Συμπληρώθηκαν φέτος 41 χρόνια από τον θάνατο της γνωστής ηθοποιού. Πολυτάλαντη, φωνητικά και εκφραστικά. Καταξιώθηκε και λατρεύτηκε σε ώριμη ηλικία. Ο λόγος για την θρυλική «ωραία των Αθηνών», την Γεωργία Βασιλειάδου, την καταπληκτική κωμικό – ηθοποιό του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου.
Αποφασίσαμε να γράψουμε ένα μικρό αφιέρωμα για την πολυτάραχη και δημιουργική πορεία της.
Η Γεωργία Βασιλειάδου ή Γεωργία Αθανασίου, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, γεννήθηκε την 1η Ιανουαρίου του 1897 στην Κυψέλη. Ήταν κόρη πολύτεκνης οικογένειας (10 παιδιά) και ο πατέρας της ήταν αξιωματικός του ιππικού. Η μοίρα θα συντρίψει σύντομα το σπιτικό της, όταν μόλις σε ηλικία 7 ετών θα χάσει τον πατέρα της από πτώση με το άλογο. Τότε εκείνη θα αναγκαστεί να εγκαταλείψει το σχολείο για να εργαστεί ως πωλήτρια σε αρκετά μαγαζιά, αλλά και στο επιπλάδικο του θείου της, για να συντηρήσει την οικογένεια της. Λίγα χρόνια αργότερα (11 ετών), δυστυχώς θα χάσει και την μητέρα της.
Η δυνατή της προσωπικότητα παρ’ όλες τις δύσκολες συνθήκες της εποχής, την έκαναν να αντέξει και μέσα από την εργατικότητα της να στηρίξει τα αδέρφια της. Οι εσωτερικές της δυνάμεις την έκαναν να στραφεί στην τέχνη και συγκεκριμένα στο τραγούδι για να ξεσκάει. Όλοι γύρω της, είχαν αναγνωρίσει από νωρίς το ταλέντο της και χαίρονταν πάντα να την ακούν να τραγουδάει.
Αυτό που δεν είναι τόσο γνωστό στον κόσμο όμως, είναι το γεγονός πως η Γεωργία Βασιλειάδου, πριν γίνει ηθοποιός, δεν τραγουδούσε απλά ωραία, αλλά είχε γραφτεί στην χορωδία του θεάτρου Ολύμπια, τραγουδώντας κλασσικό ρεπερτόριο που την οδήγησε να κάνει την πρώτη της εμφάνιση, το 1922, τραγουδώντας όπερα και συγκεκριμένα το έργο «Ερνάνη» του Τζουζέπε Βέρντι. Έναν χρόνο αργότερα, θα ξεκινήσει σπουδές στην Γεννάδειο σχολή και έκτοτε θα εμφανιστεί σε αρκετές όπερες. Είχε την τύχη να εργαστεί σε μεγάλα θεατρικά σχήματα της εποχής ερμηνεύοντας ποικίλους ρόλους, κοντά στα «θαύματα» της παλαιάς εποχής, όπως την Μαρίκα Κοτοπούλη, την Κυβέλη (Ανδριανού) και τον Δημήτρη Μυράτ.
Το 1930 όντας μητέρα μιας κόρης, αποσύρεται από τα επαγγελματικά για να αφοσιωθεί στην μητρότητα. Λίγα χρόνια μετά, θα γνωρίσει την Σοφία Βέμπο, η οποία θα της υποσχεθεί πως θα την βοηθήσει. Ο άνθρωπος που ανακάλυψε, βοήθησε και ανέδειξε την Γεωργία Βασιλειάδου, ήταν ο Αλέκος Σακελλάριος, όταν της πρότεινε έναν μικρό ρόλο στην ταινία του 1939, τα «Κορίτσια της παντρειάς». Σε ηλικία 42 ετών πλέον, το πολύπλευρο ταλέντο της και της κωμικές της εκφράσεις, ταίριαξαν αμέσως στα μέτρα του ρόλου. Δεν άργησε να καθιερωθεί σύντομα ως η πιο αγαπημένη κωμικός της εποχής της. Επίσης, είχε και τον τίτλο της πιο όμορφης άσχημης ηθοποιού του ελληνικού κινηματογράφου. Η λαμπρή της πορεία, κορυφώθηκε με τις ταινίες της Φίνος Φίλμ, του Αλέκου Σακελλάριου και του Ντίνου Δημόπουλου. Αξέχαστη στις ταινίες: Η ωραία των Αθηνών, Η καφετζού, Η κυρά μας η μαμή, Η θεία απ΄ το Σικάγο, Γαμπροί της Ευτυχίας, Το αμαξάκι, κ.α..
Στο θέατρο έπαιξε σε πολύ σημαντικές παραστάσεις και είχε δημιουργήσει και δικούς της θιάσους και ήταν και συνθιασάρχης με τον Βασίλη Αυλωνίτη και τον Νίκο Ρίζο (1962 -1965). Αξέχαστη στις παραστάσεις: Μαντάμ Σουσού, Χρυσά Κουτάλια, Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός, Πέντε λεπτά από την Ομόνοια. Με τον Κώστα Χατζηχρήστο συνεργάσθηκε το 1965 στην επιθεώρηση «Άλλος για υπουργείο».
Ακροβατούσε πάντοτε ανάμεσα στις κινηματογραφικές και στις θεατρικές παραστάσεις, και συχνά απέρριπτε προτάσεις αν δεν τις ένιωθε σωστές. Αποσύρθηκε ναι μεν σε μεγάλη ηλικία, αλλά στο απόγειο της καριέρας της, καθώς όπως δήλωσε σχετικώς η ίδια: «Θέλω να φύγω με ζήτω κι όχι με γιούχα».
Η αγαπημένη μας κωμικός δούλεψε ασταμάτητα από την δεκαετία του 1930 μέχρι και τα τέλη του 1970. Βρέθηκε επίσης και σε τηλεοπτικούς ρόλους για τις σειρές: Το παλιό το κατοστάρι (1974) και Ο Χριστός ξανασταυρώνεται (1975).
Τα δημοσιεύματα της εποχής, απέδιδαν την δημοφιλία της, στο αστείρευτο ταλέντο της και την καλή και «γήινη» καρδιά της. Στην προσωπική της ζωή, η Γεωργία Βασιλειάδου ήταν επίσης πολύ φιλική και σε αντίθεση, ήθελε την ήρεμη ζωή, περνώντας χρόνο κοντά στους αγαπημένους της ανθρώπους. Η κόρη της, Φωτεινή Αποστολίδου, βρισκόταν πάντα στο πλευρό της μέχρι τέλους. Ζούσαν μαζί σε οικία στο Μαρούσι.
Η Γεωργία Βασιλειάδου έφυγε από την ζωή σε ηλικία 83 ετών στις 12 Φεβρουαρίου 1980 μετά από χρόνια προβλήματα με το βρογχικό της άσθμα. Η κηδεία της έγινε δυο ημέρες αργότερα στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών παρουσία λίγου κόσμου. Η εφημερίδα της εποχής, «Ακρόπολις» έγραψε την είδηση με τίτλο: «Έκλαψαν την καφετζού».
Κλείνοντας, να τονίσουμε ότι η Γεωργία Βασιλειάδου θα είναι για πάντα η αγαπημένη μας κωμικός, ενσαρκωμένη ως η γειτόνισσα, η καφετζού, η θεία, η γιαγιά, και πιο γενικά, ως ένας άνθρωπος που θα θέλαμε να έχουμε γνωρίσει κάποια στιγμή για να μας αποδεικνύει πως η ζωή θέλει δύναμη, τόλμη και χιούμορ!
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν για το άρθρο:
https://www.iefimerida.gr/zoi/41-hronia-apo-ton-thanato-tis-thrylikis-ithopoioy-georgias-basileiadoy-agnoristi-se-neari
https://www.sansimera.gr/biographies/55
Γεωργία Βασιλειάδου : Ετσι ήταν στα νιάτα της η πασίγνωστη ελληνίδα ηθοποιός
https://www.enimerotiko.gr/politismos/georgia-vasileiadoy-i-doyleia-sta-7-o-kakos-gamos-to-telos-tis-karieras-tis-ki-o-thanatos-apo-vrogchiko-asthma/
