Ρενέ Στυλιαρά: «Ξέρεις, όταν κάποιος νιώθει ευτυχισμένος, νιώθει ταυτόχρονα αυτή την πληρότητα, όπου δεν χρειάζεται να προστεθεί τίποτα σε αυτή για να είναι αρκετή.»

Ένα scroll down ήταν αρκετό ώστε να πέσουμε πάνω σε στιχάκια της Ρενέ και  να ταυτιστούμε απόλυτα μαζί τους. Ένα κορίτσι μόλις 22 χρονών που όπως μας λέει κι αυτή, θα τη βρεις “…στον καναπέ, με την κουβέρτα και τα καλτσάκια της. Ήρεμη και αφηρημένη, με τον καφέ, τη μουσική, τα χαρτιά και τις ταινίες της. Στα πολύ κοινωνικά της θα έχει κι έναν όμορφο άνθρωπο δίπλα της”. Εμείς την εντοπίσαμε, της μιλήσαμε και λίγο πριν την έκδοση του νέου της βιβλίου μας παραχώρησε την παρακάτω συνέντευξη, όπου και σας την παρουσιάζουμε.

Επιμέλεια συνέντευξης: Γεωργία Καμίδου, Κική Παπαδαμιανού 

• Πρώτη ερώτηση λοιπόν, γιατί κάπου εδώ πρέπει να γίνουν οι συστάσεις. Μπορείς να μας πεις μέσα σε τέσσερις στίχους ποια πραγματικά είναι η Ρενέ;

Χαμογελάω, γιατί δεν είμαι σίγουρη ότι ξέρω ακριβώς. Ωστόσο, θα προσπαθήσω…

«Η Ρενέ είναι μάλλον εκείνη με τις περίεργτες ευαισθησίες που συχνά δεν γίνεται κατανοητή. Η εξαιρετικά εύθραυστη, αν όχι η οριακά σπασμένη. Αυτή που δακρύζει με το τίποτα, αλλά δεν θα την δεις να συγκινείται με τα συνηθισμένα. Κάποια που μπλέκει συνεχώς με τις λέξεις μήπως και καταφέρει να βρει τις απαντήσεις που ψάχνει. Εκείνη που αν δεν μοιράζεται ό,τι έχει δεν νιώθει την ευτυχία.»

• Το 2013 μπήκες “ Διακριτικά “ στις ζωές μας, στις οποίες παραμένεις μέχρι και σήμερα με μια έντονη παρουσία. Πότε συνειδητοποίησες όμως ότι υπάρχει η ποίηση και πώς εσύ την αντιλαμβάνεσαι; 

Ήμουν παιδάκι ακόμα όταν άρχισαν οι πρώτες μου λέξεις να μπαίνουν σε σειρά και να δημιουργούν νοήματα. Γύρω στα 12-13 περίπου. Από τότε δεν έχω σταματήσει να γράφω, δεν ξέρω πως γίνεται αλλιώς πλέον. Όσο για την ποίηση, για μένα σίγουρα ποίηση δεν είναι τα ευτελή νοήματα ή τα ευκόλως ευνοούμενα. Η ποίηση είναι το πιο αθώο και το πιο σκληρό-ωμό συναίσθημα που αξίζει να νιώσεις. Αποτυπωμένο όμως, μ’ έναν τρόπο τρυφερό κι ευαίσθητο που σε κάνει να βλέπεις τα πράγματα διαφορετικά. Κι αφού ρωτάς την γνώμη μου, η ποίηση είναι για όλους και γι αυτό ακριβώς τον λόγο δεν πρέπει να είναι φτιαγμένη από βαρύγδουπες λέξεις και δύσκολα νοήματα. Η ποίηση φτιάχτηκε για να μας αγγίζει, να έρχεται κοντά μας και να μας πηγαίνει εκεί που φοβόμαστε περισσότερο. Η δική μου ποίηση τουλάχιστον, όπως την έχω εγώ στο φτωχό μου μυαλό.

• Διαβάζοντας κανείς τα κείμενά σου, φαντάζεται πίσω από αυτά μια γυναίκα ώριμη που έχει βιώσει έντονα τον έρωτα και την απογοήτευση! Ρίχνοντας όμως μια ματιά στο βιογραφικό σου, βλέπουμε ότι είσαι γεννημένη μόλις το ’94 και αυτό δεν μας κάνει παρά να απορήσουμε…ֹΠώς γίνεται να αποτυπώνεις με τέτοιο τρόπο αυτά τα συναισθήματα σε μια τόσο νεαρή και τρυφερή ηλικία;

Πάντα αυτή η απορία! Λοιπόν ξέρεις τι πιστεύω; Η ηλικία είναι μόνο μια πλάνη, όπως ακριβώς και ο χρόνος. Ανθρώπινα δημιουργήματα και τα δύο. Δεν πιστεύω πως υπάρχει συγκεκριμένη ηλικία για να ξεκινήσει να γράφει κάποιος. Όλα έχουν να κάνουν με την ευαισθησία του καθενός και με το πότε είναι έτοιμος να την μοιραστεί. Προσωπικά, δεν γράφω μόνο βιωματικά αλλά και συνδυαστικά. Πολλές φορές λοιπόν, εμπνέομαι από σενάρια άλλων φίλων, γνωστών ή αγνώστων. Τι πιο περιγραφικό άλλωστε από την γλώσσα του σώματος, δύο ανθρώπων που κάθονται στο διπλανό τραπέζι και συζητάνε, για παράδειγμα;

• Πηγή έμπνευσης πολλών ποιημάτων αποτελούν πιο “σκοτεινά” συναισθήματα (απογοήτευση, μοναξιά, ανασφάλεια κ.ά). Η ευτυχία μπορεί να παράγει ποίηση;

Ωραία ερώτηση! Ξέρεις, όταν κάποιος νιώθει ευτυχισμένος, νιώθει ταυτόχρονα αυτή την πληρότητα, όπου δεν χρειάζεται να προστεθεί τίποτα σε αυτή για να είναι αρκετή. Ίσως γι αυτό, να μην υπάρχει σε τόσο μεγάλο βαθμό η ανάγκη να γράψει κάποιος εκείνη την στιγμή. Πιθανώς όταν βιώνουμε αυτά τα πιο «σκοτεινά», αν θέλεις, συναισθήματα, να έχουμε περισσότερο την ανάγκη για δημιουργία, άρα για μοίρασμα, με την ελπίδα να αισθανθούμε λιγότερο μόνοι σε όλο αυτό.

• Αν κατά τη διάρκεια συγγραφής αντιμετωπίσεις κάποιες δυσκολίες και δεν ολοκληρώσεις τις σκέψεις σου, τους στίχους αυτούς τι τους κάνεις; Τους πετάς;

Συνήθως με βρίσκει η έμπνευση, δεν την αναζητώ. Ως εκ τούτου, όταν έρχεται με κατακλύζει κι αρχίζω να γράφω ασταμάτητα μέχρι να ολοκληρώσω όλο το νόημα. Είναι σαν να με μεταφέρουν σε κάποιο άλλο δωμάτιο, όπως συνηθίζουν να αναφέρουν οι φίλοι μου, και δεν ακούω τίποτα, δεν παρατηρώ τίποτα, απλώς μπαίνουν όλα σε παύση.

Δεν διακόπτω την έμπνευση μέχρι να φύγει, αλλιώς την χάνω τελείως.

• Η ποίηση ενέχει μελωδία. Πώς μπορεί ένας ποιητής να εισάγει τη μουσική στους στίχους του;

Πολλές φορές μ’ έχω πιάσει να σιγοψιθυρίζω μελωδίες πάνω σ’ αυτά που γράφω, ωστόσο θεωρώ ότι μόνο ένας συνθέτης μουσικής μπορεί να κάνει σωστά αυτή την δουλειά και να αναδείξει ουσιαστικά έναν στίχο. Ο καθένας στο είδος του και οι ρόλοι πάντα διακριτοί. Πιστεύω πολύ σε αυτό.

• Ποιες είναι οι αγαπημένες σου λέξεις; Τι άλλο πέρα από αυτές χρειάζεσαι για να γράψεις ποίηση;

Δεν έχω αγαπημένες λέξεις, αλλά φράσεις ή αποφθέγματα. Όπως για παράδειγμα αυτή εδώ του Πωλ Ελυάρ,

«Υπάρχει ένας άλλος κόσμος, αλλά είναι μέσα σ’ αυτόν εδώ.»
Όσο για το τι άλλο χρειάζομαι για να γράψω, πέρα από τις λέξεις, θα σου απαντήσω πως μου ήταν ανέκαθεν απαραίτητοι οι άνθρωποι. Οι δικοί μου και οι άλλοι.

• Γνωρίζουμε ότι ετοιμάζεσαι για την έκδοση καινούργιας ποιητικής συλλογής. Πότε αναμένεται να κυκλοφορήσει και τι διαφορές θα εντοπίσουμε από την προηγούμενη;

Να σου πω την αλήθεια, αν δεν ήμουν τόσο εμμονική με την λεπτομέρεια, θα ‘χε κυκλοφορήσει 1 χρόνο τώρα. Υπολογίζω όμως ότι καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα βρίσκεται στα βιβλιοπωλεία με την νέα χρονιά. Διαφορές; Διαφορές υπάρχουν πολλές, αλλά μου αρέσουν οι εκπλήξεις κι έτσι δεν θα σου πω πολλά, πέρα από το ότι το βιβλίο θα κυκλοφορήσει μαζί με ένα Εγχειρίδιο Χρήσης!

• Ένα άλλο πρόσφατο δικό σου εγχείρημα είναι η επικοινωνία σου με τον κόσμο μέσα από το προσωπικό σου κανάλι στο Υoutube. Η ανταπόκριση που έχεις πάρει μέχρι τώρα είναι η προσδοκόμενη; Tι άλλο θα ήθελες να πετύχεις μέσα από αυτό;

Το Youtube, ναι! Δύσκολο εγχείρημα για κάποια σαν εμένα, δεν σου κρύβω, γιατί παρά το πόσο κοινωνική επιμένω να δείχνω, η ποίηση μου βγάζει μια τεράστια ανάγκη για εσωστρέφεια και απομόνωση. Παρόλα αυτά, μου το ζήτησαν οι αναγνώστες μου και δεν μπορούσα να πω όχι. Χωρίς όλους αυτούς και τον καθένα ξεχωριστά τι θα ήμουν άλλωστε; Απροσδόκητα καλά, θα πω λοιπόν, αν και λόγω του βεβαρημένου προγράμματός μου, έχω δημοσιεύσει μόνο τρία προς το παρόν. Αναφορικά, με αυτό που θέλω να πετύχω δεν είναι άλλο από αυτό που προσπάθησε να κάνει ο Ευριπίδης. Να κατεβάσει δηλαδή τους ήρωες από τα βάθρα τους, παρουσιάζοντάς τους με έναν τρόπο πιο ρεαλιστικό, πιο φθαρτό και ανθρώπινο και να τους φέρει τελικά πιο κοντά στο κοινό. Είναι πολύ σπουδαίο για μένα να ξέρει κάποιος ότι η Ρενέ που διαβάζει σε βιβλία, εικόνες ή κείμενα στο διαδίκτυο, δεν είναι άλλη από μια απλή, συνηθισμένη κοπέλα που νιώθει όλων των ειδών τα συναισθήματα, όπως ο καθένας από εμάς. Για μένα έτσι προκύπτει ευκολότερα η ταύτιση με το έργο του κάθε καλλιτέχνη.

• Αν είχες τη δυνατότητα να σφίξεις το χέρι και να συνομιλήσεις με κάποιον ποιητή/ συγγραφέα από το παρελθόν, ποιον θα διάλεγες και γιατί;

Έρνεστ Χέμινγκγουει. Πέρα από το ότι θαυμάζω την γραφή του και βρίσκω κομμάτια του εαυτό μου στις λέξεις του, ήταν ο πρώτος που κατάφερε να προσδιορίσει στο μυαλό μου το τι σημαίνει ‘γράφω’. Έγραψε χαρακτηριστικά…
“There is nothing to writing. All you have to do is sit down at a typewriter and bleed.”

[punica-divider]

Χρήσιμα links:

Facebook: Ρενέ

Ιnstagram: @renestyliara

YouΤube: Ρενέ Στυλιαρά