Ένα από τα καλύτερα βιβλία που διάβασα μέσα στο 2022 ήταν οι «Οι Νεκροί Ρομαντικοί». Το διάβασα στα αγγλικά, και όταν είδα ότι ο αγαπημένος Ψυχογιός θα το εκδώσει, συγκινήθηκα. Καταρχάς, θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στις εκδόσεις Ψυχογιός, γιατί επιτέλους μεταφράζουν τέτοια δημοφιλή βιβλία. Εγώ τα διαβάζω όλα στα αγγλικά γιατί απλά δεν τα βρίσκω στα ελληνικά. Όταν όμως ήθελα να το συζητήσω με την αγαπημένη -μεγάλη πλέον- ελληνική βιβλιοκοινότητα και δε μπορούσα, στεναχωριόμουν. Πλέον όμως όχι.
Όποιος βλέπει τον τίτλο, «Οι Νεκροί Ρομαντικοί», καταλαβαίνει πως είναι ένα βιβλίο ρομαντικό. Αν περιμένετε πως θα διαβάσετε ένα ανάλαφρο βιβλίο σαν το «Άνθρωποι που αγαπούν τα βιβλία» τότε θα σας πρότεινα να μην το διαβάσετε. Είναι ιστορία αγάπης αλλά όχι μόνο.
Η πλοκή
Η Φλόρενς είναι ghost writer. Δηλαδή, γράφει ρομάντζα εκ μέρους μιας διάσημης συγγραφέας. Όμως, δεν πιστεύει στον έρωτα. Πιστεύει πως ο έρωτας έχει πεθάνει. Και με αυτά που πέρασε από την προηγούμενη σχέση της (δεν θα σας κάνω σπόιλερ μην ανησυχείτε!) το βρίσκω λογικό. Ειδικά, όταν γνωρίζει τον νέο της εκδότη τα πράγματα δυσκολεύουν. Γιατί εκτός από κούκλος είναι και πιστός…στον έρωτα. Όταν λαμβάνει ένα τηλέφωνο από τη μαμά της ότι ο πατέρας της πέθανε, αναγκάζεται να γυρίσει πίσω στην πόλη της για την κηδεία του. Στην πόλη που είχε να πάει από μικρή. Γιατί εκτός από όλα τα άλλα, η Φλόρενς βλέπει φαντάσματα. Και έφαγε μεγάλο bullying για αυτό, γιατί είχε βοηθήσει για να λυθεί το μυστήριο της δολοφονίας ενός παιδιού. Το καλύτερο δεν σας το είπα. Οι γονείς της Φλόρενς έχουν γραφείο κηδειών οπότε είναι συνηθισμένη στον θάνατο.
«Το να προσποιείσαι πως είσαι καλά, όσο ο κόσμος γύρω σου αλλάζει, και σε αφήνει πίσω να μένεις με οποιαδήποτε απώλεια βρήκες στην πορεία.»
Οι χαρακτήρες
Η Φλόρενς είναι πλέον από τους αγαπημένους μου χαρακτήρες. Γεμάτη ανασφάλειες, πράγμα που την έκανε τόσο αληθινή. Έβγαλε τόσες πολλές δικές μου ανασφάλειες στη φόρα. Έγινε μια από τις καλύτερές μου φίλες, και να γνωρίζω πως είναι φανταστική, ηρεμήστε!
Advertising
Εκτός από τη Φλόρενς αγάπησα και το ταίρι της, τον Μπεν. Είναι τόσο μοναδικός και η σχέση του με την Φλόρενς είναι απλά αξιαγάπητη.
Αγάπησα πολύ την δυναμική της οικογένειας Ντέι. Αγάπησα την Άλις και τον Κάρβερ. Μου άρεσε που ο Κάρβερ όχι μόνο είναι γκέι, αλλά είναι και σε σχέση με τον Νίκι. Και μόνο το γεγονός ότι η εκπροσώπηση της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας γίνεται τόσο φυσικά είναι μεγάλο μπόνους για μένα.
«Το τέλος, ήταν απλά μια νέα αρχή».
Το μοναδικό ίσως που μου προξένησε περίεργα συναισθήματα ήταν η Ντέινα. Η συγγραφέας προσδιορίζει την Ντέινα με την αντωνυμία αυτοί. Καθώς δεν έχω έρθει σε επαφή με ανθρώπους που δεν αυτοπροσδιορίζονται σαν γένους αρσενικού ή θηλυκού μου ήταν κάτι ξένο. Ξένο ναι, αλλά καλοδεχούμενο. Να φανταστείτε στην αρχή νόμιζα ότι όταν αναφερόταν στην Ντέινα, υπήρχαν και άλλα άτομα μέσα στο δωμάτιο. Η Ντέινα όμως, ήταν ένας υπέροχος χαρακτήρας. Την αγάπησα τόσο πολύ που στο τέλος δεν το σκεφτόμουν καν.
Εντυπώσεις
«Το σύμπαν σου στέλνει τα πράγματα που χρειάζεσαι όταν τα χρειάζεσαι.»
Το βιβλίο «Νεκροί Ρομαντικοί» πραγματεύεται τον θρήνο και την απώλεια. Ενός αγαπημένου ανθρώπου, μιας ερωτικής σχέσης και της ικανότητας να πιστέψεις σε κάτι. Και το βιβλίο είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα απλό ρομάντζο. Υπήρχαν στιγμές που έκλαιγα με την Φλόρενς, που γέλαγα με την Φλόρενς, που διασκέδασα και έπεσα σε κατάθλιψη. Αυτό που αγάπησα πολύ σε αυτό το βιβλίο ήταν η πρακτική σημασία του θανάτου. Όταν σε κατακλύζει το συναίσθημα δεν μπορείς να αντιδράσεις. Και επειδή είμαι άνθρωπος που δεν αφήνω τα συναισθήματά μου να με κυριεύσουν μου άρεσε αυτή η αντιμετώπιση. Ακόμη και που ο Χαβιέρ (ο πατέρας) ήταν ένας αγαπητός άνθρωπος και μέλος της οικογένειας έζησα τον θάνατό του με έναν νοσταλγικό μεν αλλά εντελώς ρεαλιστικό τρόπο. Ένιωσα την απώλεια του θανάτου του. Όμως, οι άνθρωποι που πεθαίνουν δεν μας αφήνουν. Είναι μαζί μας, όσο κρατάμε τις όμορφες αναμνήσεις.
Για να μη σας κουράσω, σας προτείνω να δώσετε μια ευκαιρία σε αυτό το βιβλίο. Απλά πάρτε και χαρτομάντηλα μαζί σας…θα τα χρειαστείτε!
Advertising
