Φαίη Ψωμαδάκη: Να παραμείνουμε ελεύθεροι

Η Φαίη Ψωμαδάκη είναι ηθοποιός, μουσικός και σκηνοθέτης, που διακρίνεται για το ταλέντο της και το πλούσιο βιογραφικό της. Έχει στο ενεργητικό της παραστάσεις σε διάφορα είδη θεάτρου με γνωστά και σεβαστά ονόματα του θεατρικού χώρου. Τα τελευταία χρόνια οι θεατρικές της δουλειές σαν ηθοποιός και σκηνοθέτης κοσμούν την πόλη των Χανίων. Για όλα αυτά, καθώς και για τα μελλοντικά επαγγελματικά και εκπαιδευτικά της σχέδια μίλησε στο Maxmag.

Πότε άρχισε η σχέση σας με το θέατρο;

Η σχέση μου με το θέατρο ξεκίνησε από την παιδική μου ηλικία. Από το δημοτικό ακόμα, συμμετείχα σε όλες τις παραστάσεις, μουσικές και θεατρικές, που γινόντουσαν στο σχολείο. Ήταν κάτι που πάντα μου άρεσε, γενικά ήξερα από πολύ μικρή τι θέλω να κάνω μεγαλώνοντας, κι αυτό δεν ήταν άλλο από την Τέχνη. Ξεκίνησα για παράδειγμα το πιάνο όταν ήμουν έξι χρονών και έκτοτε δεν το παράτησα ποτέ.

Το ίδιο ισχύει και για την υποκριτική. Από το γυμνάσιο ήξερα ότι θα γίνω ηθοποιός, ξεκίνησα να συμμετέχω σε ερασιτεχνικές ομάδες, μέχρι και μετά το λύκειο, όπου έδωσα εισαγωγικές εξετάσεις στο Υπουργείο Πολιτισμού και στην Δραματική Σχολή. Όταν πλέον πήρα το πτυχίο μου, στα εικοσιένα μου, συνέχισα την εκπαίδευσή μου με σεμινάρια και μαθήματα, ενώ παράλληλα έκανα τις παραστάσεις μου, με διάφορες συνεργασίες, video clip κ.ά. Όπως καταλαβαίνεις λοιπόν, η σχέση μου με το θέατρο ξεκίνησε από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου και ακόμα έχω πολλά να μάθω και να δώσω.

Πείτε μας δυο λόγια για τις σπουδές σας.

Είμαι απόφοιτη του Υπουργείου Πολιτισμού και την Δραματικής Σχολής «Αθηναϊκή Σκηνή». Οι σπουδές μου ξεκίνησαν το 2011 και πήρα πτυχίο το 2014. Έκτοτε έχω παρακολουθήσει δεκατρία σεμινάρια που αφορούν την σκηνοθεσία, την αφήγηση παραμυθιού, την δημιουργία μιας θεατρικής παράστασης, την κατασκευή θεατρικής μάσκας, την δραματοθεραπεία, το σωματικό θέατρο, την απαγγελία, την μουσικοκινητική, το κουκλοθέατρο, τον αυτοσχεδιασμό, την παιδική ψυχολογία -καθώς έχω ασχοληθεί πολύ με το παιδικό θέατρο και τα παιδιά, έχω διδάξει σε θεατρικές ομάδες, παιδικές και εφηβικές- και άλλα αντίστοιχα που αφορούν τόσο το θέατρο, όσο και την μουσική.

Μιλήστε μας για τις δουλειές σας στην υποκριτική.

Έχω συμμετάσχει σε δεκαοχτώ θεατρικές παραστάσεις, θα ξεκινήσω αναφέροντάς σου αυτές που έλαβαν τόπο στα Χανιά, και είναι οι εξής τρεις προς το παρόν:

«Ουράνιο Τόξο» της Εύας Γκουντάρα, σε σκηνοθεσία Εύας Γκουντάρα, “Ε.Ν.στάση Τέχνης”

«Το Φυτό» της Εύας Γκουντάρα, σε σκηνοθεσία Εύας Γκουντάρα (θεατρικές παραγωγές “Ε.Ν.στάση Τέχνης”)

Και το «ΤΟΚ ΤΟΚ group therapy» του Laurent Baffie

Όσον αφορά γενικά την καριέρα μου, έχω κάνει  παραστάσεις και παιδικού θεάτρου και ενηλίκων στην Αθήνα, καθώς και περιοδεία σε όλη την Ελλάδα. Μερικές εξ’ αυτών είναι:

Παιδικό Θέατρο:

«Λάχανα και Χάχανα» του Τάσου Ιωαννίδη, σε σκηνοθεσία Χρήστου Τριπόδη

«Η Αλίκη στην χώρα των ψαριών» του Γιάννη Ξανθούλη, σε σκηνοθεσία Χρήστου Τριπόδη

«Οι περιπέτειες του Κοντορεβιθούλη» σε διασκευή Μάνου Τσότρα και σκηνοθεσία Χρήστου Τριπόδη

«Ο Χάνσελ, η Γκρέτελ και το ζαχαρωτό σπίτι» των αδελφών Γκριμ, σε Διασκευή και σκηνοθεσία Χάρη Ρώμα

«Τα καινούργια ρούχα του βασιλιά» του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν σε σκηνοθεσία του Περικλή Αλμπάνη

Θέατρο ενηλίκων:

«Αλμάρε» του Θωμά Αντωνάτου σε σκηνοθεσία Θωμά Αντωνάτου

«Δεσποινίς Μαργαρίτα… Το μάθημα» του Ρομπέρτο Αλτάιντε σε διασκευή και σκηνοθεσία Χρήστου Φουστέρη

«Νεκρή Ψυχή» του Κων/νου Ιωάννου σε σκηνοθεσία Ιωάννας Μάκαρη

«Το κόκκινο μελίσσι» του Δημήτρη Σίμου, σε σκηνοθεσία Απόστολου Σταυρόπουλου (στο θέατρο Πόλη του Δάνη Κατρανίδη)

«Bye Bye Darling» της Γιούλης Τσινάκη, σε δική της σκηνοθεσία.

Έχω επίσης συμμετάσχει σε musical και παράλληλα κάνω live με διάφορα μουσικά σχήματα και συνεργασίες.

Έχετε ξεχωρίσει κάποια συνεργασία;

Η συνεργασία που έχω ξεχωρίσει δεν είναι άλλη από εκείνη  στην «Δεσποινίς Μαργαρίτα… Το μάθημα» του Ρομπέρτο Αλτάιντε. Ήταν ο πρώτος μου μονόλογος και ήμουν μόλις είκοσι τριών χρονών. Ο δάσκαλος και σκηνοθέτης μου Χρήστος Φουστέρης ήταν εκείνος που με ενέπνευσε και μου έδωσε την ώθηση να τολμήσω κάτι τέτοιο για πρώτη φορά.

Και δεν μιλάω μόνο για τον μονόλογο ως μονόλογο, αλλά για το γεγονός ότι ένας άνθρωπος, ένας καλλιτέχνης σαν τον κύριο Φουστέρη, με εμπιστεύτηκε στο να ερμηνεύσω έναν ρόλο πολύ απαιτητικό, πολύ μεγαλύτερο σε ηλικία απ’ ότι ήμουν και όλο αυτό σχεδόν μόλις είχα τελειώσει τις σπουδές μου, χωρίς να έχω κάποια εμπειρία στην υποκριτική. Να σου αναφέρω πως ο ρόλος αυτός ερμηνεύτηκε από την Έλλη Λαμπέτη, οπότε καταλαβαίνεις πως εκτός από τεράστια πρόκληση, θα μπορούσε να γίνει η μεγαλύτερη καταστροφή.

Παρ’ όλα αυτά ο κύριος Φουστέρης είχε τόση αγάπη, πίστη και υπομονή απέναντί μου, δεν σταμάτησε ποτέ, δεν απογοητεύτηκε, έδιωξε τους φόβους και τους ενδοιασμούς μου με ουσιαστική δουλειά και επιμονή, και μπορώ να σου πω με βεβαιότητα πως η παράσταση ξεπέρασε τις προσδοκίες μας, πήρε παράταση και δεν σου κρύβω πως ανά καιρούς, η Δεσποινίς Μαργαρίτα και ο σκηνοθέτης μου, μου λείπουν πολύ. Κι αυτό γιατί και η συνεργασία μας ήταν αξιοζήλευτη, αλλά και γιατί αυτός ο ρόλος, σε συνδυασμό με τον συγκεκριμένο σκηνοθέτη, μου ξεκλείδωσε πολλά για τις επόμενες δουλειές μου, την αντίληψή μου  στην υποκριτική, αλλά και τον ίδιο μου τον εαυτό. Αγαπημένε μου κύριε Φουστέρη, για άλλη μια φορά, σας ευχαριστώ για αυτό το πανέμορφο ταξίδι.

Στα Χανιά υπάρχει μεγάλη ενασχόληση με το θέατρο. Ενθαρρύνετε αυτή την ενασχόληση;

Φυσικά! Είναι κάτι που αγάπησα μπορώ να πω, ερχόμενη στα Χανιά. Το θέατρο είναι σημαντικό στη διαμόρφωση του χαρακτήρα μας. Μέσα από την ενασχόληση με το θέατρο εκτονώνεσαι, εκφράζεσαι, αποκτάς αυτοπεποίθηση. Το Θέατρο είναι ένα πολιτιστικό φαινόμενο το οποίο είναι διαχρονικό. Αφορά την Ψυχαγωγία. Όντας ο καθρέφτης της κοινωνίας καθόρισε πολλές φορές τη στάση ολόκληρων λαών και βοήθησε ακόμα και σε επαναστάσεις.

Για μένα το θέατρο εκτός των άλλων λειτουργεί και σαν χώρος εκτόνωσης πολιτικής καταπίεσης ή και οργάνωσης ειρηνικών αντιδράσεων σε κοινωνικά προβλήματα καθημερινά, ασήμαντα ή πολύ σοβαρά. Το Θέατρο εκπαιδεύει και καλλιεργεί τον λόγο, την γραφή, την φαντασία και ένα σωρό άλλα πράγματα τόσο στους επαγγελματίες του θέατρου όσο και στους ερασιτέχνες, στα παιδιά και στους εφήβους. Πως θα μπορούσα λοιπόν να μην ενθαρρύνω κάτι τέτοιο.

Υπάρχουν κάποιοι  άνθρωποι που θα θέλατε να ευχαριστήσετε;

Κατ’ αρχάς τον σύζυγό μου. Δεν είναι άμεσα συνδεδεμένος με τον χώρο μου βέβαια, αλλά είναι το στήριγμά μου σε οποιαδήποτε προσπάθεια ή επιλογή μου, είναι ο πιο θερμός μου υποστηρικτής στην δουλειά μου και σε ότι καινοτόμο έχω τολμήσει να δοκιμάσω και φυσικά ο πιο φανατικός μου θαυμαστής, τόσο στην δουλειά μου όσο και στην ζωή μου. Είναι ο υπεύθυνος, όπως τον ονομάζω εγώ, για τον ερχομό μου στα Χανιά, καθώς εγώ είμαι γεννημένη και μεγαλωμένη στην Αθήνα και μετακόμισα πρόσφατα στα Χανιά λόγο του γάμου μας. Εδώ να σου εκμυστηρευτώ, πως δεν περίμενα ποτέ να αφήσω την Αθήνα, κι αυτό γιατί καλώς ή κακώς η αγορά εργασίας για το επάγγελμά μου είναι εκεί, αλλά να που τα κατάφερε και δεν το μετανιώνω καθόλου.

Εντός χώρου τώρα, θα ήθελα να ξεχωρίσω δύο ανθρώπους που θα τους είμαι αιώνια ευγνώμον, γιατί κάποια πράγματα όσον αφορά την ποιότητα του χαρακτήρα κάποιων ανθρώπων δεν ξεχνιούνται ποτέ. Αυτοί οι άνθρωποι είναι η Μαρία η Τζομπανάκη, που είχα την χαρά να την έχω και καθηγήτρια στην σχολή μου και σε κάθε μου προσπάθεια, σε κάθε βήμα μου αποδείκνυε εμπράκτως ότι είναι εκεί για μένα για ότι χρειαστώ, ειδικά όταν ήρθα μόνιμα στα Χανιά, και ο Χάρης Ρώμας, που επίσης είχα την τιμή να συνεργαστώ μαζί του. Μου στάθηκε και με στήριξε πάρα πολύ εκείνη την περίοδο, επέμεινε και πίστεψε σε μένα κι αυτό θα το θυμάμαι για όλη μου την ζωή.

Ανάμεσα στη σκηνοθεσία και την υποκριτική θα διαλέγατε κάτι;

Σίγουρα την υποκριτική. Ηθοποιός είμαι κι αυτό δεν θα το απαρνηθώ ποτέ. Είμαι καλύτερη στο κομμάτι της ερμηνείας και της έκφρασης και η αλήθεια είναι το προτιμώ.

Μιλήστε μας για το σεμινάριο που θα παραδώσετε τον προσεχή μήνα.

Το σεμινάριο που θα παραδώσω λέγεται «Η Τέχνη και η Τεχνική της Ηθοποιίας». Είναι ένα σεμινάριο που αφορά τόσο τα εκφραστικά μέσα του ηθοποιού (συναισθήματα, σωματοποίηση, φωνή), όσο και τα τεχνικά μέσα που χρησιμοποιούνται ως εργαλεία για την αληθοφάνεια στην υποκριτική, στην ερμηνεία του ηθοποιού (σκηνική αντίληψη, ρυθμός, συνεργασία) καθώς και η εξοικείωση με τον εκάστοτε ρόλο που καλούμαστε να ερμηνεύσουμε. Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Όλοι έχουμε διαφορετική αντίληψη, διαφορετικά βιώματα, διαφορετική οπτική γωνία, διαφορετικό χαρακτήρα, φωνή, σώμα. Ο κάθε ένας από εμάς ερμηνεύει και αποδίδει διαφορετικά και είναι η μοναδικότητα του καθένα που δίνει ζωή σε κάθε ρόλο.

Για παράδειγμα αν δέκα γυναίκες υποδυθούν την Ιουλιέτα, ακόμα κι αν χρησιμοποιήσουν τις ίδιες τεχνικές, την ίδια σκηνοθεσία, θα δούμε δέκα διαφορετικές Ιουλιέτες, που όμως όλες θα είναι Ιουλιέτες. Η ερμηνεία λοιπόν σε κάθε ρόλο κατά τη γνώμη μου, δεν πρέπει να είναι άλλη από το «εγώ» του εκάστοτε ηθοποιού, στην συνθήκη του εκάστοτε ρόλου. Ο σκοπός λοιπόν του σεμιναρίου που θα παραδώσω, είναι η εξέλιξη των εκφραστικών μας μέσων και η γνωριμία με τον εαυτό μας στην εκάστοτε συνθήκη.

Το σεμινάριο θα πραγματοποιηθεί σε τρία τρίωρα, στην «Ε.Ν Σταση Τέχνης», από τις 3 Απριλίου μέχρι και τις 17 Απριλίου. Για οποιαδήποτε πληροφορία, οι ενδιαφέροντες μπορούν να ανατρέξουν στην σελίδα της εταιρίας στο facebook.

Άλλα μελλοντικά σχέδια;

Πάρα πολλά (γέλιο). Αυτή τη στιγμή κάνω πρόβες για τρία θεατρικά που θα ανέβουν στα Χανιά, σε διαφορετικές περιόδους, και ταυτόχρονα έχω αναλάβει εθελοντικά στο ΚΕΘΕΑ Χανίων για δεύτερη χρονιά να ανεβάσουμε με τους συμμετέχοντες (τα μέλη και τον σύλλογο συγγενών) τις «Όρνιθες» του Αριστοφάνη το καλοκαίρι.  Οπότε όπως καταλαβαίνετε ο χρόνος μου μέχρι και τα Χριστούγεννα σχεδόν, είναι πολύ περιορισμένος, κάτι που με χαροποιεί ιδιαίτερα βέβαια γιατί κάνω αυτό που αγαπάω, με ανθρώπους που πιστεύω σε αυτούς και συνεργάζομαι άψογα. Δεν θα μπορούσα να επενδύσω τον χρόνο μου κάπου αλλού εκτός της δημιουργίας.

Κάποιο μήνυμα που θα θέλατε να δώσετε;

Να παραμένουμε ελεύθεροι. Να μην σταματάμε να παλεύουμε για τον εαυτό μας και για τους συνανθρώπους μας. Και να αντιστεκόμαστε στη μιζέρια και στη θλίψη του μυαλού. Μέσα από το θέατρο αντλώ την δύναμή μου, αντιμετωπίζω τη μιζέρια μου με χαρά και δημιουργία μέχρι να εξαφανιστεί, αντικαθιστώ την θλίψη του μυαλού μου με έναν τρόπο επανάστασης που με κρατά ζωντανή.