Μετά το Unorthodox που μονοπώλησε το ενδιαφέρον μας για αρκετό καιρό, το Normal People του hulu μοιάζει να κερδίζει ολοένα έδαφος. Βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο της Sally Rooney, το Normal People απέκτησε σύντομα φανατικό κοινό αλλά και επικριτές. Πιο συγκεκριμένα, η επίκριση αυτή έχει να κάνει περισσότερο με την ερωτική σχέση που απεικονίζεται, παρά με θέματα όπως ο ρυθμός, οι ερμηνείες, η σκηνοθεσία κλπ.
Ποια είναι όμως αυτά τα στοιχεία που ξετρέλαναν αλλά και προβλημάτισαν το κοινό;
Normal People: Υπόθεση
Η Marianne Sheridan (Daisy Edgar-Jones) και ο Connell Waldron (Paul Mescal) είναι συμμαθητές σε μια μικρή πόλη της Ιρλανδίας. Δεν κάνουν παρέα, όμως κατά την τελευταία χρονιά του λυκείου αναπτύσσεται ένα έντονο ερωτικό ενδιαφέρον ανάμεσά τους. Η σχέση τους ξεκινά, και, παρότι περνούν πολύ χρόνο μαζί, δε μαρτυρούν σε κανέναν ότι είναι ζευγάρι. Έτσι λοιπόν ξεκινά μια ταραχώδης σχέση που ακροβατεί μεταξύ έντονης ερωτικής έλξης και βαθιάς φιλίας.
Τι αγαπήσαμε
Αναμφίβολα, η σειρά Normal People διαθέτει πολλές αρετές, τις οποίες θα εκτιμήσουν ιδιαίτερα όσοι αγαπούν τις δραματικές ερωτικές ιστορίες.
- Ο ρυθμός των εξελίξεων μπορεί να είναι αργός, η σειρά όμως δεν κάνει «κοιλιά» και ρέει αρκετά γρήγορα (θα μπορούσε όμως και καλύτερα).
- Οι διάλογοι είναι καλογραμμένοι και δεν υπάρχουν περιττές και αφύσικες εξομολογήσεις, κάτι που προσδίδει αρκετό ρεαλισμό.
- Οι ήρωες δεν εξωραΐζονται, αλλά τους ασκείται σκληρή κριτική κι από τους άλλους και από τους εαυτούς τους, δίνοντας βάθος.
- Από τεχνικής άποψης η ποιότητα της σειράς βρίσκεται σε υψηλό επίπεδο, με όμορφα και καλοστημένα γυρίσματα.
- Οι ερμηνείες είναι επίσης (ενοχλητικά) πειστικές και φυσικές, σε σημείο να μη μπορείς να διακρίνεις τον χαρακτήρα από τον ηθοποιό.
Τι μας «χάλασε» (προσοχή spoilers)
Είναι σημαντικό να τονιστεί πως η κριτική μας αφορά την τηλεοπτική σειρά Normal People κι όχι το ομώνυμο βιβλίο. Είναι άλλωστε σύνηθες οι τηλεοπτικές μεταφορές λογοτεχνικών έργων να διαφέρουν σε αρκετά σημεία από τα λογοτεχνικά βιβλία στα οποία βασίστηκαν.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
Ποια είναι όμως τελικά αυτά τα στοιχεία που ενόχλησαν μερίδα του τηλεοπτικού κοινού (μαζί κι εμάς);
Η τοξική έως αποκρουστική συμπεριφορά του Connell
Ξεκινάς να βλέπεις το Normal People και καταλήγεις να σκέφτεσαι αν ο Connell είναι όντως normal (φυσιολογικός). Αυτό συμβαίνει γιατί η συμπεριφορά του είναι στα όρια του να χαρακτηριστεί αφύσικα εγωιστική. Ενώ λοιπόν αναπτύσσει σεξουαλικές σχέσεις με την Marianne διατρανώνοντας μάλιστα ότι την αγαπά, όταν έρχεται η ώρα να βρεθεί κοντά της μπροστά σε κόσμο συμπεριφέρεται σαν εξωγήινος. Για κάποιον γελοία ακαθόριστο λόγο ντρέπεται να τον δουν μαζί της και να μάθουν ότι είναι ζευγάρι. Για όσους δεν έχουν δει τη σειρά, η Marianne μπορεί να είναι λιγάκι περίεργη αλλά κανένας φυσιολογικός άνθρωπος δε θα ντρεπόταν να πει ότι βγαίνει μαζί της! Στο κάτω- κάτω της γραφής, όποιος θέλει και αγαπά πραγματικά κάποιον, δε νοιάζεται τι μπορεί να λένε οι άλλοι για εκείνον/η (εκτός κι αν λένε ότι είναι κλέφτης, ψυχοπαθής δολοφόνος ή κάτι ακραίο που χρήζει εξέτασης).
Οι γελοίοι χωρισμοί του ζευγαριού
«Έρχεται το καλοκαίρι» ή «Δεν έχω πού να μείνω, θα πάω πίσω στη μάνα μου για λίγο». Αν ήταν πράγματι normal people η Marianne και ο Connell θα μπορούσαν κάλλιστα να μην έχουν χωρίσει ποτέ. Αντίθετα φράσεις όπως οι προαναφερθείσες έγιναν αφορμές για κλαυθμούς και οδυρμούς, οδυνηρούς αποχωρισμούς και αλλόκοτες σιωπές. Λες και ήρθε η καταστροφή επειδή δε θα βλέπονταν για λίγο διάστημα.
Η εκνευριστική υπεροψία των δύο ερωτευμένων
Αν εμπεδώσαμε ένα πράγμα από το Normal People, είναι ότι ο Connell και η Marianne είναι από πνευματικής άποψης ανώτερα όντα. Δε μπορούμε να συγκριθούμε μαζί τους εμείς οι υπόλοιποι κοινοί θνητοί. Το μόνο που αναγνωρίζουν σε κρίσεις μετριοφροσύνης είναι πως ο ένας είναι πιο έξυπνος από τον άλλον (ποιος είναι εξυπνότερος τελικά δε μαθαίνουμε ποτέ). Οι υπόλοιποι άνθρωποι μπορεί να τους είναι μερικές φορές ευχάριστοι, αλλά υπολείπονται διανοητικά και το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να τους «ισοπεδώνουν» η Marianne και ο Connell.
Η απίστευτη τοξικότητα της Marianne και του Connell
Μπορεί το όλο θέμα να ξεκινά με την τοξική συμπεριφορά του Connell, αλλά αποδεικνύεται πως με την εισαγωγή των δυο τους στο κολέγιο η Marianne προσπαθεί να πάρει το αίμα της πίσω. Όχι από τον Connell φυσικά. Από άλλους, αθώους ανθρώπους που τυχαίνει να της δείξουν ενδιαφέρον. Μόλις λοιπόν χωρίζει από τον Connell σπεύδει να βρει τον αντικαταστάτη, μέχρι να τον χωρίσει για τον έρωτα της ζωής της. Κάτι το οποίο πράττει κι ο Connell, ο οποίος επίσης δε μπορεί να μείνει μοναχός του και πνίγει τη θλίψη του σε άλλες αγκαλιές.
Το χειρότερο όμως δεν είναι αυτό. Όσο διατηρούν σχέσεις με άλλους ανθρώπους δε σταματούν να μιλούν και μάλιστα θερμά. Διατηρούν δηλαδή μια επαφή που μόνο τυπική δε μπορεί να θεωρηθεί. Όταν μάλιστα τα ταίρια τους τολμήσουν να ζηλέψουν, τότε είναι που το ενδιαφέρον του ενός για τον άλλον αναζωπυρώνεται για τα καλά, αφήνοντας τα άτυχα ταίρια τους στα κρύα του λουτρού, για να χωρίσουν λίγο αργότερα μεταξύ τους. Υπήρξαν φορές που αναρωτήθηκα αν η σειρά διαδραματίζεται στην Ιρλανδία ή στη Σουηδία.
Η επιφανειακή προσέγγιση βαθύτερων θεμάτων
Η Marianne ανήκει στην μεγαλοαστική τάξη, με τον Connell και τη μητέρα του να ανήκουν στην εργατική. Οι διαφορές τους όσον αφορά το κοινωνικό τους status θίγονται εξαιρετικά ακροθιγώς μέσα στα 12 επεισόδια της σειράς, με τη δυναμική αυτή να εξερευνάται ελάχιστα. Άλλωστε για την Marianne ο Connell αναπληρώνει τη στενή του οικονομική κατάσταση με τη διάνοιά του και τις καυτές στιγμές που της προσφέρει. Το ζήτημα της οικογενειακής βίας που θα μπορούσε να δώσει περισσότερο βάθος στο χαρακτήρα της Marianne, δικαιολογώντας κάπως τα αδικαιολόγητα επίσης θίγεται ελάχιστα. Το μόνο που βλέπουμε είναι μερικές στιχομυθίες και ξεκάρφωτες άσχημες στιγμές της πρωταγωνίστριας με τον αδερφό της, ο χαρακτήρας του οποίου προσεγγίζεται επιφανειακά όπως κι αυτός της μητέρας.
Με λίγα λόγια…
Μπορεί το Normal People να αποτελεί μια αξιόλογη κι ενδιαφέρουσα επιλογή για δραματική σειρά, δεν λείπουν όμως τα σημεία που το καθιστούν προβληματικό. Τίποτα στη ζωή δεν είναι τέλειο, και η σειρά το δείχνει με ξεκάθαρο τρόπο.
SHARE:
Λίγα λόγια για τον συντάκτη
