Τι θα συνέβαινε άραγε αν ο κόσμος δεν έβλεπε τις εγκεφαλικές νευροαναπτυξιακές διαφορές, όπως ο αυτισμός ή η ΔΕΠΥ ως δυσκολίες. Αυτό έρχεται να απαντήσει η νευροδιαφορετικότητα. Η νευροδιαφορετικότητα θέτει για πρώτη φορά στο στο τραπέζι της επιστήμης τη βασική ιδέα, ότι οι διαφορές δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται μόνο ως αδυναμίες. Δεν υπάρχουν μόνο προβλήματα που πρέπει να θεραπευτούν αλλά και ιδιαίτερες ικανότητες, απλές παραλλαγές του ανθρώπινου εγκεφάλου. Στόχο αποτελεί η μείωση του στίγματος της ψυχικής υγείας γύρω από τις διαφορές μάθησης, σκέψης και κατανόησης. Οι άνθρωποι που ανήκουν σε αυτή τη νευροδιαφορετικότητα βιώνουν και ερμηνεύουν τον κόσμο γύρω τους πολύ διαφορετικά αλλά το ίδιο αξιόλογα όπως όλοι.
Τί είναι νευροδιαφορετικότητα;
Η νευροδιαφορετικότητα είναι μια άποψη ότι οι εγκεφαλικές διαφορές είναι φυσιολογικές και όχι ελλείμματα. Η συγκεκριμένη θεωρία αναφέρεται σε παραλλαγές στον ανθρώπινο εγκέφαλο και τη γνωστική λειτουργία. Για παράδειγμα στην κοινωνικότητα, τη μάθηση, την προσοχή, τη διάθεση και άλλες ψυχικές λειτουργίες. Οι νευροαποκλίνοντες άνθρωποι βιώνουν, αλληλεπιδρούν και ερμηνεύουν τον κόσμο με μοναδικούς τρόπους. Αυτή η ιδέα μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του στίγματος γύρω από τις διαφορές μάθησης και σκέψης. Οι διαφορές δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται κατά κύριο λόγο ως αδυναμίες. Αυτή είναι η βασική ιδέα της νευροδιαφορετικότητας. Δεν είναι προβλήματα τα οποία πρέπει να διορθωθούν ή να θεραπευτούν αλλά παραλλαγές του ανθρώπινου εγκεφάλου.
Ιστορία και άλλα
Η λέξη νευροδιαφορετικότητα οφείλει την προέλευσή της στην επιστήμονα Judy Singer, η οποία περιέγραφε τον εαυτό της ως ένα άτομο μέσα στο φάσμα του αυτισμού. Χρησιμοποίησε τον όρο για πρώτη φορά στη διατριβή της το 1999. Ωστόσο, στις 30 Σεπτεμβρίου του 1998 ο Αμερικανός συγγραφέας και δημοσιογράφος Harvey Blume είχε χρησιμοποιήσει αυτόν τον όρο για πρώτη φορά στο άρθρο του σε έντυπη μορφή. Ο όρος αντιπροσώπευε την απομάκρυνση από προηγούμενες θεωρίες κατηγορίας της μητέρας σχετικά με τις αιτίες του αυτισμού. Τα τελευταία χρόνια, η έννοια της νευροδιαφορετικότητας λαμβάνεται όλο και περισσότερο υπόψη από τους επιστήμονες, αναγνωρίζοντας ότι οι ερευνητές του αυτισμού ήταν μερικές φορές πολύ έτοιμοι να ερμηνεύσουν τις διαφορές ως ελλείμματα.
Ακόμα ότι υπάρχουν ηθικοί κίνδυνοι και μπορεί και πρακτικοί κίνδυνοι κατά τη μείωση ή την καταστολή των αυτιστικών χαρακτηριστικών όταν γίνονται παρεμβάσεις. Μερικοί ερευνητές μάλιστα ανησυχούν για τους αβέβαιους και πιθανούς κινδύνους ότι ορισμένες παρεμβάσεις μπορεί να προάγουν υπερβολικό καμουφλάρισμα. Τα υψηλότερα επίπεδα κάλυψης συνδέονται γενικά με χειρότερα αποτελέσματα ψυχικής υγείας στα αυτιστικά άτομα σε πολυάριθμες πρόσφατες μελέτες.
Κοινωνική συνθήκη και νευροδιαφορετικότητα
Πολύ συχνά παρατηρείται σε τέτοιες περιπτώσεις το στίγμα και ο κοινωνικός χαρακτηρισμός ατόμων που ανήκουν στο φάσμα του αυτισμού και άλλων νευροαναπτυξιακών διαφορών. Η συνθήκη αυτή καταρρίπτεται μέσω της θεωρίας της νευροδιαφορετικότητας. Τι θα συνέβαινε αν όλοι παρατηρούσαν πρώτα τα δυνατά σημεία που μπορούν να προέλθουν από αυτές τις διαφορές, αντί για τις προκλήσεις;
Advertising
Η νευροδιαφορετικότητα ως θεωρία προάγει την ομαλή ένταξη των νευροαποκλίνοντων ατόμων στα σχολεία αλλά και στο χώρο εργασίας. Συνεπώς, οι νευρολογικές διαφορές καθώς μέσα από μελέτες φαίνεται ότι υπήρχαν σε όλη την ανθρώπινη ιστορία, θα πρέπει να γίνονται σεβαστές, να κατανοούνται και να υποστηρίζονται, αντί να παθολογούνται ή να θεωρούνται διαταραγμένες. Η διασφάλιση της αξιοπρέπειας αυτών των ατόμων στο κοινωνικό περιβάλλον μειώνει το στίγμα και θα μπορέσει να τους δώσει την ευκαιρία να ανακαλύψουν έμφυτα ταλέντα.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες δεν είναι μόνο οι νευροαποκλίνοντες που μπορούν να ωφεληθούν από αυτή την οπτική γωνία των πραγμάτων. Η κατανόηση της νευροδιαφορετικότητας μας επιτρέπει να εκτιμήσουμε το γεγονός ότι ο καθένας μας λειτουργεί διαφορετικά. Αυτή είναι μία υπέροχη ευκαιρία να αγκαλιάσουμε τις διαφορές.
Κλείνοντας
Το στίγμα και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι νευροαποκλίνοντες άνθρωποι δεν έχουν εξαφανιστεί ακόμη από την κοινωνία μας. Ωστόσο, η πολιτισμική κατανόηση της νευροδιαφορετικότητας μας βοηθά να παρέχουμε ένα πλαίσιο για να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε το θέμα και πώς συμπεριφερόμαστε στους νευροαποκλίνοντες ανθρώπους. Όσο περισσότερα βήματα κάνουμε για να κατανοήσουμε και να αγκαλιάσουμε τη νευροδιαφορετικότητα, τόσο καλύτερα θα αλληλεπιδράσουμε μεταξύ μας και θα βοηθήσουμε όλα τα άτομα να μάθουν και να συμπεριφέρονται με τον τρόπο που τους ταιριάζει καλύτερα.
Advertising
