“Ο άνδρας που πέθανε δυο φορές”: Η “Λέσχη των Φόνων της Πέμπτης” ξαναχτυπά

Η λέσχη των φόνων της Πέμπτης ξαναχτυπά

Μια παρέα που αγαπήθηκε από πολύ κόσμο από τις πρώτες κιόλας σελίδες του βιβλίου στο οποίο πρωταγωνιστούν. Τέσσερεις άνθρωποι που δε σταματούν να ζουν παρόλο που πλέον έχουν μπει στην τρίτη ηλικία. Ένας δολοφόνος που δε θα σταματήσει σε τίποτα μέχρι να πάρει αυτό που θέλει.

Όλα αυτά, και πολλά ακόμα στοιχεία, που θα θυμήσουν στον αναγνώστη το λόγο για τον οποίο λάτρεψε τη “Λέσχη των φόνων της Πέμπτης” συνθέτουν τη συνέχεια της σειράς με το βιβλίο “Ο άνδρας που πέθανε δυο φορές”.

Οι φίλοι του οίκου ευγηρίας φαίνεται να μπαίνουν σε νέες περιπέτειες, έχοντας πλέον όμως να φοβούνται ίσως και για την ίδια τους τη ζωή. Κανείς όμως δε μπορεί να φανταστεί πόσα πραγματικά μπορούν να κάνουν και μέχει πού ειναι διατεθιμένοι να φτάσουν.

Περίληψη (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Για την Ελίζαμπεθ, την Τζόις, τον Ρον και τον Ιμπραΐμ –τα μέλη της Λέσχης Φόνων της Πέμπτης– ο ενθουσιασμός από τον πρόσφατο θρίαμβό τους δεν έχει ακόμη καταλαγιάσει. Πλέον επιθυμούν να χαλαρώσουν στο γαλήνιο περιβάλλον του Κούπερς Τσέις, του οικισμού ευγηρίας όπου διαμένουν. Αλλά πού τέτοια τύχη!
Ένας απρόσμενος επισκέπτης –ένας παλιός φίλος της Ελίζαμπεθ, που μπορεί όμως να είναι και κάτι περισσότερο από φίλος– φτάνει εκλιπαρώντας για βοήθεια. Κατηγορείται ότι έκλεψε διαμάντια αξίας εκατομμυρίων λιρών από τους λάθος ανθρώπους και προσπαθεί απεγνωσμένα να διαφύγει. Κι ύστερα, καθώς η νύχτα διαδέχεται τη μέρα, ανακαλύπτεται ένα πτώμα. Μόνο που δε θα είναι το τελευταίο. Η Ελίζαμπεθ, η Τζόις, ο Ρον και ο Ιμπραΐμ έρχονται αντιμέτωποι με έναν αδίστακτο δολοφόνο που δε θα είχε κανέναν ενδοιασμό να βγάλει από τη μέση τέσσερις υπερήλικες. Θα καταφέρουν άραγε να ανακαλύψουν εγκαίρως την ταυτότητά του; Και, επίσης, πού βρίσκονται τα διαμάντια; Μην κάνετε το λάθος να υποτιμήσετε τη Λέσχη Φόνων της Πέμπτης.

Τι διαφορετικό μπορούμε να μάθουμε από αυτό το βιβλίο

Ένα από τα στοιχεία που με κέρδισε από το πρώτο κιόλας βιβλίο δεν ήταν το στοιχείο του μυστηρίου που το περιβάλει αλλά οι πρωταγωνιστές του.

Σε αντίθεση με άλλες ιστορίες, ανεξαρτήτως είδους, οι πρωταγωνιστές μας σε αυτή την ιστορία είναι ηλικιωμένοι. Παρά τα αναρίθμητα θέματα υγείας που αυτός ο παράγοντας κρύβει, εκείνοι δε δείχνουν να το βάζουν κάτω. Εκμεταλλευονται τις γνώσεις που είχαν από τα επαγγέλματά τους πριν μείνουν στον οίκο ευγηρίας και στήνουν μια λέσχη στην οποία εξιχνιάζουν άλυτες αστυνομικές υποθέσεις. Κι όταν βρεθούν μπροστά στον κίνδυνο, ανάμεσα σε πραγματικά πτώματα και δολοφόνους, δε διστάζουν στιγμή παρόλα αυτά.

Η τετράδα αυτή αποδεικνύει περίτρανα ότι πραγματικγ σημασία δεν έχει ο αριθμός που γράφει πάνω στην ταυτότητά μας αλλά το πόσο νιώθουμε εμείς μέσα μας.

Μπορείτε να βρείτε το βιβλίο κάνοντας κλικ εδώ.