«Εκείνο το σκοτάδι που λέγεται κατάθλιψη»
Θα μιλήσω για σένα. Για σένα που έχεις δέσει τον εαυτό σου με αλυσίδες, τις έχεις κλειδώσει κι αρχίζεις σιγά-σιγά να πετάς τα κλειδιά. Για σένα που, όταν προσπαθείς να σκεφτείς χαρούμενες στιγμές, παθαίνεις απώλεια μνήμης. Για σένα που πιστεύεις ότι η ζωή δεν έχει νόημα. Για σένα που ξυπνάς το πρωί και δε βρίσκεις ένα λόγο να σηκωθείς απ’ το κρεβάτι. Για σένα που πριν κοιμηθείς το βράδυ, σκέφτεσαι ότι θα ήταν καλύτερα να μη ξυπνούσες το πρωί. Για σένα που έχεις χάσει το χιούμορ σου και σε κυριεύουν αρνητικές σκέψεις. Για σένα που διαρκώς σε κρίνεις και δε σε αγαπάς. Για σένα που σε συντροφεύει μια φίλη τοξική και καταστροφική που λέγεται κατάθλιψη. Για σένα που φοβάσαι τη ζωή, όσο φοβάσαι το θάνατο.
Όταν οι αλυσίδες αρχίζουν να σε πνίγουν, πρέπει να τις σπας. Η κατάθλιψη δεν είναι μονιμότητα. Χάθηκες σε μία σκοτεινή στοά. Κάποια στιγμή θα βγεις στο φως. Το μόνο που χρειάζεται είναι να βρεις σε ποιο σημείο του δρόμου χάθηκες και να γυρίσεις πίσω. Τίποτα δε μένει εκεί για πάντα. Όλα γεννιούνται, αναπτύσσονται και πεθαίνουν. Όπως ο κύκλος της ζωής.
Όλα τα “δεν μπορώ” τα κρύβεις πίσω απ’ ένα “όλα καλά”. Κι η ζωή συνεχίζεται. Προσπαθείς… συνέχεια προσπαθείς. Προσπαθείς τόσο, ώστε να μη μπορείς άλλο. Αφήνεις το σκοτάδι να σε πάει εκείνο όπου θέλει. Δεν είναι, όμως, ότι έκανες κάτι λάθος. Δεν είναι ότι ξέχασες ή ότι παρέλειψες να κάνεις κάτι. Είναι που πιστεύεις ότι δεν μπορείς να το ελέγξεις εσύ. Αυτό είναι! Η ζωή σου τρέχει με 300 χιλιόμετρα την ώρα και εσύ αντί να κρατήσεις δυνατά το τιμόνι, το αφήνεις. Αρνείσαι να δεχτείς ότι χρειάζεσαι βοήθεια. Τίποτα δεν αλλάζει πατώντας ένα μαγικό κουμπί. Οι κουβέντες είναι καλές μόνο στην αρχή. Η συνειδητοποίηση είναι μόνο η μισή λύση. Μόνο η πράξη φέρνει την αλλαγή.
Advertising
Κι όταν στη ζωή σου σκάσει ένα πυροτέχνημα, νομίζεις πως βγήκες απ’ το σκοτάδι. Όμως τα πυροτεχνήματα δε φωτίζουν τον ουρανό τη νύχτα. Δίνουν μια λάμψη στιγμιαία. Σαν όνειρο που όταν ξυπνήσεις θες να ξανακοιμηθείς για να το αισθανθείς άλλη μια φορά τελευταία. Σε ένα λεπτό πάλι σκοτάδι. Γιατί τα σκοτάδια για να νικηθούν θέλουν μικρές,έστω και ασήμαντες, διαδοχικές εστίες φωτός. Μόνο έτσι νικιούνται τα σκοτάδια. Ίσως και αυτό που λέγεται κατάθλιψη.
Η ζωή είναι όμορφη, αλλά σύντομη. Διάλεξέ την. Η ζωή είναι επιλογή και είναι στα χέρια σου. Μπορείς να την ζήσεις χαρούμενα ή να την ζήσεις δυστυχισμένα. Αν το χρώμα που υπερισχύει στον πίνακα της ζωής σου είναι το μαύρο, τότε ζωγράφισέ τον απ’ την αρχή. Έχεις τα πινέλα, έχεις και τα χρώματα. Ζωγράφισε τον Παράδεισο και μπες μέσα, όπως είπε ο Νίκος Καζαντζάκης. Υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που επιλέγουν μόνο έντονα χρώματα. Καν’τους φίλους σου και πήγαινε μαζί τους. Δεν έχεις πολύ καιρό για χάσιμο. Μη ξεχνάς, όμως, ότι η μεγαλύτερη πηγή φωτός είναι ο ήλιος. Και ο ήλιος κατοικεί μέσα σου. Το ξέρω πως πάει καιρό που έχει δύσει. Κάποια στιγμή, όμως, θα ανατείλει. Αρκεί να το θες!
Τα λουλούδια θ’ ανθίσουν στον κήπο σου, αλλά αν δεν ανοίξεις το παράθυρό σου, δε θα χαρείς ποτέ το άρωμά τους.
Τα χελιδόνια θα ξαναέρθουν την άνοιξη, αλλά αν μείνεις κλεισμένος στο υπόγειο, δε θα ξέρεις καν πως τελείωσε ο χειμώνας.
Χόρχε Μπουκάι
Advertising
