Στη διάρκεια της ζωής μας, όλοι μας έχει τύχει να συναντήσουμε, ή έχουμε υπάρξει ακόμη και οι ίδιοι, ανθρώπους με αρκετή υπομονή ακόμα και σε πολύ δύσκολες καταστάσεις. Σε καταστάσεις και περιόδους που στην ουσία τους μπορεί να μας κουράζουν, να μας πιέζουν, να μας ζορίζουν σωματικά ή ψυχολογικά κι έτσι να μην αισθανόμαστε ψυχικά υγιείς και να καταλαβαίνουμε ότι «πέσαμε έξω» στις προσδοκίες που είχαμε επενδύσει. Παρ’ όλες αυτές τις δυσκολίες…είμαστε εκεί, λοιπόν, και…κάνουμε υπομονή! Και έρχεται αυτή η στιγμή που αναρωτιόμαστε: τι είναι άραγε η υπομονή για έναν άνθρωπο σ’ αυτή τη ζωή; Ευχή ή κατάρα;
Υπομονή…κάθε μέρα, στο σπίτι μας, στη δουλειά μας, με τα παιδιά μας, με τον σύντροφό μας, με τους συναδέλφους μας…Παρά, λοιπόν, το άγχος της καθημερινότητας, παρά την ανυπομονησία μας για την πραγματοποίηση ορισμένων σκοπών και στόχων, αποφεύγουμε τις πιθανές εντάσεις που μπορεί να προκύψουν στη ρουτίνα και στην καθημερινότητά μας με κάποια άτομα από το περιβάλλον μας και καταφέρνουμε έτσι πολλές φορές να δείξουμε την κατανόηση που πρέπει, επιβαρύνοντας τη δική μας ψυχολογία ξανά και ξανά. Ωστόσο, βέβαια, δε λείπουν και οι στιγμές εκείνες, που εξαιτίας του σύγχρονου τρόπου ζωής που όλοι μας βιώνουμε, στον οποίο όλοι μας αποζητάμε την ικανοποίηση, τη γρήγορη επικοινωνία και ο καθένας μας θέτει τα δικά του προβλήματα και τον εγωισμό του υψηλότερα από καθετί άλλο, χάνουμε την υπομονή μας και αναζητάμε το δίκιο μας αλλά…μάταια!
Άρα, λοιπόν, τίθεται στο σημείο αυτό το καίριο ερώτημα: στις περισσότερες περιπτώσεις κάνουμε υπομονή ή απλά ανεχόμαστε ορισμένες καταστάσεις; Είναι, δηλαδή, η υπομονή που θεωρούμε ότι δείχνουμε δύναμη ή αδυναμία;
Προκειμένου, λοιπόν, να είμαστε σε θέση να ξεχωρίσουμε αν σε ορισμένες καταστάσεις της ζωής μας υπομένουμε ή απλά ανεχόμαστε, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι η υπομονή είναι μια διαδικασία του εαυτού μας που με τη βοήθειά της εξετάζουμε, διερευνούμε και ερμηνεύουμε διεργασίες και γεγονότα με ψύχραιμη ματιά μέχρι να καταλήξουμε σε συμπεράσματα. Αντίθετα, η ανοχή θεωρείται μη υγιής διαδικασία, κατά την οποία απλά αδυνατούμε να αντιδράσουμε σε οτιδήποτε ενοχλητικό και προσβλητικό τόσο από άποψης σωματικής όσο και από ψυχολογικής άποψης απέναντί μας.
Advertising
Επομένως, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η υπομονή όχι απλώς είναι ευχή για τον σύγχρονο άνθρωπο, αλλά είναι μια σπουδαία αρετή για τη ζωή του ανθρώπου και τη σωστή στάση απέναντι στις διάφορες δυσκολίες που μπορεί να προκύψουν στο διάβα της. Όμως, είναι αναγκαίο, για να προστατευτούμε από την ψυχολογική φθορά που εκείνη μπορεί να φέρει ορισμένες φορές, να προσέξουμε τα όρια μεταξύ υπομονής και ανοχής έτσι ώστε η υπομονή να μην καταπατάται από τους άλλους γύρω μας και καταλήγει να μας πνίγει και να γίνεται στοιχείο εκμετάλλευσης.
Ζήσε, λοιπόν, γνωρίζοντας ότι η υπομονή σου είναι ένα σημαντικό προσόν του χαρακτήρα σου! Ζήσε, αξιοποιώντας την για δικό σου όφελος και όχι για να την μετατρέπεις σε ανοχή για να αντέξεις ανθρώπους και καταστάσεις! Δεν αξίζει!
Advertising
