Βασίλης Κωνσταντινίδης: «Έχω το μικρόβιο της μουσικής μέσα μου»

Συναντήσαμε τον ντράμερ, τραγουδιστή και σημερινό αρχηγό των IDOLS τον χαρισματικό, ζεστό, φιλικό και ταπεινό κ. Βασίλη Κωνσταντινίδη.

Μας έκανε την τιμή να μας πει λίγα λόγια για τη ζωή και τη δουλειά του.

Πείτε μας λίγα λόγια για τα παιδικά σας χρόνια κύριε Κωνσταντινίδη.

Τα παιδικά μου χρόνια ήταν φτωχικά. Ήταν μετά τον πόλεμο κτλ. Γεννήθηκα το 1946 στην Αθήνα. Μέναμε στον Κολωνό. Ο μπαμπάς είχε ένα μικρό μαγαζί με παπούτσια στην Ομόνοια. Μετά μετακομίσαμε στο κέντρο. Μέναμε πίσω από το δημαρχείο στην οδό Κλεισθένους. Εκεί ξεκίνησα να ασχολούμαι με τη μουσική. Είχα τα πρώτα μου ντραμς στην ταράτσα.

Κύριε Κωνσταντινίδη πώς ξεκίνησε η σχέση σας με τη μουσική;

Ξεκίνησα στα 18 μου μόνος μου. Δεν είχα σπουδάσει μουσική. Απλά είχα μέσα μου το ρυθμό. Πήγαινα σε μαγαζάκια που πουλούσαν τύμπανα και άλλα μουσικά όργανα. Βρήκα ένα στην οδό Αναξαγόρα. Πήρα τα ντραμς μου από εκεί και μάλιστα με χίλια βάσανα κατάφερα τότε να πληρώσω.

Ήμουν γύρω στα 12 ή 14 τότε. Έτσι παίζοντας ντραμς γνώρισα αρκετούς μουσικούς όπως τον συγχωρεμένο τον συνθέτη Νίκο Ιγνατιάδη. Ένας πολύ μεγάλος μαέστρος με τον οποίο αρχίσαμε και παίζαμε. Μετά μαζί με άλλα τέσσερα παιδιά κάναμε και ένα συγκρότημα που το ονομάσαμε The esquires. Μέσα στο γκρουπ ήταν και ο σημερινός αστρολόγος Βαγγέλης Γεωργιάδης. Έπαιζε μπάσο τότε.

Πότε γνωρίσατε το Ντέμη Ρούσσο;

Ο Ντέμης Ρούσσος ήταν και αυτός στην αρχή του. Μόλις είχε έρθει από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Μπήκε στους IDOLS σαν μπασίστας. Εν τω μεταξύ αυτός ήταν κανονικά τρομπετίστας. Δεν ήξερε μπάσο. Τους είπε όμως ότι θα μάθαινε μπάσο. Έτσι τον πήρανε οι IDOLS. Παίζανε τότε στο VIPS εδώ στην Κεφαλληνίας στην Αθήνα. Μετά παίζανε στο Auto Club που πήγα και τους άκουσα και εγώ.

Έγινα φίλος με το Ντέμη. Μετά ο Ντέμης έφυγε από τους IDOLS. Είχε ξεκινήσει τότε ήδη να τραγουδάει γιατί στην αρχή με τους IDOLS δεν τραγουδούσε. Έπαιζε μόνο μπάσο. Μία μέρα του είπανε αν θέλει να τραγουδήσει ένα πολύ δύσκολο τραγούδι με ψηλή φωνή. Όταν τραγούδησε σπάσανε τα τζάμια. Τραγούδησε το τραγούδι House of the rising sun των Animals. Μέχρι τότε ο βασικός τραγουδιστής των IDOLS ήταν ο Jo Michat ο οποίος ήταν και ξάδελφός του όπως και ξάδελφος του Δάκη. Τον άκουσε ο Βαγγέλης Παπαθανασίου. Έκανε ένα συγκρότημα με το Λουκά Σιδερά και φύγανε για Γαλλία.

Οι IDOLS έχουν αλλάξει πολλούς μουσικούς ανά τα χρόνια. Έτσι δεν είναι κύριε Κωνσταντινίδη;

Κοιτάξτε. Εγώ έχω μετρήσει τουλάχιστον 25 μέλη. Αυτό γινόταν κυρίως λόγω των στρατιωτικών μας υποχρεώσεων κυρίως. Έπρεπε να κάνουμε όλοι τη θητεία μας ως φαντάροι. Και εγώ έφυγα εκεί προς το τέλος του 1969 και ξαναμπήκα στο συγκρότημα το 1972. Μόνο δύο από εμάς τότε είχανε ήδη κάνει τη θητεία τους. Δυστυχώς τώρα κάποια μέλη της μπάντας έχουν φύγει από τη ζωή από διάφορες αιτίες. Έτσι συνεχίζω να κρατάω εγώ ακόμα ψηλά τη σημαία των IDOLS μαζί με κάποια νέα παιδιά. Κάνουμε διάφορες εμφανίσεις και σαν IDOLS αλλά και σε συνεργασίες.

Τι κάνουν οι IDOLS στο σήμερα;

Εγώ και κάποια νέα παιδιά που παίζουν στην ορχήστρα αποτελούμε πλέον το συγκρότημα των IDOLS. Και πάει κάπως έτσι. Επίσης αυτήν την εποχή είμαστε σε συνεργασία με τη Μπέσσυ Αργυράκη που είναι καταπληκτική. Φωνάρα! Μάλιστα της είπα ότι είναι και τούρμπο γιατί δεν κατεβαίνει από τη σκηνή. Δηλαδή είναι τρομερό. Τέσσερις ώρες στη σκηνή να χοροπηδάει και να φωνάζει. Είναι τρομερό! Έχουμε πάει δύο φορές στην Πάτρα.

Πάμε τώρα στο Μεσολόγγι το Σάββατο 25/02/23. Θα μείνουμε και μία μέρα εκεί γιατί είναι μακριά. Κάνουμε διάφορες πρόβες γενικά. Οι βασικοί μου συνεργάτες είναι ο Χρήστος Παπαντωνίου που είναι και ο μαέστρος της Μπέσσυ στα πλήκτρα. Είναι ο Περικλής Παλαμιώτης ο κιθαρίστας ο οποίος παίζει και με άλλες τρεις τέσσερις μπάντες. Επίσης θέλω να συνεργαστώ στο μέλλον με το γιο μου και να καθίσω πάλι στα ντραμς. Αυτό είναι το όργανο μου.

Μιας και μιλήσαμε για τη Μπέσσυ Αργυράκη μου ήρθε στο μυαλό η Γιουροβίζιον. Θα θέλατε κύριε Κωνσταντινίδη να συμμετάσχετε κάποια στιγμή στη Γιουροβίζιον;

Η Μπέσσυ έχει πάρει τα περισσότερα βραβεία ως τραγουδίστρια στην Ελλάδα. Αυτό το έχει γράψει και το βιβλίο Γκίνες. Έχει πάνω από 30 βραβεία σε Γιουροβίζιον. Διεθνή. Και το αξίζει. Εμένα προσωπικά θα με ενδιέφερε η Γιουροβίζιον αλλά δεν έτυχε να το κάνω ποτέ ως τώρα. Ωστόσο αν μου το ανέθεταν θα πήγαινα. Θα πήγαινα γιατί έχω εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μου, στη φωνή μου και γενικά επάνω στην τέχνη μου.

Πώς διαλυθήκανε οι IDOLS κύριε Κωνσταντινίδη;

Οι IDOLS θέλανε και αυτοί να κάνουνε μια διεθνή καριέρα το 1972 οπότε αγοράσανε δύο Volkswagen βαν ένα εγώ και ένα ο Βασίλης Παπαβασιλείου, που ήταν ο τότε μπασίστας και τραγουδιστής μας. Τα φορτώσαμε και βρήκαμε έναν ατζέντη από την Ελβετία. Μας έκλεισε διάφορες δουλειές και πήγαμε οδικώς από Πάτρα Ανκόνα κτλ. Πήγαμε και παίξαμε στο Neuhattel στο Hotel du Lac, στο ξενοδοχείο της λίμνης, παίξαμε σε ένα κουαρτέτο. Βασίλης Κωνσταντινίδης, Νότης Λαλαΐτης,  Αντώνης Γιούλης, Βασίλης Παπαβασιλείου στο μπάσο και ο Γιώργος Πεντζίκης.

Μετά πήγαμε στη Μασσαλία από εκεί δεύτερο συμβόλαιο στο ξενοδοχείο Ακροπόλ στο παλιό λιμάνι. Και εκεί παίξαμε για ένα μήνα και περιμέναμε ένα συμβόλαιο για τους νήσους Μαδέρα. Δύο από εμάς, οι μεγαλύτεροι, δεν άντεξαν. Ήταν και ένας παντρεμένος. Όποτε είπανε να έρθουν στην Ελλάδα να περιμένουν. Γιατί έπρεπε να περιμένουμε έναν με δύο μήνες. Έτσι σηκωθήκανε και φύγανε και ήρθανε στην Ελλάδα και δεν τους ξαναείδαμε ποτέ. Στο μεταξύ είχανε διαλυθεί και οι Aphrodite’s Child τότε.

Οπότε κι εμείς τα μαζέψαμε και φύγαμε και πήγαμε στο Παρίσι για να κάνουμε ένα γκρουπ μαζί με το Λουκά τον Σιδερά που ήταν πρώην ντράμερ στο συγκρότημα Aphrodite’s Chilld. Αυτό το σχέδιο δεν δούλεψε τελικά. Έτσι εγώ πήρα το αυτοκίνητο και πήγα Αγγλία και αρραβωνιάστηκα. Ωστόσο στην Αγγλία κόλλησα και με στείλανε πίσω οι Άγγλοι επειδή δεν ήμασταν τότε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και με φιλοξένησε έξι μήνες στο σπίτι του στο Παρίσι ο Βαγγέλης Παπαθανασίου ο οποίος ήταν ο κολλητός μου. Εκεί έπαιζα με το Βαγγέλη κάθε μέρα στο στούντιο του για τους δίσκους του. Το όνομα του στούντιο ήταν Nemo Studios. Πέρασα πάρα πολύ ωραία.

Πείτε μου λίγα λόγια για την οικογένειά σας κύριε Κωνσταντινίδη.

Εμείς κάναμε την οικογένειά μας στην Αγγλία. Σε δικά μας σπίτια. Αγοράζαμε σπίτια. Εκεί είναι πολύ εύκολο να αγοράσεις σπίτια. Με δάνεια. Ειδικά όταν είσαι νέος και δουλεύεις και έχεις ένσημα κτλ. Το 1981 ήρθε στον κόσμο ο γιος μου ο Ανδρέας. Τον βάφτισε ο Βαγγέλης Παπαθανασίου και η κοπέλα του η Βερονίκ Σκαβίνσκα. Έπαιξα στο Festival Hall με το Βαγγέλη, έπαιξα με το Ντέμη Ρούσο όταν ήρθε στο Royal Albert hall.

Έχω κάνει πολλά πράγματα και σαν μουσικός γιατί τότε δεν τραγουδούσα. Έπαιζα ντραμς μόνο και κρουστά. Κάποια στιγμή επειδή είχα δει στη Γαλλία το L’ Entrecote Cafe De Paris στη Μασσαλία ένα ρεστοράν που έχει μεγάλη φήμη. Τότε λειτουργούσε ήδη 80 χρόνια. Τώρα πρέπει να έχει περάσει τα 100. Φάγαμε με την πρώην γυναίκα μου. Μ’ άρεσε πάρα πολύ και λέω αυτό θα κάνω. Με ένα απλό φαγητό, μια σαλάτα, μια μπριζόλα με αυτή τη σως την cafe de Paris που είναι μια μυστική σως και ένα ωραίο γλυκό και πατάτες τηγανητές. Αυτό ήθελα να κάνω.

Ασχοληθήκατε δηλαδή με την εστίαση;

Όταν αργότερα πήγαμε στην Αγγλία εγώ πήγα και σπούδασα. Στο Radbrook College στην Αγγλία. Σπούδασα ξενοδοχειακές επιχειρήσεις. Είμαι δηλαδή και ξενοδόχος με δίπλωμα. Και επειδή ήθελα να κάνω και μαγειρική έκανα και food science. Έκανα και μαγειρική και food preparation. Έπειτα έκανα όλη μου την πρακτική σε μεγάλα ξενοδοχεία του Λονδίνου. Από εκεί και έπειτα έπιασα δουλειά στο L’ Entrecote Cafe De Paris που άνοιξε κατά καλή μου τύχη στο Soho. Ήταν τέτοια η ορμή μου τότε, ήμουν βέβαια και νεότερος, που ο Πέρσης ιδιοκτήτης με πήρε τελικά για διευθυντή. Ήμουν εκεί έμαθα και τη σως τη μυστική την cafe de Paris. Έτσι ήμουν ευτυχισμένος.

Έπειτα πήγα και σε άλλα εστιατόρια και με άλλα φαγητά και τότε θεώρησα ότι μπορώ να ανοίξω το δικό μου εστιατόριο πια στην Αθήνα. Και έτσι ήρθαμε. Είμαστε ήδη 30 χρόνια εδώ. Στην Ελλάδα ασχολήθηκα με την εστίαση ενώ ταυτόχρονα βρισκόμασταν και παίζαμε και πάλι με τους Idols που ξαναμαζευτήκαμε οι περισσότεροι. Τότε ήταν όλα τα μέλη εν ζωή. Έτσι συνεχίζω και κάνω ακόμα με έναν πάρα πολύ ωραίο και ειλικρινή τρόπο.

Τι σχεδιάζετε να κάνετε μαζί με το γιο σας Ανδρέα Κωνσταντινίδη;

Με τον Ανδρέα πρώτα πρώτα θα κάνουμε ένα ρεστοράν σίγουρα. Είχα κάποια ρεστοράν στην Αθήνα που πηγαίνανε πάρα πολύ καλά. Το τελευταίο που ανοίξαμε ήταν το Νοέμβριο του 2019 στο Κολωνάκι. Το όνομά του ήταν Yoleni’s και είχαμε πάρει τον πρώτο όροφο. Εκεί κάναμε πάρα πολλή καλή δουλειά. Ωστόσο ήρθε η πανδημία το Μάρτιο του 2020 και το κλείσαμε. Από εκεί και πέρα ασχολούμαι με catering σε σπίτια. Οι πελάτες μου που είναι μάλιστα και μεγάλα ονόματα με καλούν σε σπίτια τους. Οπωσδήποτε δηλαδή μία με δύο φορές την εβδομάδα έχω να πάω σε κάποιο σπίτι.

Κύριε Κωνσταντινίδη ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας όσον αφορά τη μουσική;

Δεν έχω σταματήσει ποτέ να ασχολούμαι με τη μουσική. Ακόμα κι όταν δεν τραγουδάω ηχογραφώ στο σπίτι. Τα επόμενά μου σχέδια είναι να παίξουμε με το συγκρότημα σε διάφορα μέρη. Αυτός ήταν και ένας από τους λόγους που ξεκινήσαμε να συνεργαζόμαστε με τη Μπέσσυ. Για να μπορέσουμε να κάνουμε μαζί κάποιες εμφανίσεις. Είναι και εκείνη αρκετά μεγάλο όνομα και της αρέσουν οι live εμφανίσεις. Ελπίζω να συνεχίσω να συνεργάζομαι με τη Μπέσσυ γιατί είναι καταπληκτικό παιδί. Είναι καταπληκτική και σαν άνθρωπος. Εκτός του ότι έχει φωνάρα. Και με τον Ανδρέα φυσικά θα κάνουμε διάφορα πράγματα πάνω σε ένα μοντέρνο ύφος όπως είναι και το στυλ της δουλειάς του.

Ο Ανδρέας γράφει πάρα πολλή μουσική. Θα κάνουμε μαζί συνεργασία. Εγώ στα ντραμς, εκείνος στο τραγούδι και οι υπόλοιποι μουσικοί στα υπόλοιπα όργανα. Εγώ δεν κοιτάω ούτε ηλικίες ούτε τίποτα. Πιστεύω ότι ο ληξίαρχος έκανε λάθος μαζί μου στην ηλικία. Γιατί η φλόγα που νιώθω μέσα μου είναι απεριόριστη. Έχω το μικρόβιο της μουσικής. Αν έχεις το μικρόβιο της μουσικής και το έχεις σωστά δε μπορείς να τα παρατήσεις. Τα περισσότερα παιδιά που φύγανε ήταν άτυχα. Τους έπιασε η επάρατος όπως ο Ρόμπερτς. Πολύ φίλος μου. Επίσης ο Ντέμης Ρούσσος. Φύγανε αναπάντεχα. Εγώ δεν έχω σταματήσει να ασχολούμαι με τη μουσική και ούτε πρόκειται. Δεν τα παρατάω ποτέ.

Ακολουθεί βίντεο από το Youtube. “Ένα κορίτσι μου ‘χε πει” των IDOLS. Από την ταινία “Το Στραβόξυλο”.