“Η Λέσχη”, το πρώτο μέρος των Ακυβέρνητων Πολιτειών στο Θέατρο Τέχνης

Η Λέσχη

 

Ιερουσαλήμ, καλοκαίρι  1942, λίγο πριν την επέλαση των χιτλερικών στρατευμάτων στη Μέση Ανατολή. Σε μια πανσιόν της πόλης συναντώνται άνθρωποι διαφορετικής καταγωγής και θρησκείας. Σε αυτή την πανσιόν ανθεί κι ο αδιέξοδος έρωτας μεταξύ του Μάνου Σιμωνίδη και της Έμμης Μπόμπρετσμπεργκ. Πολιτική και ζωή μπλέκονται στο πρώτο μέρος « Η Λέσχη» της τριλογίας των Ακυβέρνητων Πολιτειών του Στρατή Τσίρκα.

Ένα μωσαϊκό διαφορετικότητας, μια σύγχρονη Βαβέλ εκτυλίσσεται στο Υπόγειο του θεάτρου Τέχνης. Κομμουνιστές, ναζιστές, δωσίλογοι, ξεπεσμένοι ευγενείς, πλύστρες, μικροαπατεώνες συνθέτουν το σκηνικό της πολυπολιτισμικότητας που κατακλύζει την πανσιόν της Φράου Άννας, αλλά και γενικά τα Ιεροσόλυμα. Ο κεντρικός ήρωας, ο Μάνος Καλογιάννης- Σιμωνίδης, γίνεται ο παρατηρητής των ψυχών που βρήκαν απάγκιο στην ακυβέρνητη πολιτεία της Ιερουσαλήμ. Γύρω στα τριάντα, αριστερός διανοούμενος, γεμάτος πάθος για το γράψιμο, τον έρωτα και την ίδια τη ζωή. Μοιάζει με τη μοιραία Έμμη- μοιράζονται το ίδιο πάθος για τον έρωτα. Μόνο που η Έμμη δε μπορεί να μείνει πιστή.

Το σκηνικό: μια τεράστια βιβλιοθήκη που διατρέχει όλη τη σκηνή, μπαούλα δεξιά κι αριστερά στοιβαγμένα, ένας μεγάλος καναπές-ανάκλιντρο, ένα γραφείο, ένα πιάνο. Όλα αυτά συνθέτουν αριστοτεχνικά την εικόνα της πανσιόν της Φράου Άννας. Πολύ καλή δουλειά όμως έχει γίνει και στα κουστούμια, τα οποία είναι στο κλίμα της εποχής.

Advertisements
Ad 14

Στα ηνία της σκηνοθεσίας αλλά και της δραματουργικής επεξεργασίας βρίσκεται η Έφη Θεοδώρου, η οποία προσπάθησε να μεταφέρει το θεατή στην εποχή εκείνη. Κι εν μέρει το πετυχαίνει. Πέραν όμως της τοιχογραφίας που πλέκεται εξαίσια με τη γραφή του Τσίρκα, ο θεατής βλέπει τους ηθοποιούς να γίνονται κι αφηγητές. Το εύρημα όμως, αυτό δε λειτούργησε βοηθητικά- αντίθετα μπέρδεψε το θεατή ακόμη περισσότερο. Η «Λέσχη» είναι εξαιρετικά πυκνογραμμένη με μια γρήγορη πλοκή όπου εμπλέκονται πολλά πρόσωπα, οπότε πιθανώς να μην ήταν αναγκαία κι η ανάγνωση αποσπασμάτων από τα Ημερολόγια της Τριλογίας, όπου ο Τσίρκας γράφει όσα ένιωθε, σκεφτόταν ή αντιμετώπισε κατά τη διάρκεια της συγγραφής του βιβλίου.

Διαβάστε επίσης  «Παιχνίδια στη Σοφίτα», θέατρο Χυτήριο: Ένα ξέσπασμα ενηλίκων

Αναφορικά με το θίασο, οι ερμηνείες των περισσοτέρων ηθοποιών ήταν καλές. Προσωπικά ξεχωρίζω το Μανώλη Μαυροματάκη, γιατί κατάφερε να αποδώσει στέρεα μα με μια εσάνς μελαγχολίας τους ρόλους που του ζητήθηκαν. Η εναλλαγή του από το  γήινο, σκληρό «ανθρωπάκι» στον ευαίσθητο συγγραφέα(Τσίρκα) ήταν υπέροχη. Κι οι γυναικείες όμως ερμηνείες κατάφεραν να αποτυπώσουν τον ψυχισμό των ηρωίδων του Τσίρκα.

Αν κι η σκηνοθέτης προσέγγισε με σεβασμό το έργο, εν τούτοις υπήρξαν στιγμές κόπωσης για το θεατή, απότοκο του αφηγηματικού πλατειάσματος. Συνολικά πρόκειται για ένα δύσκολο εγχείρημα η μεταφορά του πολυδαίδαλου σύμπαντος του Τσίρκα επί σκηνής, που άλλοτε κατάφερνε να κερδίσει το μέσο θεατή κι άλλοτε όχι.

 

Η Λέσχη

Αρθρα απο την ιδια κατηγορια

The Turkish Detective: Εγκλήματα με άρωμα… Κωνσταντινούπολης

Εγκλήματα στην ΠόληΗ σειρά The Turkish Detective είναι από εκείνες
Η ψυχοθεραπεία σκοτώνει τον έρωτα;

Η ψυχοθεραπεία σκοτώνει τον έρωτα;

Έρωτας και ψυχοθεραπεία – έννοιες ασύμβατεςΗ Κόλαση του Δάντη μοιάζει