Μικρά κουτσομπολιά για μεγάλους συγγραφείς

Σήμερα θα μιλήσουμε για μεγάλους συγγραφείς. Όλοι άνθρωποι μηδενός εξαιρουμένου, έχουμε παράξενες συνήθειες και ιδιαιτερότητες, τις οποίες εξωτερικεύουμε ανάλογα την περίσταση. Τι συμβαίνει όμως με τους αγαπημένους μας συγγραφείς; Ακολουθούν κάποιο συγκεκριμένο τελετουργικό, προκειμένου να ολοκληρώσουν ένα τους συγγραφικό πόνημα; Έχουν φοβίες και αν ναι, ποιές είναι αυτές;

Ψάξαμε στο διαδίκτυο και βρήκαμε μερικά μικρά «κουτσομπολιά» αγαπημένων λογοτεχνών και σας τα παρουσιάζουμε.

Stephen King

Ο αγαπημένος συγγραφέας, ο οποίος έχει «στοιχειώσει» τα όνειρα μας με τα καταπληκτικά αλλά ταυτόχρονα τρομακτικά βιβλία του, βρήκε τον δάσκαλό του από έναν αριθμό. Ναι, πάσχει από triskaidekaphobia. Τον φόβο του αριθμού 13. Ο King, όταν διαβάζει ή όταν βρίσκεται σε διαδικασία συγγραφής, δε σταματά ποτέ στη συγκεκριμένη σελίδα  προτιμώντας να την προσπεράσει. Επίσης δε θα σταματήσει στις σελίδες 85, 139, 445… O λόγος; Το άθροισμά τους είναι 13.

Agatha Christie

Η πολυγραφότατη «Βασίλισσα» του αστυνομικού μυθιστορήματος, έγραφε αποσπασματικά. Πάντα στο μυαλό της είχε πρώτα τη σκηνή του φόνου και έπειτα γύρω από αυτόν, «έχτιζε» την πλοκή. Ποια ήταν όμως η αγαπημένη γωνιά της Agatha, που την ενέπνεε ώστε να μας προσφέρει τα καταπληκτικά συγγραφικά της πονήματα; Σίγουρα όχι το γραφείο της. Στην πραγματικότητα μπορούσε να γράψει οπουδήποτε, είτε αυτό λέγεται δωμάτιο ξενόδοχείου είτε  μια κρεβατοκάμαρα είτε το τραπέζι της κουζίνας. Στο γραφείο όμως δεν καθόταν.

Friedrich Schiller

Αναμφισβήτητα μια από τις  πιο παράξενες συνήθειες προέρχεται από τον Friedrich Schiller, δια στόματος του Γκαίτε. Αναφέρει λοιπόν, πως κάποια ημέρα που επισκέφτηκε τον Schiller στο σπίτι του, διέκρινε μια άσχημη μυρωδιά η οποία ανέδυε από το συρτάρι του γραφείου του. Ανοίγοντάς το βρήκε μέσα πολλά σάπια μήλα. Ο λόγος;

Ο φίλος του τα είχε αφήσει σκόπιμα καθώς η οσμή τους τον ενέπνεε.

James Joyce

Ο James Joyce ανήκει στο πάνθεον των μεγάλων συγγραφέων του περασμένου αιώνα. Ο Ιρλανδός συγγραφέας την ώρα της συγγραφής ήταν ντυμένος πάντα με ένα λευκό παλτό και χρησιμοποιούσε πάντοτε ένα μεγάλο μπλε μολύβι. Σε σύγκριση με τους πιο παραγωγικούς συναδέλφους του, έγραφε επίσης αργά αλλά σταθερά. Σε ερώτηση ενός φίλου του, αν είχε μια καλή συγγραφική ημέρα, εκείνος απάντησε… «και βέβαια… έγραψα τρεις ολόκληρες προτάσεις».

Φίλιπ Ροθ

Ο Φίλιπ Ροθ, ένας από τους μεγαλύτερους εν ζωή Αμερικανούς συγγραφείς, αγαπά το περπάτημα. Όπως έχει ισχυριστεί και ο ίδιος, για κάθε σελίδα που ολοκληρώνει, βαδίζει περίπου ένα μίλι για να χαλαρώσει και να αποφορτιστεί.

Ο διάσημος συγγραφέας εργάζεται στο χωρίς παράθυρο γραφείο, ενός απομονωμένου κτίσματος, μακριά από τον πολιτισμό, ώστε να μην του αποσπάται η προσοχή.

Έρνεστ Χέμινγουεϊ

Ο Χέμινγουεϊ ήταν πρωινός τύπος. Έγραφε έως πεντακόσιες λέξεις την ημέρα, κυρίως το πρωί, για να αποφύγει τη ζέστη. Ο διάσημος συγγραφέας σπαταλούσε επίσης πολύ μελάνι και χαρτί, καθώς όπως είχε ισχυριστεί και ο ίδιος: «γράφω μία σελίδα αριστούργημα μέσα σε ενενήντα σελίδες σκ..τά».

Στα πρώιμα χρόνια της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας εργάστηκε ως   δημοσιογράφος για την εφημερίδα Kansas City Star. Την πρώτη ημέρα του εκεί,ο αρχισυντάκτης του έδωσε ένα φύλλο χαρτιού που έγραφε τους εξής κανόνες: «Χρησιμοποιήστε σύντομες προτάσεις. Χρησιμοποιήστε σύντομες παραγράφους. Χρησιμοποιήστε όμορφες λέξεις. Να είστε θετικοί, όχι αρνητικοί. Πολύ αργότερα στη ζωή του, ο Χέμινγουεϊ χαρακτηρίζει αυτό το σύντομο κατάλογο ως «τους καλύτερους συγγραφικούς κανόνες που έμαθα ποτέ».

Truman Capote

Ο Truman Capote δεν ξεκινούσε και δεν τελείωνε τα έργα του τις Παρασκευές.

Δεν έμενε σε δωμάτια ξενοδοχείου αν το νούμερο στο τηλέφωνο περιείχε τον αριθμό 13 και ποτέ δεν άφηνε πάνω από τρία αποτσίγαρα στο τασάκι, επίσης θεωρεί τον εαυτό του «οριζόντιο» συγγραφέα, καθώς γράφει όντας ξαπλωμένος στον καναπέ η το κρεβάτι, με ένα τσιγάρο στο χέρι και έναν καφέ παραδίπλα.

Αλέξανδρος Δουμάς

Ο Γάλλος συγγραφέας Αλέξανδρος Δουμάς υιοθέτησε ένα σύστημα χρωματικού κώδικα γραφής. Για δεκαετίες, χρησιμοποιούσε διάφορα χρώματα για να δείξει το είδος γραφής του. Μπλε ήταν το χρώμα για τα μυθιστορήματα φαντασίας, ροζ για τα non-fiction και κίτρινο για την ποίηση.

Ονορέ ντε Μπαλζάκ

Ο Γάλλος μυθιστοριογράφος Ονορέ ντε Μπαλζάκ τροφοδότησε τη δημιουργική γραφή του, με την κατανάλωση περίπου πενήντα (για όνομα!!!) φλιτζανιών καφέ την ημέρα. Ναι, αυτή είναι η ποσότητα του καφέ που έπινε μόνο και μόνο για να βρει έμπνευση για το συγγραφικό έργο του.

Με τόση καφεΐνη στον οργανισμό του, όχι φτερά… αλλά σε τροχιά γύρω από τη γη μπαίνει.

Πηγές:

https://www.theguardian.com/books/2004/sep/11/fiction.philiproth

http://listverse.com/2014/03/02/10-famous-geniuses-with-weird-habits/

http://writetodone.com/learn-from-the-greats-7-writing-habits-of-amazing-writers/

http://www.newsbeast.gr/world/arthro/587900/oi-paraxenes-sunitheies-diasimon-suggrafeon

http://www.thetoc.gr/new-life/creatives/article/diasimoi-suggrafeis-paraksenes-sunitheies

https://www.brainpickings.org/2013/09/23/odd-type-writers/

Μικρά κουτσομπολιά για μεγάλους συγγραφείς