Οι θαλάσσιοι ιοί βρίσκονται σε υδάτινα περιβάλλοντα, κυρίως στους ωκεανούς, και παίζουν καθοριστικό ρόλο στον τρόπο που οι θάλασσες ανταποκρίνονται στην κλιματική αλλαγή και στο πως αλληλεπιδρούν οι οργανισμοί μεταξύ τους. Μόνο μια σταγόνα νερού της θάλασσας έχει εκατομμύρια ιούς, η πλειοψηφία των οποίων είναι ακίνδυνοι για τον άνθρωπο αλλά έχουν την ικανότητα να μολύνουν οργανισμούς όπως φάλαινες, καρκινοειδή και βακτήρια.
Η χαρτογράφηση της ιογενούς βιοποικιλότητας των θαλασσών θα δώσει μια ολοκληρωμένη εικόνα της κατάστασης των ωκεανών.
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα σχετική με τα θαλάσσια μικρόβια, υπολογίζεται ότι υπάρχουν περίπου 200000 είδη ιών στους ωκεανούς της Γης, με τον Αρκτικό ωκεανό να κρατά την πρώτη θέση στην ποικιλία των διαφορετικών ιών που φιλοξενεί.
Από το 2009 έως και το 2013, κατά τις θαλάσσιες επιστημονικές εξερευνήσεις Tara Oceans και Malaspina, οι ερευνητές συνέλεξαν δείγματα νερού από 80 μέρη σε όλο τον πλανήτη, από επιφανειακά νερά έως βάθη 4000 μέτρων. Κατά την ανάλυση των θαλάσσιων ιών, βρέθηκαν πάνω από 15000 νέα είδη, των οποίων αναλύθηκε το γενετικό τους υλικό και οι ακολουθίες του χωρίστηκαν σε ιικούς πληθυσμούς, όπου είναι το ισοδύναμο των ειδών για τους ιούς.
Αναλυτικότερα, βρέθηκαν 20000 ιικοί πληθυσμοί σε πέντε θαλάσσιες ζώνες, όπου κάθε ζώνη είχε τη δική της ιογενή κοινότητα. Παρατηρήθηκε ότι η μεγαλύτερη ποικιλομορφία βρισκόταν στα τροπικά επιφανειακά νερά και στον Αρκτικό ωκεανό, ο οποίος είναι έντονα απειλούμενος από την κλιματική αλλαγή και η πρόσβασή του είναι εξαιρετικά δύσκολη.
Είναι γνωστό ότι οι θάλασσες απορροφούν το 50% του διοξείδιού του άνθρακα. Οι θαλάσσιοι ιοί έχουν την ικανότητα να μεταφέρουν τον άνθρακα από τα επιφανειακά νερά του ωκεανού στα βάθη, κρατώντας τον μακριά από την ατμόσφαιρα. Αυτή τους η ιδιότητα, ίσως αποτελέσει τρόπο να διακόψουμε πιθανά μελλοντικά κλιματικά ζητήματα. Επιπλέον, με έναν νέο χάρτη ποικιλότητας των ιών, οι επιστήμονες θα μπορούσαν σε συγκεκριμένες περιοχές του ωκεανού να ενισχύσουν την ιογενή κοινότητα, με σκοπό να καταπολεμηθεί η κλιματική αλλαγή.
Παρόλο που τα δεδομένα από τις έρευνες είναι πολλά και αισιόδοξα, υπάρχουν μεγάλες θαλάσσιες εκτάσεις από τις οποίες οι ερευνητές δεν έχουν καταφέρει να πάρουν δείγμα, όπως οι μεγάλες εκτάσεις του Ινδικού ωκεανού και του ανατολικού Ειρηνικού ωκεανού.
Πηγές Άρθρου:
Plankton networks driving carbon export in the oligotrophic ocean, Guidi, L. et al. Nature 532, 465-470 (2016). Ανακτήθηκε από: https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/26863193/ (Τελευταία πρόσβαση: 17/01/2021 Ώρα: 16:10)
Ecogenomics and potential biogeochemical impacts of globally abundant ocean viruses, Roux, S. et al. Nature 537, 689-693 (2016). Ανακτήθηκε από: https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/27654921/
(Τελευταία πρόσβαση: 17/01/2021 Ώρα 16:25)
Marine DNA Viral Macro- and Microdiversity from Pole to Pole, Gregory, A. C. et al. Cell https://doi.org/10.1016/j.cell.2019.03.040 (2019). Ανακτήθηκε από: https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0092867419303411 (Τελευταία πρόσβαση: 17/01/2021 Ώρα: 16:35)
Hundreds of thousands of marine viruses discovered in world’s oceans,
