“Σχεδόν λευκή” της Ιφιγένειας Τέκου – το ιστορικό μυθιστόρημα που δεν ξέραμε ότι χρειαζόμασταν

Μια γυναίκα, κατατρεγμένη ήδη από κοριτσάκι, γεννά μια “Σχεδόν Λευκή” τη Νοματέμπα ή Ελπίδα. Ένα ιστορικό μυθιστόρημα που μας αποκαλύπτει σχεδόν άγνωστες πτυχές της Νοτίου Αφρικής στα μέσα του 20ού αιώνα, καθώς και της Μοζαμβίκης -όσο ακόμη βρισκόταν υπό Πορτογαλική κυριαρχία, και που μας φέρνει ομαλά στη Λήμνο της Χούντας. Η Ελπίδα θα μάς διδάξει τι σημαίνει κουράγιο και παλικαριά, καθώς και πώς είναι να ανήκει ένα άτομο σε δυο φυλές ταυτόχρονα.

Το βιβλίο “Σχεδόν λευκή” γράφτηκε από την Ιφιγένεια Τέκου και εκδόθηκε από τις εκδόσεις Ψυχογιός τον Απρίλιο του 2023.

Περίληψη

Η εννιάχρονη Μπάι, ένα μαύρο κορίτσι στη φυλετικά διαχωρισμένη Νότια Αφρική του 1936, χάνει τη μητέρα της και μαζί την παιδικότητά της. Δε μένει άλλος κοντά της παρά μόνο η Νοματέμπα, η φανταστική της φίλη, που παρά τις περιπέτειές της και την έλλειψη σπιτικού, τη συνόδευε για πάντα. Αυτή, μάλιστα, την ενέπνευσε να ονομάσει την κόρη της Νοματέμπα ή Ελπίδα, για να τιμήσει τον πατέρα της, τους οποίους η μοίρα και οι συνθήκες χώρισαν. Η ίδια μοίρα χώρισε τη Νοματέμπα από τη μητέρα της, όμως την έφερε αργότερα στον πατέρα της, τον Έλληνα Βαγή στη Μοζαμβίκη. Η Ελπίδα πλέον, γνωρίζει τα ελληνικά και τη μεσογειακή κουλτούρα, τον έρωτα και την απανθρωπιά, μια ακόμη οικογένεια και τελικά τα πάτρια εδάφη στη Λήμνο.

Κριτική

Αυτό που θαύμασα από την πρώτη στιγμή στο βιβλίο αυτό είναι η εμμονή του στη λεπτομέρεια και την αληθοφάνεια – για αυτό και εκτίμησα απεριόριστα τις εκφράσεις στα Ζουλού και τα Αφρικάανς, τη ντόπικη λαλιά των διάφορων Ελλήνων που γνώρισε η Ελπίδα, ακόμη και λεξούλες στα πορτογαλικά. Αυτά και η διάθεση της συγγραφέως να αναλύσει ιστορικά γεγονότα σχετικά με το χρόνο ή τον χώρο της ιστορίας, δείχνει την ενδελεχή έρευνα στην οποία προέβη η συγγραφέας για χάρη του βιβλίου.

Ίσως αυτό να συνέβαλε και στο μέγεθός του (504 σελίδες), που βρήκα κάπως υπερβολικό. Σχεδόν το ένα τρίτο του βιβλίου αφορούσε την Μπάι, κυρίως πριν τον ερχομό της Ελπίδας, κάτι που εμένα προσωπικά με δυσκόλεψε στην ανάγνωση του βιβλίου. Αυτό, όμως, είναι το μόνο αρνητικό που εντόπισα σε αυτό το βιβλίο, καθώς η πλοκή ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και οι ιστορικές λεπτομέρειες μαγνήτιζαν τον αναγνώστη. Την ιστορία της Νοτίου Αφρικής και της Μοζαμβίκης την αγνοεί ο ελληνικός λαός, αλλά αυτό το βιβλίο δίνει την ευκαιρία να μάθεις κάτι παραπάνω για αυτήν.

Δυο λόγια για τη συγγραφέα

Από την ιστοσελίδα: “Η ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΤΕΚΟΥ γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε γαλλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και πήρε μεταπτυχιακό τίτλο από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών στη Διοίκηση Επιχειρήσεων. Εργάστηκε ως διοικητική υπάλληλος για αρκετά χρόνια σε πολυεθνικές εταιρείες, ενώ πλέον κάνει μεταφράσεις και παραδίδει ιδιαίτερα μαθήματα σε παιδιά. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν επίσης τα μυθιστορήματά της ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΦΩΣ, Η ΜΟΙΡΑ ΤΗΣ ΠΗΝΕΛΟΠΗΣ, ΔΕΞΙ ΚΙΤΡΙΝΟ ΛΟΥΣΤΡΙΝΙ, ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΠΛΕ ΣΕΡΒΙΤΣΙΟ, Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΚΟΥΚΛΕΣ, καθώς και το βιβλίο της για εφήβους YOLO – ΖΕΙΣ ΜΟΝΑΧΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ.”

Πηγές:

https://www.psichogios.gr/el/ifigeneia-tekoy