Θεσσαλονίκης, αν και, λόγω απουσίας, έχω πολλά χρόνια να το επισκεφτώ. Ήταν ανέκαθεν ένα σημαντικό πολιτιστικό γεγονός της πόλης το οποίο, μαζί με άλλα κατά τη διάρκεια της χρονιάς, σηματοδοτούσε την πολιτιστική ζωή και διαμόρφωνε τον πολιτιστικό χαρακτήρα της πόλης. Θυμάμαι πως δέχονταν πολλούς επισκέπτες αλλά δεν γνωρίζω πόσο καλά τα πήγαινε εμπορικά, αν δηλαδή οι πωλήσεις βιβλίων ικανοποιούσαν τις προσδοκίες εκδοτών και συγγραφέων. Αλλά ούτε υπήρχε ακριβής τρόπος καταγραφής των επισκεπτών εφόσον ο χώρος είναι ανοιχτός και δεν υπάρχει εισιτήριο εισόδου.

Προσωπικά χρειαζόμουν τουλάχιστον δύο επισκέψεις μέχρι να καταλήξω ποιο βιβλία, σχεδόν αποκλειστικά λογοτεχνικά, θα αγόραζα. Η πρώτη ήταν διερευνητική, μία κάποια ‘βόλτα’ στους πάγκους των βιβλίων για να δω εξώφυλλα, οπισθόφυλλα, τίτλους, αλλά και για να ξεφυλλίσω κάποια από αυτά. Η δεύτερη ήταν η αποφασιστική. Είχα ήδη ‘στοχοποιήσει’ κάποια βιβλία και επισκεπτόμουν ενθουσιασμένος το Φεστιβάλ Βιβλίου Θεσσαλονίκης για να τα προμηθευτώ, όσα περισσότερα μου επέτρεπαν τα οικονομικά μου. Θυμάμαι, επίσης, πως η μία από τις δύο επισκέψεις θα γίνονταν υπό το φως της ημέρας, σε ώρες εργάσιμες, για να μην υπάρχει πολύς κόσμος που συνήθως δυσχεραίνει την προσέγγιση στους πάγκους των βιβλίων. Βέβαια, η ‘γιορτή του βιβλίου’ δικαιολογούσε τον χαρακτηρισμό αυτόν περισσότερο τις βραδινές ώρες, κάτω από το φως του φεγγαριού, των άστρων, του ηλεκτρικού φωτισμού. Ευνοούσε και ο χώρος για τη δημιουργία του ιδανικού σκηνικού: η παραλία της πόλης στο ύψος του Λευκού Πύργου, εκεί όπου υπάρχει μεγαλύτερη άνεση χώρου. Αλλά και οι πλανόδιοι πωλητές παγωτού και ξηρών καρπών, αναψυκτικών και άλλων δροσιστικών απολαύσεων.

Θα επιχειρήσω να επισκεφτώ και φέτος το Φεστιβάλ Βιβλίου Θεσσαλονίκης. Για να αγοράσω κάποια βιβλία αλλά και για να θυμηθώ τα παλιά – οι αναμνήσεις είναι σχεδόν πάντοτε πολύτιμες – αλλά και για να κάνω τις αναπόφευκτες συγκρίσεις του τότε (δεκαετία του 90) με το τώρα. Πόσο έχει αλλάξει στην μορφή αλλά και στο περιεχόμενο του, από το πλήθος των εκθετών μέχρι την μορφή των πάγκων. Όποιες και να είναι οι αλλαγές, είναι βέβαιο πως το Φεστιβάλ Βιβλίου Θεσσαλονίκης είναι ριζωμένο στις καρδιές των βιβλιοφάγων της πόλης.

Advertisements