Ααχ αυτός ο έρωτας! Ποιος δεν τον έχει νιώσει; Ποιόν δεν έχει παιδέψει; Ποιος δεν έχει ξενυχτίσει για χάρη του; Ποιος δεν έχει κλάψει εξαιτίας του; Ποιος δεν έφτασε στα άκρα για λίγες στιγμές ευτυχίας μαζί του; Ο έρωτας…αυτός ο μικρός φτερωτός θεός που, κάθε φορά που ξεφεύγει από την αγκαλιά της Αφροδίτης παίζοντας με τα βέλη του, μπορεί τα πάντα να αλλάξει, στους αδύναμους να δώσει τη δύναμη και την τόλμη όλου του κόσμου, ενώ τους δυνατούς να κάνει αδύναμους μέσα σε μια στιγμή.
Κι είναι αυτή του η δύναμη τόσο μεγάλη και τόσο καταλυτική για τη ζωή που έχει απασχολήσει τον άνθρωπο όσο κανένα άλλο θέμα. Για τον έρωτα ενώθηκαν βασίλεια, σκοτώθηκαν λαοί, δημιουργήθηκαν θεωρίες και φιλοσοφίες. Γι’ αυτόν, τον πιο ισχυρό ίσως και από τους δώδεκα θεούς -κι ας μην τον συγκαταλέγονταν από εκείνους μεταξύ των πιο σημαντικών, χύθηκε πολύ μελάνι καθ’ όλη την πορεία του ανθρωπίνου γένους. Και θα χυθεί πολύ ακόμα, τόσο όσα και τα χρόνια της μελλούμενης ζωής του “έλλογου όντος” σε τούτο τον πλανήτη.
To ζήτημα αυτό, όπως είναι φυσικό, δεν άφησε καθόλου αδιάφορους ούτε και τους θεατρικούς συγγραφείς. Τουναντίον μάλιστα, πολλά είναι τα έργα εκείνα που γράφτηκαν έχοντας ως πρωταγωνιστή τον έρωτα! Ας δούμε, λοιπόν, πώς “είδαν” τον έρωτα διάφοροι θεατρικοί συγγραφείς ανά τους αιώνες.
1. “Ρωμαίος και Ιουλιέτα” του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ
Ο Ουίλλιαμ Σαίξπηρ έγραψε στην αρχή της πλούσιας θεατρικής του καριέρας, το 1595, την τραγωγία – ύμνο στον έρωτα. Ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα είναι δύο νέοι που ερωτεύτηκαν παράφορα, όμως το μίσος των οικογενειών τους τούς απαγόρεψε κάθε ελπίδα στο όνειρο και στη ζωή. Οι δυο τους, αφού δεν μπορούσαν να ζήσουν μαζί τη ζωή τους, επέλεξαν τον κοινό θάνατο που θα τους ένωνε για πάντα. Ο θάνατός τους όμως έγινε αιτία να συμβιβαστούν οι διαφορές των δύο φεουδαρχικών οικογενειών. Έτσι, ο έρωτας κατάφερε -με έναν τρόπο τραγικό- να νικήσει το μίσος.
2. “Μυστικοί Αρραβώνες” του Γρηγορίου Ξενόπουλου
Πρόκειται για ένα από τα ωραιότερα, διαχρονικά και ερωτικά έργα του Γρηγορίου Ξενόπουλου. Το έργο στηρίζεται σε πραγματικά γεγονότα δεδομένου ότι ο κεντρικός ήρωας είναι ο ίδιος ο Ξενόπουλος και η ηρωίδα η γνωστή ποιήτρια Θεώνη Δρακοπούλου ή Μυρτιώτισσα. Ο Νάσος ερωτεύεται παράφορα τη Θάλεια βάζοντας σε κίνδυνο τον μυστικό του αρραβώνα με την Καίτη. Η επιταγή του καθήκοντος, αλλά και μια μεγάλη παρεξήγηση, οδηγούν τον Νάσο σε μια επιλογή που θα τον βυθίσει στη δυστυχία. Τα χρόνια περνούν, και οι δρόμοι των δύο ερωτευμένων έχουν χωρίσει. Όταν μετά από χρόνια ξανασυναντηθούν, ο Νάσος θα καταλάβει πως ο έρωτας ανάμεσά τους είναι ακόμα ζωντανός και πως τα πάντα καταστράφηκαν από μια παρεξήγηση….
3. “Στέλλα Βιολάντη” του Γρηγορίου Ξενόπουλου
Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος έγραψε αυτό το τρίπρακτο θεατρικό δράμα το 1901. Το έργο, μέσα από τον έρωτα της Στέλλας Βιολάντη με έναν νέο, διαπραγματεύεται τη σύγκρουση μεταξύ πατέρα που θέλει να επιβάλλει τον δικό του τρόπο σκέψης και κόρης που θέλει να αποφασίζει η ίδια για τη ζωή της. Στο έργο στιγματίζεται η αυταρχικότητα του πάτερ-φαμίλια, που τότε είχε δικαίωμα ζωής και θανάτου προς τα υπόλοιπα εξαρτώμενα απο αυτόν μέλη της οικογένειάς του.
4. “Οι Έμποροι των Εθνών” του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη
Η θεατρική παράσταση βασίστηκε στο ομώνυμο βιβλίο του σπουδαίο Έλληνα συγγραφέα Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Έχοντας ως πλαίσιο την εποχή της βενετικής κυριαρχίας στα νησιά του Αιγαίου και την ευρύτερη πολιτική διάσταση που αναδύεται από αυτήν, στον άξονα της συγκρουσιακής σχέσης Ανατολής και Δύσης, το έργο πραγματεύεται την υπέρβαση των ορίων της ανθρώπινης φύσης, που καταπονείται στη δίνη μιας ερωτικής παρόρμησης.
5. “Το Ημέρωμα της Στρίγγλας” του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ
Αυτή τη φορά ο Ουίλλιαμ Σαίξπηρ μίλησε για τον έρωτα γράφοντας μια κωμωδία γνωστή στο ευρύ κοινό ως “Η Στρίγγλα που έγινε Αρνάκι“. Πρόκειται για την ιστορία ενός νέου από την Βερόνα, του Πετρούκιου, οποίος παντρεύεται την μεγαλύτερη Στρίγγλα της Πάντοβα, την Κατερίνα, ούτως ώστε να πάρει την προίκα της, και την εξημερώνει.
