Η Τζένη Καρέζη ή όπως ήταν το πραγματικό της όνομα Ευγενία Καρπούζη γεννήθηκε στις 12 Ιανουαρίου του 1932 στην Αθήνα. Το καλλιτεχνικό όνομα το οφείλει εν μέρη στον θεατρικό συγγραφέα Άγγελο Τερζάκη, που μετέτρεψε το επίθετό της σε Καρέζη, αλλά και σε μια αδελφή μοναχή της Ελληνογαλλικής Σχολής Καλογριών Saint Joseph, όπου φοιτούσε τότε. Οι γονείς της ήταν εκπαιδευτικοί. Η Τζένη Καρέζη πέρασε τα σχολικά της χρόνια στη Θεσσαλονίκη εσώκλειστη στο Γαλλικό σχολείο Καλογραιών και στη συνέχεια στην Ελληνογαλλική Σχολή Καλογριών Saint Joseph στην Αθήνα, όπου αποφοίτησε το 1951.

Το 1951 παρά την έντονη αντίδραση του πατέρα της, η οποία στάθηκε αφορμή να φύγει μαζί με την μητέρα της από το σπίτι και να μη του ξαναμιλήσει πάρα όταν γέννησε, έδωσε εξετάσεις και πέρασε στο Εθνικό Θέατρο. Από το Εθνικό Θέατρο αποφοίτησε το 1954. Την ίδια χρονιά θα παίξει μαζί με την Μελίνα Μερκούρη και τον Βασίλη Διαμαντόπουλο στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου «Ωραία Ελένη» του Αντρέ Ρουσσώ. Παράλληλα, θα παίξει με την Κατίνα Παξινού στο «Σπίτι της Μπερνάντα Άλμπα». Τον επόμενο χρόνο η Τζένη Καρέζη, 1955, κάνει την παρθενική της εμφάνιση στον κινηματογράφο στην ταινία «Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο». Στο Εθνικό Θέατρο θα μείνει μέχρι το 1959.

Στον κινηματογράφο θα παίξει σε πολλές ελληνικές ταινίες οι οποίες θα γίνουν μεγάλες επιτυχίες και θα την φέρουν ακόμα πιο κοντά με το κοινό της. Η Τζένη Καρέζη για χάρη του κινηματογράφου θα αλλάξει χρώμα στα μαλλιά της και από ξανθιά θα γίνει μελαχρινή. Ωστόσο, το 1960 θα γίνει ξανά για λίγο ξανθιά για την ανάγκη της παράστασης «Ένα κουτό κορίτσι». Μερικές από τις ταινίες που έπαιξε είναι: «Η θεία από το Σικάγο» (1957), «Λατέρνα, φτώχεια και γαρύφαλλο» (1957), «Τα κόκκινα φανάρια» (1963), «Δεσποινίς διευθυντού» (1964) κ.α. Το 1973 θα στραφεί για λίγο στη τηλεόραση χωρίς όμως να ξεχάσει το θέατρο. Στην τηλεόραση δε θα κάνει πολλές δουλειές παρά μόνο 3: «Μαρίνα Αυγέρη» (1973), «Μεγάλη Περιπέτεια» (1976) και «Μαύρη Χρυσαλλίδα» (1990). Όλες στο κανάλι της ΕΡΤ με σκηνοθέτη στις δύο πρώτες σειρές τον Κώστα Καζάκο.

Το θέατρο δε θα το αφήσει ποτέ. Παράλληλα με τον κινηματογράφο και την τηλεόραση η Τζένη Καρέζη θα κάνει και θέατρο και θα δημιουργήσει το δικό της θίασο με τον οποίον θα ανεβάσει αρκετές παραστάσεις. Μια από τις πλέον ιστορικές παραστάσεις που έπαιξε με τον Κώστα Καζάκο είναι «Το Μεγάλο μας Τσίρκο» του Ιάκωβου Καμπανέλλη που ανέβηκε το καλοκαίρι του 1973. Η ίδια θα αναφέρει για «Το Μεγάλο μας Τσίρκο» : «έπρεπε να είναι κάτι σαν λαϊκό πανηγύρι, να κλείνει μέσα του πολλή ρωμιοσύνη… και μέσα από τη σάτιρα, τον αυτοσαρκασμό, το γέλιο και το δάκρυ, να μιλήσουμε για τους καημούς και τα όνειρα της φυλής μας, για προδομένους αγώνες, για προδομένες ελπίδες… και πάνω απ’ όλα για ομορφιά. Για την ομορφιά αυτού του λαού, που δεν παύει ποτέ να αγωνίζεται, να προδίδεται, να πιστεύει και να συνεχίζει τον αγώνα του, διατηρώντας τις ρίζες του αναλλοίωτες αιώνες τώρα. Όλα αυτά όμως θα ’πρεπε να ειπωθούν ρωμέικα, ζεστά. Καθόλου φιλολογικά. Καθόλου εγκεφαλικά. Θά’ πρεπε, δηλαδή, να γραφτεί ένα έργο που να έχει μέσα του τους σπόρους της λαϊκής μας τέχνης. Εγχείρημα δύσκολο, άπιαστο σχεδόν». «Το Μεγάλο μας Τσίρκο» σκηνοθέτησε ο ίδιος ο Κώστας Καζάκος ενώ την μουσική έγραψε ο Σταύρος Ξαρχάκος. Στους βασικούς ρόλους εκτός από την Τζένη Καρέζη και τον Κώστα Καζάκο ήταν Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, Νίκος Κούρος, Τίμος Περλέγκας και ο Χρήστος Καλαβρούζος. Η παράσταση θα ανεβεί στο θέατρο «Αθήναιον». Τον Οκτώβριο του 1973 θα τους συλλάβουν γεγονός που δεν θα επηρεάσει την επιτυχία της παράστασης.

Η Τζένη Καρέζη θα κάνει δυο γάμους. Έναν με τον Ζάχο Χατζηφωτίου στις 7 Μαϊου του 1962 που θα τελεστεί σε κλειστό κύκλο στην Αγία Φιλοθέη. Παρόλα αυτά έξω από την εκκλησία θα μαζευτεί πλήθος θαυμαστών. Με αποτέλεσμα να παρεμβεί η αστυνομία. Ο δεύτερός της γάμος ήταν με τον ηθοποιό Κώστα Καζάκο, τον οποίον ερωτεύτηκε με την πρώτη ματιά. Μαζί θα αποκτήσουν ένα γιο τον Κωνσταντίνο Καζάκο.

Η Τζένη Καρέζη ήταν μια από τις ομορφότερες γυναίκες ηθοποιούς του ελληνικού κινηματογράφου και συνδύαζε το αριστοκρατικό στιλ με την μαγκιά. Μπορεί να έχασε την τετραετή μάχη με τον καρκίνο στις 26 Ιουλίου του 1992 σε ηλικία 60 ετών θα μείνει όμως για πάντα στις καρδιές μας.

Παρόμοια άρθρα που μπορεί να σ’ενδιαφέρουν:

• Δημήτρης Χορν: Ο λατρεμένος «Τάκης» της Ελλάδας
• Ελπίδα Τοπάλογλου: “Οι συνεργασίες είναι θέμα χημείας, οι ρόλοι ζήτημα δουλειάς και έμπνευσης”
• Λάμπρος Κωνσταντάρας: Ο άρχοντας του ελληνικού κινηματογράφου
• Γιώργος Χατζηπαύλου: “Κωμικός είσαι είτε στην ζωή σου, είτε στη σκηνή”
• Τάσος Χαλκιάς “Η ευαισθησία του Γιώργου Ζαμπέτα βρίσκεται διάχυτη στη μουσική του”