Στα πλαίσια της αντιμετώπισης της παγκόσμιας υπερθέρμανσης, το πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ μαζί με μία ομάδα επιστημόνων, ξεκινάει σε λίγο καιρό μία μελέτη με τη χρήση τής γεωμηχανικής (συνηθέστερα αναφέρεται ως κλιματική μηχανική). Πιο συγκεκριμένα, οι επιστήμονες θα διασπείρουν σωματίδια στην στρατόσφαιρα, σε ύψος 20 χιλιομέτρων, σε έκταση μικρής κλίμακας, με σκοπό να προσομοιώσουν τις συνέπειες μιας μεγάλης ηφαιστειακής έκρηξης.
Μέχρι το 2022, η μελέτη θα ολοκληρωθεί σε δύο σκέλη. Στο πρώτο σκέλος θα διασκορπιστεί νερό, δημιουργώντας μία «παγωμένη στήλη» μήκους ενός χιλιομέτρου και πλάτους 100 μέτρων. Στο δεύτερο σκέλος, θα χρησιμοποιηθεί ανθρακικό ασβέστιο (CaCO3), το οποίο πιστεύεται ότι δε θα απορροφά ηλιακή ή γήινη ακτινοβολία, ούτε θα επιδρά αρνητικά στο όζον. Μελλοντικές δοκιμές μπορεί να περιλαμβάνουν οξείδιο του αργιλίου (Al2O3), ακόμη και διαμάντια.
Με αυτόν τον τρόπο θα προσπαθήσουν να μιμηθούν τις φυσικές μεταβολές τής ακτινοβολίας που δέχεται η Γη από τον Ήλιο, οι οποίες παρατηρούνται μετά από μια μεγάλη ηφαιστειακή έκρηξη. Για να σας δώσω να καταλάβετε, το 1991, η έκρηξη του ηφαιστείου Πινατούμπο μείωσε παγκόσμια τις θερμοκρασίες έως και 0,5οC. Σε μια σφοδρότερη έκρηξη από το όρος Ταμπόρα, το 1815, οι συνέπειες ήταν πολύ χειρότερες. Προκάλεσε το γνωστό «έτος χωρίς καλοκαίρι» στην Ευρώπη, με ασθένειες, κατεστραμμένες σοδειές και, κατ’επέκταση, λιμό. Μία έρευνα τής βρετανικής εθνικής μετεωρολογικής υπηρεσίας, το 2013 έδειξε ότι η διασπορά λεπτών σωματιδίων στην στρατόσφαιρα, μπορεί να προκαλέσει ξηρασία στη βόρεια Αφρική.
Όπως είναι αναμενόμενο, λόγω των απρόβλεπτων συνεπειών του, αυτό το πρότζεκτ συναντάει αντίσταση μέσα από την επιστημονική κοινότητα. Όπως αναφέρθηκε σε άρθρο τού Guardian, «η μείωση της εισερχόμενης ακτινοβολίας επηρεάζει τον καιρό και τον κύκλο τού νερού». Η αποσταθεροποίηση αυτών των παραγόντων έχει πολλές παρενέργειες, τις οποίες δε μπορούμε να προβλέψουμε με τα μέσα που διαθέτουμε. Η καλύτερη μέθοδος που έχουμε για το σταμάτημα της κλιματικής αλλαγής, είναι η συνεχής μείωση της εκπομπής ρύπων και η στροφή στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Ακόμη και οι επιστήμονες που ασχολούνται με το πρότζεκτ του Χάρβαρντ, ξέρουν ότι η κλιματική μηχανική θα πρέπει να εφαρμοστεί συμπληρωματικά με την προσπάθεια μείωσης των ρύπων, και όχι ως υποκατάστατο αυτής.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
Η θεωρία των αεροψεκασμών
Γεωμηχανική, λοιπόν. Πού την έχετε ξανακούσει αυτήν τη λέξη; Να σας βοηθήσω… Από κάποιον οπαδό τής θεωρίας των αεροψεκασμών, που μάλιστα ανέλυσε τα επιχειρήματά του που βρήκε στο Ίντερνετ, ή είδε σε κάποια εκπομπή χαμηλού επιπέδου στην τηλεόραση, χωρίς να τα διασταυρώσει, και τα αναπαράγει ως έχουν. Πολλά τέτοια επιχειρήματα και «αποδείξεις» έχει καταρρίψει η ιστοσελίδα των «Ελληνικών Hoaxes», η οποία έχει ξεχωριστή κατηγορία για αυτό το θέμα. Και την ταφόπλακα στη θεωρία των αεροψεκασμών έβαλε το πόρισμα μια έρευνας που διεξήχθη πέρσι στην Κύπρο, και αποδεικνύει ότι οι λευκές ουρές πίσω από τα αεροπλάνα δεν είναι παρά καυσαέρια των κινητήρων που ψύχονται απότομα, ή δημιουργούνται από τις αλλαγές τής ασκούμενης πίεσης του αέρα στα πτερύγια και στην υγρασία τού αέρα.
Απλώς λογικά να το σκεφτόταν κανείς, αν συνέβαινε καθημερινά αυτό που θα προσπαθήσει να κάνει το πρότζεκτ του Χάρβαρντ, οι συνέπειες θα ήταν καταστροφικές σε όλον τον πλανήτη.
ΠΗΓΕΣ: Futurism, The Guardian, Πολίτης
