Το μυθιστόρημα “Μία δυνατή ψυχή” μας δίνει μαθήματα ζωής

Η συγγραφέας Ζωή Κοντόγιαννου, ζει και εργάζεται ως καθηγήτρια Γερμανικών στον Αρχάγγελο της Ρόδου. Είναι παντρεμένη και μητέρα τεσσάρων παιδιών. Ήδη κυκλοφορεί το παραμύθι της “Το Μπαουλάκι της Αγάπης” από τις εκδόσεις iWtite με επιτυχία. Το πρώτο της μυθιστόρημα ¨Μία δυνατή ψυχή” από τις εκδόσεις Υδροπλάνο, διηγείται μία συναρπαστική ιστορία αγάπης, αλληλεγγύης και θάρρους, δίνοντας μαθήματα ζωής.

Το βιβλίο “Μία δυνατή ψυχή” είναι το πρώτο σου μυθιστόρημα και η δεύτερη εκδοτική σου δουλειά. Πως προέκυψε η ενασχόλησή σου με τη γραφή;

Πρώτα από όλα θα ήθελα να ευχαριστήσω το περιοδικό MaxMag για τη δυνατότητα που μου δίνει να μιλήσω για το βιβλίο μου, για την ιστορία που αγάπησα όσο καμία άλλη. Η ενασχόλησή μου με τη γραφή ξεκίνησε όταν ήμουν ακόμα στην εφηβεία. Κάθε βράδυ έχοντας το μολύβι και το χαρτί σαν δύο πιστούς και καλούς μου φίλους αποτύπωνα κάθε σκέψη και προβληματισμό καθώς και κάθε νεανικό μου μυστικό. H δημιουργία μικρών ιστοριών, ήρθε στη ζωή μου όταν ήμουν πια μητέρα. Για να μη ξεχνάω αυτά που διηγούμουν στα παιδιά μου κάθε βράδυ, τα έγραφα σε ένα πρόχειρο τετράδιο. Αυτό έγινε μία γλυκιά συνήθεια που ψυχικά με ξεκούραζε πολύ. Σιγά σιγά άρχισα να γράφω μικρές ιστορίες και για μεγαλύτερους. Ώσπου μία μέρα διαβάζοντας ένα βιβλίο που με απογοήτευσε, πείσμωσα κι άρχισα να γράφω το δικό μου βιβλίο. Έτσι προέκυψε ο Άγγελος, η δυνατή ψυχή που μου δίδαξε κι εμένα πολλά.

Ποια ήταν η αφορμή για να εμπνευστείς το “Μία δυνατή ψυχή”;

Όταν πήρα την απόφαση να γράψω το βιβλίο μου, ήθελα η ιστορία να περιλαμβάνει τους δικούς μου ήρωες, αυτούς που γνώρισα μέσα από κάποιες χριστουγεννιάτικές κάρτες, όταν ήμουν δεκαπέντε χρόνων. Θυμάμαι πόσο πολύ τους είχα θαυμάσει τότε και πόσο συνεχίζω ακόμα να τους θαυμάζω. Είναι οι άνθρωποι με κινητικές δυσκολίες και ειδικές ικανότητες. Η ψυχική δύναμη αυτών των ανθρώπων και η θέλησή τους για ζωή είναι τεράστια. Ακόμα και σιωπηλά μπορούν να μας διδάσκουν και να μας παραδειγματίζουν. Αν ένας άνθρωπος χωρίς χέρια καταφέρνει να γίνει άριστος ζωγράφος, χρησιμοποιώντας μόνο τα πόδια ή το στόμα του, τότε πρέπει να έχω κι εγώ τη δύναμη σαν αρτιμελής να παλεύω για να καλυτερέψω τη ζωή μου. Σε καμία περίπτωση να μην σταματώ να αγωνίζομαι. Έτσι λοιπόν γεννήθηκε ο Άγγελος, ο ήρωας του βιβλίου μου “Μία δυνατή ψυχή”. Ο δικός μου χάρτινος ήρωας, που σε τίποτα δε διαφέρει από τον οποιονδήποτε Άγγελο,  που παλεύει να σταθεί στη ζωή, ενώ είναι καθηλωμένος σε ένα αναπηρικό καροτσάκι. Ο Άγγελος είναι η πηγή δύναμης, αγάπης και θέλησης για ζωή. Είναι εκείνος που με τη στάση του απέναντι στη ζωή και στους ανθρώπους κερδίζει τον θαυμασμό, τον σεβασμό αλλά και την αγάπη τους.

Ποια είναι η διαδικασία γραφής που ακολουθείς; Δημιουργείς ένα σχεδιάγραμμα πλοκής με όλους τους ήρωες παρόντες από την αρχή; Θέτεις ένα χρονοδιάγραμμα; Δηλαδή πόσες ώρες ή πόσες λέξεις θα γράψεις την ημέρα;

Πρώτα από όλα πρέπει να γνωρίζω την βασική ιδέα της ιστορίας του βιβλίου και ύστερα ποιοι θα είναι οι κεντρικοί ήρωες που θα πρωταγωνιστήσουν σε αυτή την ιστορία. Στη συνέχεια η γραφή για μένα είναι μία μαγεία. Κάθε ήρωας με τον δικό του χαρακτήρα, τις δικές του αδυναμίες, τα μυστικά και τα πάθη του θα με βοηθήσει να πάω παρακάτω. Πολλές φορές νιώθω να με καθοδηγούν οι ίδιοι οι ήρωες του βιβλίου. Εκείνοι μου γνωρίζουν τους φίλους τους, μου εξομολογούνται τα μυστικά τους, τους καημούς τους και έτσι χωρίς να το καταλάβω τα γεγονότα προχωρούν και συνδέονται μεταξύ τους. Μέχρι στιγμής δεν έχω χρησιμοποιήσει κανένα σχεδιάγραμμα. Αφήνω από μόνους τους τους ήρωες να με ταξιδέψουν στην ιστορία τους και εγώ απλά την αποτυπώνω στο χαρτί.

Καθημερινά προσπαθώ να αφιερώσω έστω και μια ώρα στο γράψιμο. Αυτό με βοηθά να μην χάνω την επαφή με την ιστορία. Όριο στις λέξεις δε βάζω. Γράφω τόσο όσο μου επιτρέπει η έμπνευσή μου εκείνη τη στιγμή. Αυτό μπορεί να είναι μία ως και πέντε σελίδες. Πιστεύω ότι το γράψιμο δεν πρέπει να μπαίνει σε καλούπια. Βάζει τα δικά του όρια από μόνο του.

Πως βρίσκει χρόνο μία εργαζόμενη μητέρα τεσσάρων παιδιών να ασχοληθεί με τη συγγραφή και με όσα αγαπά να κάνει;

Νομίζω Χριστίνα μου, έχεις δώσει την απάντηση χρησιμοποιώντας τη φράση: “…με όσα αγαπά να κάνει”. Όταν κάτι το αγαπάς πολύ, θα βρεις το χρόνο ακόμα κι αν αυτός μοιάζει ανύπαρκτος. Υπάρχουν ημέρες που θα σηκωθώ πολύ νωρίς το πρωί για να τελειώσω κάτι που δεν πρόλαβα την προηγούμενη μέρα. Άλλες μέρες πάλι φτιάχνω το καφεδάκι μου, κλείνομαι στο δωμάτιό μου για όσο μου επιτρέπουν τα παιδιά και οι υποχρεώσεις μου και αρχίζω το γράψιμο. Για μένα η συγγραφή είναι ότι το τσιγάρο για τους καπνιστές. Όπως ο καπνιστής θα βρει χρόνο και τόπο να καπνίσει ακόμα και κάτω από αντίξοες συνθήκες, έτσι και εγώ θα βρω τον χρόνο και τον τρόπο να φέρω εις πέρας αυτό που έχω κατά νου.

Ποια σκηνή στο βιβλίο σου “Μία δυνατή ψυχή” σου προκάλεσε τη μεγαλύτερη δυσκολία στη γραφή της και γιατί;

Δεν ήταν μόνο μία σκηνή αλλά πολλές που με έκαναν να σταματήσω να γράφω, είτε από συγκίνηση, είτε γιατί το ίδιο το γεγονός που θα έπρεπε να γράψω με ξεπερνούσε. Ωστόσο θα αναφέρω τη σκηνή, όπου ο πεντάχρονος Ραφαήλ γίνεται αυτόπτης μάρτυρας της δολοφονίας της μητέρας του από τον πατέρα του, ο οποίος την ίδια στιγμή αυτοκτονεί. Ακόμα και τώρα που το αναφέρω μου είναι πολύ δύσκολο. Δυστυχώς όμως η ενδοοικογενειακή βία είναι μία σκληρή πραγματικότητα. Η ίδια η ζωή γράφει καθημερινά σενάρια χειρότερα από αυτό. Είναι πολύ λυπηρό να ξέρω πως στις μέρες μας υπάρχουν παιδιά που υποφέρουν στα χέρια των γονιών τους.

Εκτός από την ενδοοικογενειακή βία θίγεις και άλλα κοινωνικά θέματα όπως αυτό της διαφορετικότητας, της υιοθεσίας αλλά και πανανθρώπινες αξίες όπως η πίστη στο Θεό. Πως επηρεάζει τη ζωή σου αλλά και τη γραφή σου αυτή σου η πίστη;

Είμαι πολύ ευγνώμων γιατί στη ζωή μου είχα ανθρώπους που με την αγάπη τους και το παράδειγμά τους, μου έμαθαν τις πραγματικές αξίες στη ζωή. Η πίστη στο Θεό και η αγάπη για την παράδοση ήταν συναισθήματα που από παιδί τα ζούσα καθημερινά. Τα εικονίσματα στο σπίτι, το αναμμένο καντηλάκι, το θυμίαμα, η Θεία Λειτουργία κάθε Κυριακή. Αγαπημένες  συνήθειες τόσο για τις γιαγιάδες μου, όσο και για τη μητέρα μου. Όλα αυτά δεν θα μπορούσαν να λείπουν από τη γραφή μου, αφού όλη μου η ζωή είναι γεμάτη από αυτά. Μετά από τόσα χρόνια, έμαθα πως ο Θεός δεν είναι μία φιλοσοφία αλλά ένα καθημερινό βίωμα. Αυτό ήθελα να περάσω στο βιβλίο μου. Ο Άγγελος, ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μου βιώνει την αγάπη για τον Θεό και τον άνθρωπο. Έτσι δεν δίνει νόημα μόνο στη δική του ζωή αλλά και των συνανθρώπων του. Η Εύη τον ερωτεύεται για αυτόν ακριβώς το λόγο: για τη γεμάτη αγάπη ψυχή του.

Ποια είναι τα επόμενα λογοτεχνικά σου σχέδια;

Αυτή την περίοδο προσπαθώ να τελειώσω το επόμενο μυθιστόρημά μου. Διαδραματίζεται στο πανέμορφο νησί της Σύμης που αγαπώ πολύ. Ευελπιστώ πολύ σύντομα να πάρει και αυτό τον δρόμο της έκδοσης.

Ζωή, σου ευχόμαστε ολόψυχα να είναι καλοτάξιδο το βιβλίο σου “Μία δυνατή ψυχή” στις καρδιές των αναγνωστών και να ακολουθήσουν πολλά ακόμα

Ευχαριστώ πολύ για την όμορφη συζήτηση και φιλοξενία. Εύχομαι ότι καλύτερο.