Η επιληψία είναι μία χρόνια νευρολογική διαταραχή η οποία χαρακτηρίζεται από διαταραγμένη δραστηριότητα των νευρικών κυττάρων του εγκεφάλου. Τα συμπτώματά της είναι οι επιληπτικοί σπασμοί, η απώλεια συνείδησης και η ασυνήθιστη συμπεριφορά.
Επιληπτικός σπασμός
Ο επιληπτικός σπασμός είναι ένα επεισόδιο μεταβολής της συνείδησης ή της συμπεριφοράς, έχει σύντομο χρονικό διάστημα και συνήθως σταματά μόνος του. Επιληπτικούς σπασμούς μπορεί να εμφανίσει οποιοσδήποτε άνθρωπος, καθώς αποτελεί την αντίδραση του εγκεφάλου σε διάφορες παθολογικές παθήσεις και επομένως ο επιληπτικός σπασμός δε σηματοδοτεί αναγκαστικά και την ύπαρξη επιληψίας.
Συμπτώματα
Η επιληψία επειδή, όπως προαναφέρθηκε, αποτελεί μία πάθηση του εγκεφάλου, επηρεάζει σε σημαντικό βαθμό τις διάφορες λειτουργίες του. Τα βασικά συμπτώματα της επιληψίας συνοψίζονται ως εξής:
- Βλέμμα στο κενό.
- Ανεξέλεγκτες κινήσεις των χεριών και των ποδιών.
- Σύγχυση.
- Ψυχικές διαταραχές.
- Απώλεια της συνείδησης.
Τι κάνουμε στην περίπτωση ενός επιληπτικού σπασμού;
- Μένουμε ψύχραιμοι και κοιτάμε την ώρα.
- Βάζουμε ένα μαξιλάρι κάτω από το κεφάλι του ασθενούς.
- Απομακρύνουμε τα αντικείμενα που μπορεί να προκαλέσουν τραυματισμό.
- Αν ο ασθενής φοράει γυαλιά τα βγάζουμε και τον γυρνάμε πλάγια για να παραμείνουν ανοιχτοί οι αεραγωγοί.
- Καθαρίζουμε το σάλιο γύρω από το στόμα (αν υπάρχει).
- Ηρεμούμε τον ασθενή όταν αρχίσει να συνέρχεται.
- Αν ο σπασμός διαρκέσει πολύ ειδοποιούμε το γιατρό.
Τι δεν κάνουμε στην περίπτωση ενός επιληπτικού σπασμού;
- Δεν κάνουμε μετακίνηση του ασθενούς όταν ο σπασμός είναι σε εξέλιξη ή βρισκόμαστε σε μέρος επικίνδυνο για τον ασθενή.
- Δεν προσπαθούμε να συγκρατήσουμε τις κινήσεις.
- Δεν τον σηκώνουμε.
- Δε χρησιμοποιούμε σκληρά αντικείμενα ή τα δάχτυλά μας για να αποφύγουμε πιθανή κάκωσή τους.
- Δε δίνουμε νερό ή φάρμακο από το στόμα.
- Δεν ενοχλούμε τον ασθενή όταν συνέρχεται. Αντιθέτως τον ηρεμούμε όσο μπορούμε.
Αντιμετώπιση
Ένα μεγάλο ποσοστό των ασθενών με επιληψία που λαμβάνουν αντιεπιληπτικά φάρμακα ελέγχονται σε ικανοποιητικό βαθμό με το φάρμακο. Ένα 20% των περιπτώσεων χρησιμοποιούν δεύτερο ή τρίτο φάρμακο για την αντιμετώπιση του φαινομένου, ενώ μόνο ένα 10% καταφεύγουν σε άλλες μεθόδους για την αντιμετώπιση του φαινομένου.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
