Η ζωή του
Ο Νάπιερ ήρθε στον κόσμο, στο Εδιμβούργο το 1550 και ήταν γιος του σερ Άρτσιμπαλντ Νάπιερ. Έλαβε ιδιωτική εκπαίδευση έως την ηλικία των 13 ετών, και έπειτα στάλθηκε στο κολέγιο του Σαιντ Σάλβατορ του πανεπιστημίου του Σαιντ Άντριους για να συνεχίσει την εκπαίδευση του. Ο Νάπιερ φοίτησε στο πανεπιστήμιο του Σεντ Άντριους αλλά και στην Ευρώπη. Δεν έμεινε για πολύ καιρό στο κολέγιο, και φαίνεται πως το εγκατέλειψε και αντ’ αυτού ταξίδεψε στην ηπειρωτική Ευρώπη ώστε να βρει κάποιο άλλο μέρος για να συνεχίσει τις σπουδές του. Αυτή η περίοδος της ζωής του είναι ανεξακρίβωτη για το που πήγε, είναι πιθανό όμως να κατέληξε είτε στην Γαλλία είτε στην Φλάνδρα βάσει αλληλογραφίας μεταξύ του πατέρα του και του θείου του. Ο Νάπιερ ζούσε, κατά την υπόλοιπη ζωή του, σε διάφορα κάστρα όπως στο Γκάρτνες, το Στέρλινγκ και το Μέρτσιστον στο Εδιμβούργο. Στα ενδιαφέροντά του περιλαμβάνονταν τα μαθηματικά, η θεολογία και ο αποκρυφισμός. Προσβλήθηκε από ποδάγρα και πέθανε λίγο καιρό αργότερα το 1617 στο κάστρο του Μέρτσιστον εκεί όπου είχε γεννηθεί. Η ταφή του έγινε στην αυλή του καθεδρικού ναού του Σαιντ Τζάιλς, και μετέπειτα μεταφέρθηκε στον ναό του Σαιντ Κάθμπερτ στην δυτική πλευρά του Εδιμβούργου.
Η οικογένειά του
Το 1571 και ενώ ήταν ακόμα 21 ετών επέστρεψε στην Σκωτία, και το 1572 παντρεύτηκε και έκανε 2 παιδιά. Η σύζυγος του πέθανε το 1579, όμως ο Νάπιερ ξαναπαντρεύτηκε και απέκτησε 10 ακόμα παιδιά.
Η εφεύρεση των λογαρίθμων
Ο Νάπιερ ήταν ένας Σκοτσέζος γαιοκτήμονας. Έτσι, είχε χρόνο στην διάθεσή του, τον οποίο αφιέρωνε στα μαθηματικά και την μελέτη τους. Μέσα από αυτή την μελέτη βρήκε τους λογαρίθμους, τους οποίους εξήγησε και ταξινόμησε σε πίνακες για πρώτη φορά το 1614. Οι λογάριθμοι εκφράζουν τη δύναμη στην οποία πρέπει να υψωθεί ένας αριθμός για να πάρουμε έναν άλλο αριθμό.
Υστεροφημία
Ο σεληνιακός κρατήρας Neper έχει το όνομά του. Επίσης, ο Νάπιερ ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε την τελεία ως υποδιαστολή και την καθιέρωσε ευρέως στα μαθηματικά. Ακόμη, στο Εδιμβούργο το πανεπιστήμιο Νάπιερ έχει το όνομά του.
Η σκοτεινή πλευρά του
Ο Τζον Νάπιερ που όπως είπαμε επινόησε τους λογαρίθμους είχε μια σκοτεινή και καλυμμένη με ένα μυστηριακό πέπλο ζωή. Εκτός από τα μαθηματικά ασχολούταν με την αλχημεία (πρόδρομο της σημερινής χημείας) και την νεκρομαντεία. Οι σύγχρονοί του τον θεωρούσαν μάγο. Είχε για συντροφιά έναν μαύρο πετεινό. Μάλιστα είχε επινοήσει και ένα κόλπο για να συλλαμβάνει υπηρέτες του, που έκλεβαν. Κλείδωνε τον ύποπτο με τον πετεινό σε ένα δωμάτιο και του έλεγε να χαϊδέψει το πουλί που έλεγε σε όλους πως ήταν μαγικό. Παρ’ όλα αυτά ο Νάπιερ γνώριζε πολύ καλά ότι η ανακάλυψη του ενόχου δεν οφειλόταν σε μαγικές ιδιότητες αλλά στην αιθάλη. Τι έκανε λοιπόν; Πριν την «μυστηριώδη» αυτή τελετή άλειβε τον πετεινό με ένα λεπτό στρώμα αιθάλης. Ένας αθώος υπηρέτης θα χάιδευε τον πετεινό, χωρίς να φοβόταν, και τα χεριά του θα μαύριζαν. Ο ένοχος θα φοβόταν την ανίχνευση από το «μαγικό» πτηνό και δεν θα το ακουμπούσε. Τα καθαρά χέρια αποδείκνυαν τον ένοχο. Αυτό ήταν το σύστημα μιας μαθηματικής ιδιοφυΐας για να βρίσκει τους ένοχους κλέφτες…
Advertising
Πηγές:
1) Τζον Νάπιερ – Βικιπαίδεια (wikipedia.org) (https://el.wikipedia.org/wiki/Τζον_Νάπιερ)
2) IAN STEWART, ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΣΤΙΟΥΑΡΤ, ΤΡΑΥΛΟΣ ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ, Σελ. 41
3) ΠΟΛ ΠΑΡΣΟΝΣ-ΓΚΕΪΛ ΝΤΙΞΟΝ, ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΜΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ Α.Ε., Αθήνα 2021, Σελ. 56
Advertising
