Το γνωστό σε όλους έργο “Η Λίμνη των Κύκνων“, με μουσική του Πιότρ Τσαϊκόφσκι, ανεβαίνει και φέτος στην Εθνική Λυρική Σκηνή, στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, υπό την σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Ρήγου. Στο χορευτικό κομμάτι λαμβάνουν μέρος τα μπαλέτα της ΕΛΣ και στο μουσικό κομμάτι η ορχήστρα της.
Υπόθεση
Το παραμύθι αυτό έχει ως κύρια πρόσωπα έναν πρίγκιπα και μια γοητευτική κοπέλα, την οποία ένας μάγος μεταμορφώνει μαζί με τις φίλες της σε λευκούς κύκνους. Η Οντέτ (η πρωταγωνίστρια) θα μπορέσει να λύσει τα μάγια μονάχα με την αληθινή αγάπη, τον πρίγκιπα Ζήγκφρηντ! Στην πορεία ο μάγος Ρόθμπαρτ αποπειράται να ξεγελάσει τον πρίγκιπα και να του δώσει για σύζυγο την κόρη του Οντίλ, τον μαύρο κύκνο. Όσο για το τέλος υπάρχουν δύο εκδοχές, η μία πως ο πρίγκιπας κατορθώνει να γλιτώσει από την πλεκτάνη του μάγου και φεύγει με την αγαπημένη του Οντέτ και η άλλη πως και οι δύο πεθαίνουν. Η πιο συχνή είναι φυσικά ή πρώτη και πιο αισιόδοξη κατάληξη.
Εντυπώσεις
Αρκετά συχνά έχω παρακολουθήσει την “Λίμνη των Κύκνων” σε διάφορες διασκευές και φέτος πήρα την απόφαση να δω της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Παρά το αναμενόμενο, σε όλους τους τομείς, υψηλό επίπεδο, κάποια πράγματα δεν λειτούργησαν επαρκώς όπως θα περίμενε κανείς.
Σκηνικά
Πρώτη θετική εντύπωση είναι τα σκηνικά που προσφέρουν στους θεατές ένα σκοτεινό και μοντέρνο κλίμα, δίχως να επηρεάζεται η μοναδική κλασικότητα του έργου. Στο πίσω μέρος φαίνεται κάτι που μοιάζει με εγκαταλελειμμένο πρατήριο καυσίμων, με μία neon πινακίδα, ενώ το περικυκλώνουν ξερά, υδρόβια φυτά, τα οποία υπάρχουν και στα πλάγια του χώρου, υποδηλώνοντας την λίμνη.
Ενδυματολογικός τομέας
Η επόμενη όμορφη εντύπωση ανήκει στο ενδυματολογικό κομμάτι, όπου οι χορευτές ήταν ευφάνταστα ενδεδυμένοι, με μοντέρνα κοστούμια στις περισσότερες χορευτικές φάσεις. Πιο κλασικό ντύσιμο έφεραν οι τρεις κεντρικοί χαρακτήρες, ο άσπρος κύκνος (Οντέτ), ο μαύρος κύκνος (Οντίλ) και ο πρίγκιπας (Ζήγκφρηντ), χωρίς όμως να χάνουν σε ιδιαιτερότητα και ομορφιά, μπορώντας να δει κανείς πως ήταν προσεγμένα μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια. Μία άλλη καινοτομία, ήταν η ένδυση των αντρών με κορσέ, που συνδεόταν με μακριά φούστα tutu, κάτι ιδιαίτερα ευρηματικό και αντίθετο από τα συνηθισμένα.
Ενορχήστρωση
Η μουσική υπόκρουση ήταν όπως πάντα εξαιρετική και η ορχήστρα φαινόταν απόλυτα συγχρονισμένη, δίνοντας το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα και προσφέροντας συγκίνηση στο κοινό με τις μελωδίες τους.
Μπαλέτα
Το πρόβλημα της βραδιάς ήταν το ίδιο το μπαλέτο, το οποίο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί πολύ μέτριο, καθώς υπήρξε σημαντική αδυναμία στο κομμάτι του συγχρονισμού, στην πλειονότητα των ομαδικών χορευτικών κομματιών. Παρά την καλή απόδοση των χορευτών σε ατομικό επίπεδο, αλλά και όταν ήταν σε ζευγάρια, τις στιγμές που έπρεπε να χορέψουν σε σύνολα, τα πράγματα κάπως…χάλαγαν! Πολλές ήταν οι φορές που έβλεπες τα μισά χέρια να είναι ήδη πάνω και τα υπόλοιπα να βρίσκονται ακόμα στα μισά της ανόδου, στροφές ασυντόνιστες και λοιπές φιγούρες να ξεφεύγουν από την οργάνωση, πράγμα που ήταν κρίμα καθώς χανόταν η ομορφιά των χορογραφιών και παραγκωνιζόταν ο κόπος των ίδιων των χορευτών.
Την παράσταση έκλεψαν οι δύο κύκνοι, εκείνος της Μαρίας Κουσουνή στο ρόλο της Οντέτ και της Ελεάνας Ανδρεούδη σε εκείνον της Οντίλ, με την πρώτη όπως είναι φυσικό να έχει λίγο περισσότερο χρόνο επί σκηνής και να δίνει ρεσιτάλ σε όλες τις εμφανίσεις της και κυρίως στο φινάλε, όπου ο προβολέας πέφτει πάνω της και όλοι οι γύρω χορευτές χάνονται μπροστά στην χορευτική ικανότητά της. Καλή εμφάνιση είχε και ο Βαγγέλης Μπίκος ως Ζήγκφρηντ. Εντούτοις η χορογραφία του φαινόταν κάπως φτωχή, δίχως να του αφήνει περιθώριο να ξεδιπλώσει τις ικανότητές του.
Συνολική Εντύπωση
Σε γενικές γραμμές η παράσταση ήταν όμορφη, με θετικά στοιχεία αυτά την σκηνικών, των ενδυμάτων, της ορχήστρας και των κεντρικών χορευτών, ενώ αρνητικά συνέβαλε η ασυγχρόνιστη κίνηση των χορευτικών συνόλων. Η σκηνοθεσία του Ρήγου ήταν ιδιαίτερη, έχοντας προσθέσει αρκετά δικά του κομμάτια, τα οποία σε κάποια σημεία διασκέδασαν και σε άλλα δημιούργησαν μια ζοφερή ατμόσφαιρα.
Στοιχεία Παραστάσεως
Η Λίμνη των Κύκνων έκανε την πρεμιέρα της στις 10 Νοεμβρίου και θα συνεχιστεί για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων.
Μουσική διεύθυνση: Ηλίας Βουδούρης
Χορογραφία-σκηνοθεσία-σκηνικά: Κωνσταντίνος Ρήγος, με αναφορές στις χορογραφίες των Πετιπά και Ιβάνοφ
Παραστάσεις:
10, 11, 16, 17, 18 Νοεμβρίου 2018
20, 22, 27, 28, 29 Δεκεμβρίου 2018
Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος Εθνικής Λυρικής Σκηνής
Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος
Ώρα έναρξης: 20.00 (Κυριακές στις 18.30)
Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Θοδωρής Ρέγκλης
Σύμβουλος δραματουργίας: Αλέξανδρος Ευκλείδης
Κοστούμια: Γιώργος Σεγρεδάκης
Φωτισμοί: Χρήστος Τζιόγκας
Συνεργάτιδα αρχιτέκτονας: Μαίρη Τσαγκάρη
Βίντεο: Κωνσταντίνος Γαρίνης
Ζήγκφρηντ
Βαγγέλης Μπίκος (10, 18/11 & 20, 22/12)
Ντανίλο Ζέκα (11, 17/11 & 27, 29/12)
Ίγκορ Σιάτζκο (16/11 & 28/12)
Οντέτ
Μαρία Κουσουνή (10, 18/11 & 20, 22/12)
Ευρυδίκη Ισαακίδου (11, 17/11 & 27, 29/12)
Ελεάνα Ανδρεούδη (16/11 & 28/12)
Οντίλ
Ελεάνα Ανδρεούδη (10, 18/11 & 20, 22/12)
Μαρία Κουσουνή (11, 17/11 & 27, 29/12)
Νατάσσα Σιούτα (16/11 & 28/12)
Βασίλισσα
Αιμιλία Γάσπαρη (10/11 & 20, 22, 28/12)
Αλίνα Στεργιανού (11, 16, 17/11 & 27/12)
Νατάσσα Σιούτα (18/11 & 29/12)
Δάσκαλος του Ζήγκφρηντ
Στράτος Παπανούσης (10/11 & 20, 22, 28/12)
Γιώργος Βαρβαριώτης (11, 16, 17, 18/11 & 27, 29/12)
Ρόθμπαρτ
Γιώργος Βαρβαριώτης (10/11 & 20, 22, 28/12)
Στράτος Παπανούσης (11/11 & 27, 29/12)
Μπλέντι Λατίφι (16, 17, 18/11)
Με την Ορχήστρα, τους Α’ Χορευτές, τους Σολίστ, τους Κορυφαίους και το Corps de Ballet της Εθνικής Λυρικής Σκηνής
