Η Κατερίνα Μπουζάνη αποφεύγει να κρατά «Σιγήν Ιχθύος»

Αλλά δεν αποφεύγει καθόλου να βάλει το μαχαίρι στο κόκαλο των κοινωνικών αποστημάτων μέσω της τέχνης της

Είναι ηθοποιός, σκηνοθέτιδα και ιδρύτρια του πολυχώρου τέχνης ΚΛΕΨύΔΡΑ. Δουλειές της ομάδας της συζητιούνται σε όλη την πόλη και, τακτικά, βραβεύονται. Η πολυσχιδής και επίμονη Κατερίνα Μπουζάνη, για ακόμα μία φορά, μας προσκαλεί να δούμε μια παράσταση βαθιά κοινωνική και πολιτική, τολμηρή, ανατριχιαστική. Η Κατερίνα δεν βλέπει το θέατρο σαν διασκέδαση και αφορμή για λήθη, αλλά, αντιθέτως, το αντιμετωπίζει ως μοχλό αλλαγής του κόσμου, ως παράγοντα αφύπνισης προσωπικής και κοινωνικής.

Με την παράσταση «Σιγήν Ιχθύος» που θα παρουσιαστεί το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Απρίλη στο Θέατρο Αλκμήνη φιλοδοξεί να φωτίσει ιστορίες κακοποίησης γυναικών με τρόπο που απέχει από την πεπατημένη.

Επιμέλεια συνέντευξης: Γιώργος Βιτωράτος

Γυναίκα. Ηθοποιός. Σκηνοθέτης. Ποια ταυτότητά σου σε εμπνέει περισσότερο, τι σε δυσκολεύει σε κάθε μία, πώς τις επεξεργάζεσαι συνολικά, αλλά και ξεχωριστά;

Όλες αυτές οι ταυτότητες είναι κομμάτια μου και αποτελούν πηγή έμπνευσης για εμένα με τις δυσκολίες και τις ευκολίες που εμπεριέχονται σε κάθε μια από αυτές. Η σύγχρονη γυναίκα καλείται να ανταπεξέλθει σε πολλαπλούς ρόλους και σχέσεις και η δυσκολία είναι να εξισορροπηθούν όλα αυτά. Ως ηθοποιός νιώθω περισσότερο το ελεύθερο παιδί μέσα μου, όταν αναλαμβάνω μία σκηνοθεσία καλούμαι να χτίσω έναν ολόκληρο κόσμο από το μηδέν και να έχω την ευθύνη ενός συνόλου. Η κάθε μου ιδιότητα έχει την δικιά της γοητεία μέσα μου για διαφορετικούς και συνάμα κοινούς λόγους.

Έχεις σκεφτεί τι θα μπορούσε να είναι διαφορετικό στην καριέρα σου, την ζωή σου αν ήσουν άντρας;

Δυστυχώς έχουμε μεγαλώσει σε μία πατριαρχική κοινωνία, οπότε φυσικά και έχει περάσει αυτή η σκέψη από το μυαλό μου. Από τις πεποιθήσεις που μας έχουν χτιστεί, από τα πρότυπα με τα οποία μεγαλώσαμε, από τον φόβο που έχουμε νιώσει γυρίζοντας κάποιο βράδυ αργά στο σπίτι μας μέχρι το πόσες πολλές φορές έχει χρειαστεί να αποδείξουμε εις διπλούν την αξία μας στον εργασιακό τομέα για να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα. Εύχομαι αυτή η ανισότητα σε τόσα πλαίσια που μας περιβάλλουν κάποια στιγμή να εξαλειφθεί.

Πόσο σε έχει καθορίσει ο έρωτας; Του έχεις επιτρέψει ποτέ να γίνει κέντρο της ζωής σου;

Ο έρωτας φυσικά και έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στην ζωή μου. Όταν είναι σε υγιή πλαίσια σου δίνει την μεγαλύτερη τροφοδότηση ενέργειας που θα μπορούσες να έχεις. Αποτελεί μια κινητήριος δύναμη για εμένα που είμαι φύσει παθιασμένος άνθρωπος. 

Χρειαζόμαστε κι άλλες γυναίκες σκηνοθέτιδες στο ελληνικό θέατρο, είναι γεγονός. Εσένα η ματιά σου, όταν καταπιάνεσαι με τις δουλειές σου, διαθέτει το έμφυλο στοιχείο, πιστεύεις; Δηλαδή, σκηνοθετείς (και) ως γυναίκα;

Δεν θα μπορούσα αλλιώς…αν και πιστεύω πως όλοι οι άνθρωποι έχουμε μέσα μας και το αρσενικό και το θηλυκό στοιχείο απλά υπερισχύει η ανεπτυγμένη μας πλευρά.

Η ΚΛΕΨύΔΡΑ προχωράει πολύ δυναμικά. Ποια είναι τα επόμενα σχέδια της ομάδας και τα δικά σου;

Ετοιμάζουμε τρεις παραστάσεις που πλησιάζουν οι πρεμιέρες τους, θίγοντας πάντα κοινωνικά θέματα όπου είναι και η ταυτότητα της ομάδας μας και ανυπομονούμε εφόσον παιχτούν στην Αθήνα να ταξιδέψουν  κι εκτός. Επίσης, έρχονται πολύ ενδιαφέροντα σεμινάρια για τους συναδέλφους ηθοποιούς!

Αισθάνεσαι καμιά φορά ότι μπορεί το όραμά σου για τους μαθητές και τις μαθήτριές σου να περιορίζει τον προσωπικό καλλιτεχνικό σου ορίζοντα; Εννοώ, η Κατερίνα εκτός Κλεψύδρας.

Δεν σου κρύβω πως έχουν υπάρξει στιγμές που έχω αισθανθεί αυτόν τον περιορισμό. Επέλεξα όμως πολύ συνειδητά τον δρόμο της διδασκαλίας να είναι κομμάτι της καθημερινότητάς μου. Όταν έχεις χτίσει κάτι με πολύ κόπο και αγάπη χρειάζεται το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειάς σου να είναι εκεί… Με αφορά η έρευνα αυτής της τέχνης και η εξέλιξή της. Αγαπώ την εκπαίδευση και τους μαθητές μου, μαθαίνω κι εγώ μέσα από αυτούς και την συναναστροφή μας. Πάντα θα είμαι εκεί για να φτάσει ο καθένας την καλύτερη εκδοχή του εαυτού του. Όταν βλέπω την εξέλιξη τους μέσα στον χρόνο όχι μόνο στην υποκριτική αλλά και στο ανθρώπινο κομμάτι δικαιώνεται η επιλογή μου και αξίζει την κάθε στιγμή.

Τι παρακολουθείς, τι διαβάζεις, πού συχνάζεις αυτή την εποχή;

Αυτή την περίοδο διαβάζω ποίηση, όταν βρω χρόνο παρακολουθώ παραστάσεις και στα κενά από τις πρόβες μου πιθανότατα θα κάνω κάποιον περίπατο στο κέντρο. 

Ποια είναι η μεγαλύτερη, μέχρι στιγμής, θυσία που έχεις κάνει για την τέχνη σου;

Όσες δυσκολίες και να υπήρξαν στην μαγική αυτή διαδρομή του θεάτρου δεν τις ένιωσα ποτέ ως θυσία. Αγαπάω τόσο βαθιά την τέχνη μου και η αφοσίωση στους στόχους μου με έκανε να υπερπηδήσω πολλά εμπόδια. Δεν ένιωσα στιγμή ότι θυσιάζω κάτι για αυτό που αγαπώ. Το επέλεξα και με επέλεξε, είναι ο δρόμος μου, και αυτό που ένιωθα πάντα και συνεχίζω να νιώθω μέχρι σήμερα μέσα από την τέχνη αυτή, είναι σαν να βρίσκομαι σπίτι μου, στον φυσικό μου χώρο, είμαι εγώ, είναι κομμάτι της ύπαρξής μου. Δεν ένιωσα ποτέ ότι χάνω κάποιο κομμάτι μου, ίσα ίσα νιώθω πως όλα τα κομμάτια του εαυτού μου ενώθηκαν.

Ποιες θεατρικές δουλειές ξεχώρισες φέτος;

Δυστυχώς λόγω πιεσμένου χρόνου δεν κατάφερα φέτος να παρακολουθήσω όσες παραστάσεις θα ήθελα οπότε θα ήταν άδικο να ξεχωρίσω κάποια. Αυτές που είδα όμως με έκαναν να νιώθω περήφανη για το υλικό των καλλιτεχνών που έχουμε στην Ελλάδα!

Πες μας λίγα λόγια για το «Σιγήν Ιχθύος» που είναι και η αφορμή για αυτήν την συνέντευξη.

Το «Σιγήν Ιχθύος» είναι μία παράσταση για την βία κατά των γυναικών. Βασίστηκε σε αληθινές μαρτυρίες και τα περιστατικά που πραγματευόμαστε καλύπτουν όλο το φάσμα της έμφυλης βίας, λεκτικής, σωματικής, ψυχολογικής κ.α. υπενθυμίζοντας πως σε κάθε περίπτωση παραμένει βία και είναι κατακριτέα. Είναι μια παράσταση με διπλό αποδέκτη. Από τη μία οι γυναίκες θύματα που νιώθουν μόνες, φοβισμένες, χωρίς διέξοδο και σιωπούν, κι από την άλλη το κοινό: ο γείτονας που βλέπει κι αποστρέφει το βλέμμα, ο περαστικός που ακούει και κλείνει τα αυτιά, όλοι αυτοί που ξέρουν κι όμως σιωπούν. Το μήνυμα και για τους δύο αποδέκτες είναι κοινό: Σπάσε τη σιωπή σου. Όχι άλλη ανοχή. Μίλα.

Ταυτότητα Παράστασης:

Διάρκεια: 50 λεπτά

Κείμενο: Αφροδίτη Φλώρου

Σκηνοθεσία/Χορογραφία: Κατερίνα Μπουζάνη

Βοηθος Σκηνοθέτη: Έρη Πολυζογωπούλου, Γιούλη Σταυροπούλου

Πρωτότυπη Μουσική: Σταύρος Κατσούλης, Nίκος Μίγδος

Σχεδιασμός ήχου: Σταύρος Κατσούλης

Φωτογραφία: Αλκυόνη Παπακωνσταντοπούλου,Δάφνη Ακοντίδου

Φωτογραφία Αφίσας: Δάφνη Ακοντίδου

Τρέιλερ: Αντώνης Μανδρανής

Σχεδιασμός Αφίσας: Γιώργος Σαμαντζής

Σκηνικά: Ομάδα Κλεψύδρα

Ερμηνεύουν: Κωνσταντίνα Γιοβάνη, Απόστολος Τσακαλίκας, Θάνος Βέης, Εύα Παπαγεωργίου, Νέδα Αντωνοπούλου, Ιωάννα Παναγιώτη, Γκρέτα Ταφιλάκου, Ζωή Ναούμ, Κατερίνα Τσουκάτου

Trailer παράστασης

Παραστάσεις: 29 & 30 Απριλίου, στις 19.00 στο θέατρο Αλκμήνη 

(Αλκμήνης 8-12, Αθήνα, τηλ:210-34 28 650)