Τo βιβλίo του Δημήτρη Μπότη μας πρoσφέρει vέες μεθόδoυς στη σκέψη, κάπoτε εκπληκτικά αvτισυμβατικές, πoυ θα μας βoηθήσoυv v’απελευθερωθoύμε από έvαv τυραvvικό εργoδότη, έvαv τοξικό συγγεvή και φίλo, αλλά και από τo αvαμάσημα εvός έρωτα βεβαρυμέvo με εvoχές από τον εαυτό μας.
Ο Σαίξπηρ συχvά αvαφέρει ότι είvαι αvόητo v’ασχoλείται κανείς με τo παρελθόv: “Ο,τι έχει διαβεί και είvαι πιο πέρα απ’τις δυνάμεις μας, πρέπει vα είvαι και πέρα απ’ τη λύπη μας. «Ευφυία είναι να μετράς τις στιγμές σου κι όχι τις πληγές σου «γραφει πολύ σωστά ο Δημήτρης Μπότης .
Σε άλλο σημείο του βιβλίου γράφει ότι «το λάθος σε διδάσκει ότι δεν πρέπει να είσαι.Σε τοποθετεί μπροστά σε ποικίλες αφετηρίες. Εσύ σε εκπαιδεύεις.Αν αναγραμματισεις τη λέξη λάθος θα εμφανιστεί ο άθλος. Κι ο άθλος θα το αφήσει πίσω του. Οριστικά.»
Με συγκινεί ιδιαίτερα, όταν μέσα στα βιβλιοπωλεία συναντώ συγγραφείς που γράφουν μέσα από την καρδιά τους. Η συναισθηματική γραφή του Δημήτρη Μπότη, με βουλιάζει στους κόσμους των λέξεων, των ιστοριών που πλάθονται μέσα σε ευαισθησία. Η ωμότητα και η ασχήμια των ανθρώπων, μέσα από το υπαρξιακή αναζήτηση, με αναφορές στην καθημερινή ζωή, που κατ’ εμένα, αναφέρονται σκοπίμως, ώστε να μας κάνει ο συγγραφέας να σκεφτούμε την ύπαρξή μας στο ευρύτερο σύνολο. Απλή και ρομαντική γραφή του Δημήτρη Μπότη φανερώνει το ειλικρινές συναίσθημα, συνοδευόμενο από πινελιές της λογικής και του μυαλού σε κάθε κεφάλαιο. Μου άρεσε πολύ.
Αναζητηστεβτο βιβλίο από τις εκδόσεις Φυλατός
Advertising
Οπισθόφυλλο Δημήτρης Μπότης
Ο καθένας μας πρεσβεύει και μια διαφορετική ιστορία.
Βαθιά μέσα της διακρίνεται η επιθυμία να βρεθεί
η πολυπόθητη εσωτερική αρμονία, ώστε να κατανοηθεί πλήρως το πολύτιμο δίδαγμα των συναισθημάτων.
Με απώτερο σκοπό ν’ αποκαλυφθεί η μαγεία
της ζωής. Ένα αφήγημα, δηλαδή, που θα ‘χει πνευματική υπόσταση, βάθος, ουσία και σκοπό. Εμπεδώνοντας ότι τα στοιχεία της αγάπης, της βούλησης, της γοητείας,
της δύναμης, της ελευθερίας, του ζήλου, της ηθικής,
της θαλπωρής, της ισορροπίας, της καθαρότητας,
της λύτρωσης, της μοναδικότητας, του νοιαξίματος,
της ξεγνοιασιάς, της οικειότητας, της πειθαρχίας,
του ρομαντισμού, της σιωπής, της ταπεινότητας,
της υπομονής, του φωτός, της χαλάρωσης, της έλλειψης ψεύδους και της ωραιότητας μπορούν ν’ αναδείξουν
το αληθινό και το αυθεντικό κομμάτι του εαυτού.
Το σώμα, ο νους, η καρδιά κι η ψυχή συνδέονται μεταξύ τους κι όταν συνεργάζονται αρμονικά, τότε καταφέρνουν κι εμφανίζουν το εξαιρετικό, το ξεχωριστό και
το καθηλωτικό νόημα της ύπαρξής μας.
«Σου αξίζει ένας άνθρωπος που θα επενδύσει σε σένα και θα μοχθήσει, για να δημιουργήσετε ένα συμπαγές μαζί, γράφετε στο βιβλίο σας. Πιστεύετε στο μαζί;
Το πιο σημαντικό, το πιο ουσιαστικό, το πιο νοηματικό μάθημα της αγάπης αποτελείται από τέσσερα γράμματα: «Μαζί». Δίχως αυτό τίποτα σπουδαίο δεν μπορεί να επιτευχθεί. Η επιλογή συντρόφου, πρέπει να ‘ναι μια απ’ τις πιο ώριμες αποφάσεις στη ζωή του ανθρώπου. Επειδή αποφασίζει να μοιραστεί την ύπαρξή του. Αν αγαπάει την ύπαρξή του, τότε θα θελήσει να βρει αυτόν/ήν που θα την ερωτευτεί, θα τον/τη σεβαστεί, θα τον/την κατανοήσει, θα τον/την απογειώσει. Δε γίνεται να μακροημερεύσει μια σχέση αν δεν υπάρχει ισοτιμία και ισονομία.
Το «μαζί» βασίζεται σε 5 βασικούς άξονες: Αγάπη, τρυφερότητα, δύναμη, επιμονή και επιμονή. Όταν υπάρχουν αυτά, τα πάντα είναι δυνατά. Όχι μόνο πιστεύω στο «μαζί», αλλά το θεωρώ ως το θεμέλιο λίθο μια σχέσης που θέλει ν’ αναπτύσσεται με απόλυτα υγιή και προσηλωμένο τρόπο στα ιδανικά της αγάπης.
«Είμαστε το σύνολο των διαδρομών μας» Μιλήστε μας για το βιβλίο σας. Από πού εμπνευστήκατε;
Η ιστορία του βιβλίου «γεννήθηκε» στο μυαλό μου ύστερα από δύο τυχαίες συναντήσεις με δύο διαφορετικούς ανθρώπους. Ο ένας είναι ο κύριος Γιάννης, ένας άστεγος που τον πλησίασα μια μέρα σ’ ένα πεζοδρόμιο που καθόταν και μου διηγήθηκε όλα αυτά που έχει περάσει στη ζωή του. Τα λεγόμενά του μ’ έφεραν μπροστά σε αλήθειες που ταρακούνησαν το «είναι» μου. Κι ο άλλος είναι ο κύριος Κώστας, ένας υπέροχος άνθρωπος που τον συνάντησα στον προαύλιο χώρο ενός νοσοκομείου. Στο νοσοκομείο νοσηλευόταν η σύντροφός του και μου έκανε εντύπωση το πόσο αφοσιωμένοι ήταν ο ένας στον άλλον. Ένα ζευγάρι που έδειχνε με τον πιο εύγλωττο τρόπο το πραγματικό πρόσωπο της αγάπης και του ρομαντισμού. Ύστερα, έφερα στο μυαλό μου όλα όσα έχω μάθει απ’ τους αγαπημένους μου ανθρώπους, εκείνα που έχω δει και βιώσει και τα συμπεράσματα απ’ τα βιβλία που έχω διαβάσει. Τα ένωσα κι γεννήθηκε η ιστορία του βιβλίου. Θα έλεγα πως είναι ένα εγχειρίδιο για το πως μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Να πιστέψουμε λίγο πιο πολύ σ’ εμάς και ν’ αναδείξουμε εκείνα τα στοιχεία του χαρακτήρα και της προσωπικότητάς μας που μπορούν να μας ωφελήσουν.
Κάθε βιβλίο είναι ένας ζωντανός κόσμος. Από τι πρέπει να αποτελείται κατά τη γνώμη σας αυτός ο κόσμος και τι δε χωρά μέσα του;
Τα βιβλία, είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας. Μέσα στις σελίδες του θα γνωρίσεις ανθρώπους που τους συναντάς στο διάβα σου. Επομένως, χωρούν όλοι. Αυτό που έχει να κάνει ένας συγγραφέας, είναι να τονίσει, να προβάλει το καλό και να βρει λύσεις, ώστε να ξεριζώσει το κακό. Ο αναγνώστης ψάχνει τρόπους για να δει πράγματα που θα τον βοηθήσουν. Ένας ήρωας βιβλίου μπορεί να γίνει το εφαλτήριο, για ν’ ανακαλύψει μια φωτεινότερη ζωή. Κάθε βιβλίο πρέπει να προβάλλει το φως.
Ποια φράση του βιβλίου ή απόσπασμα σας εκφράζει;
«Το όμορφο ορίζεται απ’ την όρασή σου. Το ωραίο απ’ την ευφυΐα σου. Το αυθεντικό απ’ τη διαίσθησή σου. Το εξαιρετικό απ’ τον χαρακτήρα σου. Επομένως, εσύ σε ορίζεις απ’ το πόσο θα σε σιγοντάρεις για να λάμψεις. Γι’ αυτό, λοιπόν, φρόντισε να σε θεωρήσεις ως έναν φάρο θετικότητας και αισιοδοξίας. Να σε υπολογίζεις ως κάτι ιερό και πολύτιμο. Να περπατάς τον δρόμο της ζωής παρέα μ’ αυτούς που σε εκτιμούν, σε συνοδεύουν, σε διδάσκουν, σε βοηθούν και σε υποστηρίζουν. Που σε κατανοούν και δε ζητάνε ζητούν συνέχεια εξηγήσεις. Που χαίρονται όταν γελάς. Που ανησυχούν όταν ανησυχείς. Που σου κρατάνε το χέρι σου σφιχτά όταν πονάς. Που σου λένε «θα ‘μια εδώ για ό,τι χρειαστείς» και ξέρεις πως είναι μια αδιαμφισβήτητη αλήθεια. Που σέβονται τον προσωπικό σου χώρο και την ελευθερία σου. Που παρατηρούν την απουσία σου όταν είστε μακριά. Μόνο μ’ αυτούς. Πάντα και παντού. Μη σε υποτιμάς, μη σε ξεχνάς και κυρίως μη σε ξεγελάς. Ό, τι δε σου αλλάζει τη θέα προς το ωραιότερο, ας παραλείπει. Πάνω απ’ όλα να ‘σαι ένας ωραίος άνθρωπος, όχι όμορφος. Μην ξεγελιέσαι, γιατί η ομορφιά εμπεριέχει τη γρήγορη ματιά. Δεν εστιάζει στο βάθος. Η ωραιότητα βασίζεται στην περιεκτική ματιά. Εντοπίζει, επεξηγεί κι ανταποκρίνεται στο θέλγητρο της ελκυστικότητας. Καταλήγει στο συμπέρασμα ότι παίζουν ρόλο πολλοί παράγοντες για να θεωρηθεί ωραίο κάτι. Κι εδώ παίζει ρόλο η διάρκεια. Το όμορφο σε μαγεύει στιγμιαία. Το ωραίο σε γοητεύει διαρκώς».
Ποια θεωρείτε ως την πιο σημαντική «πηγή ιδεών» για έναν συγγραφέα;
Θαρρώ πως όλες οι στιγμές της ζωής έχουν να του προσδώσουν έμπνευση. Τα βιώματά του, οι ιστορίες αγνώστων και φίλων, μια λεπτομέρεια που κανένας άλλος δε θα παρατηρήσει, αλλά εκείνος θα βρει μέσα της μια ξεχωριστή οπτική. Γενικότερα οι «πηγές ιδεών» βρίσκονται παντού μπροστά του. Αυτός είναι ο κυριότερος λόγος που ένας συγγραφέας οφείλει να φροντίζει την παρατηρητικότητα και την αντίληψή του.
Ποιος είναι ο άνθρωπος που κρύβεται πίσω από τον συγγραφέα Δημήτρη Μπότη;
Advertising
Ωραία ερώτηση. Ο άνθρωπος που κρύβεται πίσω απ’ τον συγγραφέα, είναι ένα απλό και καθημερινό πρόσωπο. Εραστής της ζωής, της απλότητας και του φωτός. Ασχολείται με τις τέχνες, αφού πέρα απ’ τη συγγραφή και την αρθρογραφία αγαπάει το θέατρο και τη μουσική. Αναζητεί την ηρεμία σε κάθε έκφανσή της, του αρέσει να βοηθάει τους συνανθρώπους του, λατρεύει τις γάτες, τη φύση και τα παιδιά, αυτοσαρκάζεται διαρκώς, περπατάει ασταμάτητα, προσπαθεί να μαθαίνει καθημερινά καινούργια πράγματα για να ωριμάζει πνευματικά και νοητικά, έχει λίγους και πολύτιμους φίλους. Απεχθάνεται την αγένεια, την εγωκεντρικότητα, την αλαζονεία, την έπαρση, το δήθεν. Θα έλεγε κανείς πως είναι ένας βαθιά επιλεκτικός άνθρωπος που έχει παραμείνει σε μια ρομαντική εποχή προσπαθώντας να μεταφέρει τα καλά της στοιχεία και στη σημερινή. Πιστεύει σε έρωτες καθηλωτικούς κι έχει ως αρχή να δημιουργεί σταθερές και μακροχρόνιες σχέσεις.
Θυμάστε το πρώτο ανάγνωσμα που σας «παρέσυρε» στον μαγικό κόσμο της λογοτεχνίας;
Ήταν «Ο μύθος του Σίσυφου» του Αλμπέρ Καμύ. Μου το είχε κάνει δώρο μια φίλη μου στα εφηβικά μου χρόνια. Η γραφή του Καμύ μ’ έχει επηρεάσει αφάνταστα. Τον έχω ως ίνδαλμα. Έχω πάντα στο μυαλό μου ένα απόσπασμα απ’ το συγκεκριμένο βιβλίο. Μπορώ να πω πως μου έδωσε ώθηση ν’ ασχοληθώ με τη συγγραφή. «Αφήνω τον Σίσυφο στους πρόποδες του βουνού. Πάντα ξαναβρίσκει κανείς το φορτίο του. Αλλά ο Σίσυφος διδάσκει την ύψιστη πίστη που αρνείται τους θεούς και σηκώνει τους βράχους. Κι εκείνος επίσης κρίνει ότι όλα είναι καλά. Τούτο το σύμπαν, αδέσποτο στο εξής, δεν του φαίνεται άγονο ούτε ασήμαντο. Κάθε κόκκος αυτής της πέτρας, κάθε ορυκτό θραύσμα αυτού του πλημμυρισμένου από νύχτα βουνού, σχηματίζει από μόνο του έναν κόσμο. Ο αγώνας και μόνο προς την κορυφή αρκεί για να γεμίσει μια ανθρώπινη καρδιά. Πρέπει να φανταστούμε τον Σίσυφο ευτυχισμένο.»
Ο καλός δάσκαλος, μπορεί να σπείρει τον πιο ελπιδοφόρο σπόρο και να ανοίγει ορίζοντες;
Ο Μάρκος Αυρήλιος έγραφε πως απ’ τον δάσκαλό του – εκτός όλων των άλλων- έμαθε και τη σκληρή δουλειά και την ολιγάρκεια. Και την αυτενέργεια και την αποφυγή πολυπραγμοσύνης. Και το να δέχεται με μεγάλη επιφύλαξη τις διαβολές. Ένας δάσκαλος, λοιπόν, μπορεί να γίνει φάρος. Να φυτέψει σπόρους οξυδέρκειας και σοφίας στο μυαλό σου κι εσύ να φροντίσεις, ώστε ν’ ανθίσουν. Να σε μάθει το πως ν’ αντιμετωπίζεις τις προκλήσεις χωρίς να ξεφεύγεις. Να σε βάλει σ’ έναν δρόμο όπου θα δημιουργείς ανοιχτούς ορίζοντές. Και, κυρίως, να σε συμβουλέψει, ώστε να μην είσαι δοκησίσοφος κι αμετροεπής. Θα πρέπει να θυμόμαστε πως εκτός από μαθητές του εαυτού μας είμαστε και δάσκαλοί του.
Advertising
«Η τέχνη για την τέχνη» ή «η τέχνη για τον άνθρωπο». Τι θεωρείτε εσείς πιο σημαντικό;
Η τέχνη γεννιέται μέσα απ’ τον άνθρωπο και καταλήγει σ’ αυτόν. Άρα, «η τέχνη για τον άνθρωπο». Στην πραγματικότητα είναι ο καθρέπτης μας. Απεικονίζει όλες τις μορφές της καθημερινότητας. Αν την αφήσουμε να ξεδιπλώσει τις πιο πολύτιμες πτυχές της, τότε θα μας παρουσιάσει την ευαισθησία, το άριστο και το ευγενές. Η τέχνη δύναται να μας προβάλει τα καλά πρότυπα. Επαφίεται στη διορατικότητά μας να τους μοιάσουμε. Μόνο έτσι μπορεί ν’ αλλάξει αυτός ο κόσμος. Ένας κόσμος που σχεδόν όλοι παραπονιόμαστε πως δεν είναι αυτός που ονειρευόμαστε. Όμως, πόσοι από εμάς προσπαθούμε να τον αλλάξουμε; Είμαι πεπεισμένος πως η τέχνη μπορεί να προσδώσει κύρος στον άνθρωπο.
Τι σας έχει προσφέρει ο κόσμος της γραφής και τι σας έχει στερήσει;
Μου έχει προσφέρει γαλήνη, αρμονία κι ισορροπία. Το να βρίσκομαι μπροστά στη γραφομηχανή μου και να γράφω είναι ένα ανεκτίμητο είδος ελευθερίας. Ελευθερία που με κάνει να σκέφτομαι λογικά, χωρίς να καταπιέζω και τις ανθρώπινες ευαισθησίες. Αυτό που έχω καταλάβει απ’ τη συναναστροφή με τους αναγνώστες είναι πως κι εκείνοι ψάχνουν να βρουν αυτές τις τρεις αρετές. Επίσης, μου δίνει ώθηση να (με) μαθαίνω συνεχώς κι αυτό μου προσφέρει κίνητρο να συνεχίζω. Τώρα για το τι μου έχει στερήσει. Η απάντησή μου δε θα ξεφύγει απ’ τα τετριμμένα. Αφορούν, κυρίως, την προσωπική μου ζωή. Δεν το λέω, όμως, σαν παράπονο. Προσπαθώ να βρίσκω χρόνο για τα πάντα κι ας μην τα καταφέρνω πολλές φορές. Άλλωστε αν θες ν’ ασχοληθείς με κάτι σοβαρά πρέπει να γίνουν και κάποιες θυσίες. Μέσα απ’ αυτή τη διαδικασία γίνεσαι και πιο συνειδητοποιημένος άνθρωπος.
Τι θεραπεύουμε γράφοντας; Η αντιθέτως, τι διακινδυνεύουμε;
Μπορούμε να διορθώσουμε τα λανθασμένα κείμενα της ψυχοσύνθεσής μας. Επομένως, διακινδυνεύουμε να βρεθούμε μπροστά του. Να καθίσουμε απέναντί του και να μιλήσουμε ειλικρινά και χωρίς φόβο. Η συγγραφή σου δίνει τη δυνατότητα να ταξινομήσεις τις σκέψεις σου και να βρεις το «τι», το «πώς» και το «γιατί». Κρατώντας εκείνες που έχουν να προσδώσουν προοπτικές και να διώξει μακριά ό, τι σε κρατάει στάσιμο. Πολλές φορές, η αφαίρεση είναι η πιο θετική πράξη και μέσω της συγγραφής αποφασίζεις για το ποια είναι τα σωστά μηνύματα που πρέπει να περνάς σ’ εσένα και κατ’ επέκτασιν στους αναγνώστες σου. Μπορεί να μην είναι επιστημονικά τεκμηριωμένο ή αποδεκτό, αλλά νιώθω πως σου προσφέρει ένα είδος ψυχανάλυσης.
Τις τελευταίες ημέρες η λέξη ηθική πρωταγωνιστεί ακόμη περισσότερο στην επικαιρότητα, εξαιτίας των δολοφονιών των γυναικοκτονιών. Η δικαιοσύνη κατά τη γνώμη σας αποδίδεται, είναι τυφλή, είναι μια ιδέα που την έχουμε ανάγκη όλοι μας για να προχωρήσουμε στη ζωή;
Η ηθική βασίζεται στις αρχές του κάθε ανθρώπου. Κι οι αρχές είναι ζήτημα παιδείας και αγωγής. Η μόρφωση δεν αρκεί. Αν δε βιώσεις στην πράξη τις έννοιες του σεβασμού, της ευγένειας, της αξιοπρέπειας, της συναίσθησης, της κατανόησης, της ορθής αλληλεπίδρασης δε γίνεται να καταλάβεις το αξίωμά τους και να τις κάνεις κτήμα σου. Το λυπηρό στις μέρες μας είναι πως τα περιστατικά ενδοοικογενειακής, έμφυλης και σεξιστικής βίας έχουν αυξηθεί. Όπως και τα περιστατικά γυναικοκτονιών. Θλιβερό και μόνο στο άκουσμά του. Ας δώσουμε όλοι την πρέπουσα προσοχή σ’ αυτό το φαινόμενο κι ας κάνουμε ό, τι μπορούμε για να εξαλειφθεί. Όσο για τη δικαιοσύνη, θέλω να πιστεύω πως αποδίδεται άρτια και δεν κάνει καμιά απολύτως διάκριση. Δεν είναι ιδέα, αλλά θεσμός. Και μάλιστα ένας απ’ τους πυλώνες της δημοκρατίας. Και ως τέτοιον πρέπει να τον αντιμετωπίζουμε.
Πώς βλέπετε και βιώνετε τη σύγχρονη πραγματικότητα;
Η ψηφιακή εποχή είναι εδώ και δεν ξέρω κατά πόσο ήμασταν προετοιμασμένοι να τη δεχτούμε. Η ψυχρή γυάλινη οθόνη που κρατάμε στα χέρια μας και ορίζει τις ζωές μας, πλέον, έχει τα θετικά της και τ’ αρνητικά της. Μας βοηθάει σε πολλούς τομείς της καθημερινότητάς μας, αφού μπορούμε ν’ απλοποιήσουμε κάποιες διαδικασίες. Απ’ την άλλη εγκυμονεί ο κίνδυνος να γίνουν ψηφιακά και τα συναισθήματά μας. Αν συμβεί αυτό, θα ‘ναι καταστροφικό για όλους μας. Το ξέρουμε και είμαι σίγουρος πως έχουμε την οξυδέρκεια ν’ αποφύγουμε την εικονική πραγματικότητα. Με σύνεση κι εγκράτεια θα βελτιωνόμαστε – που ‘ναι και το ιδεατό-, χωρίς να χανόμαστε σε άψυχες καταστάσεις.
Advertising
Σας ευχαριστώ θερμά για την τόσο όμορφη κι ανθρώπινη συζήτηση.
Εγώ σας ευχαριστώ πολύ για την τιμή που μου κάνατε. Κλείνοντας κι αν μου επιτρέπετε θα ‘θελα να περάσω ένα μήνυμα στους νεότερους ανθρώπους. Η ζωή μας είναι θέμα επιλογών. Κάθε επιλογή που κάνουμε παράγει αποτελέσματα ή συνέπειες. Τ’ αποτελέσματα είναι άμεσα ορατά, ενώ οι συνέπειες φαίνονται σε βάθος χρόνου. Γι’ αυτό να μένετε μακριά από εφήμερες μόδες που δεν έχουν τίποτα ουσιαστικό να σας χαρίσουν. Το εφήμερο, το στιγμιαίο, το απερίσκεπτο και το γρήγορο συνήθως φέρνουν συνέπειες. Απολαύστε τη ζωή με ενθουσιασμό, με πάθος και με γέλια, αλλά αναπτύξτε και την ορθολογική σας σκέψη. Ευελπιστούμε πως το μέλλον που θα δημιουργήσετε θα ‘ναι ονειρικό.
Advertising
