Η ηλικία των αυτοκτονιών κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού

Εισαγωγή

Σε συνέχεια προηγούμενου άρθρου σχετικά με τις αυτοκτονίες κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού, θα γίνει μία σύντομη αναφορά στις ηλικίες στις οποίες γίνονται οι περισσότερες αυτοκτονίες σύμφωνα με αποτελέσματα ερευνών και ακόμη ορισμένα ευρήματα που δίνουν μία εξήγηση χωρίς βέβαια να είναι απόλυτη καθώς στη διεθνή βιβλιογραφία υπάρχει ένας σημαντικός αριθμός ερευνών που προσπαθούν να δώσουν απαντήσεις στις συσχετίσεις των αυτοκτονιών των κρατουμένων με την ηλικία. Αρκετές έρευνες έχουν δείξει το βαρύτατο ρόλο που διαδραματίζει η ηλικία στο να σκεφτεί κάποιος να επιχειρήσει τη συγκεκριμένη πράξη.

  Αρχίζοντας, έχουν γίνει πάρα πολλές έρευνες στη διεθνή βιβλιογραφία σχετικά με τις αυτοκτονίες κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού. Ακόμη, πολλές έρευνες αναφέρουν και τις ηλικίες στις οποίες οι περισσότεροι ”επιλέγουν” να αυτοκτονήσουν. Σαφέστερα, λοιπόν, μέσα από το μεγάλο φάσμα των ερευνών όλες ή οι περισσότερες για να είμαστε ακριβείς συμφωνούν τουλάχιστον σ ‘ένα πράγμα. Οι περισσότεροι κρατούμενοι οι οποίοι διαπράττουν αυτοκτονία είναι συνήθως οι νεότεροι άνθρωποι και σε πολύ μικρότερο βαθμό οι γηραιότεροι. Πιο συγκεκριμένα, οι συχνότερες ηλικίες στις οποίες οι κρατούμενοι οδηγούνται στην αυτοκτονία είναι τα 25 έως 34 χρόνια και τα 35 έως 44 χρόνια.

Σημαντικά ευρήματα ερευνών σε νέους έγκλειστους παραβάτες

  Προχωρώντας, υπάρχουν και έρευνες που έχουν βρει αποτελέσματα σχετικά με τις αυτοκτονίες σε άτομα κάτω των 21 χρόνων (συνήθως ανήλικα άτομα). Κάποιες έρευνες από αυτές που έχουν διεξαχθεί κατά καιρούς έδειξαν ένα πολύ ενδιαφέρον συμπέρασμα. Ουσιαστικά, κρατούμενοι έχουν υψηλό ενδεχόμενο να αυτοκτονήσουν στις ηλικίες μέχρι 21 χρονών (συγκεκριμένα 15 έως 21 χρονών) διότι είναι συνήθως ανήλικοι δράστες οι οποίοι τοποθετούνται σε φυλακές ενηλίκων πιθανώς επειδή διέπραξαν κάποιο/κάποια σοβαρό/α έγκλημα/εγκλήματα και δεν κατάφεραν να αντέξουν τις συνέπειες που προκάλεσαν οι ίδιοι με τις πράξεις τους (η μεταφορά στη φυλακή ενηλίκων) γεγονός που τους οδήγησε να αυτοκτονήσουν.

  Στη συνέχεια, ένα άλλο σημαντικό στοιχείο που προέκυψε από τις έρευνες και προσφέρει μια πιθανή εξήγηση στο ζήτημα των αυτοκτονιών κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού είναι ότι οι νεότεροι άνθρωποι που αυτοκτονούν (ή κάνουν απόπειρες) συνήθως είναι σχετικά λίγο καιρό στη φυλακή ,μόνοι τους χωρίς καμία υποστήριξη από πουθενά. Αναλυτικότερα, παραθέτοντας τη λέξη ”υποστήριξη” εννοούμε ότι τα άτομα αυτά τον καιρό που είναι στη φυλακή δεν δέχονται επισκέπτες, η οικογένεια του (εάν έχει) τον έχει παρατήσει (πιθανώς γιατί τον θεωρούν πλέον κατάδικο), δεν έχει δική του οικογένεια και παιδιά, μέσα στη φυλακή δεν έχει καταφέρει να αναπτύξει καλές σχέσεις με κάποιον άλλο κρατούμενο και υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μπλέκει συνεχώς(ή σε υψηλό βαθμό) σε διαπληκτισμούς και διαμάχες(λεκτική και σωματική βία) με άλλους κρατούμενους. Όλα τα παραπάνω, έχουν ως οδυνηρό αποτέλεσμα να τον οδηγήσουν στη σκέψη και πιθανότατα στην εκτέλεση της πράξης της αυτοκτονίας.

Advertisements

Αριθμοί αυτοκτονιών – Νέοι vs Γηραιών κρατουμένων – Ευρήματα ερευνών

  Eν κατακλείδι, ακόμα μία σημαντική πληροφορία έχει προκύψει από έρευνες στη διεθνή βιβλιογραφία σχετικά με τα νεότερα άτομα που οδηγούνται στην αυτοκτονία. Δηλαδή, οι νεότεροι κρατούμενοι έχουν αυξημένες πιθανότητες να αυτοκτονήσουν διότι μια πιθανή εξήγηση(που προέκυψες από διάφορες έρευνες) είναι ότι κλονίζονται από τις άμεσες αλλαγές που προκαλεί ο εγκλεισμός. Ουσιαστικά, το άτομο όπου γίνεται κρατούμενος έχει απότομες αλλαγές στις συνθήκες της ζωής του. Πρώτα, βρισκόταν σε μια κατάσταση ελευθερίας (όπως το μεγαλύτερο μέρος του ανθρώπινου πληθυσμού) όπου μπορούσε να κάνει ότι θέλει, να κινηθεί και να βρεθεί σε όποιο χώρο θελήσει ενώ με τη σύλληψη του και μετά καλείται να μένει περιορισμένος σ ‘ένα συγκεκριμένο χώρο(φυλακή) ,χωρίς να μπορεί να κινηθεί από το χώρο αυτό και φυσικά με περιορισμένη(έως ανύπαρκτη) την ελευθερία του. Το γεγονός αυτό με τις άμεσες αλλαγές που έχει προκαλέσει τον οδηγεί στην σκέψη της αυτοκτονίας. Δεν ισχύει όμως το ίδιο για τους γηραιότερους ανθρώπους. Οι γηραιότεροι ειδικά τα άτομα που είναι μέσα στη φυλακή για μεγάλο χρονικό διάστημα έχουν πολύ μικρές πιθανότητες να οδηγηθούν στην αυτοκτονία και αυτό ισχύει συνήθως επειδή έχουν συνηθίσει τις συνθήκες του εγκλεισμού τους και τη ζωή στη φυλακή (ειδικά τα άτομα που εκτίουν μεγάλες ποινές συχνά δεν θέλουν να αποφυλακιστούν). Παρακάτω, παρατίθεται ένας πίνακας (ΠΙΝΑΚΑΣ 1) αναφέροντας τα αποτελέσματα μίας έρευνας των Fazel και των συνεργατών της (2005) όπου αναφέρονται οι ηλικίες και οι συνολικές αυτοκτονίες σε κάθε ηλικία. Αποδεικνύεται ότι οι ηλικίες 25 έως 34 και 35 έως 44 είναι οι συχνότερες ηλικίες που προκαλούνται αυτοκτονίες αλλά ακόμη και στις ηλικίες 15 έως 17 (ανήλικοι) ο αριθμός των αυτοκτονιών (στην παρούσα έρευνα) μπορεί να φαίνεται μικρός αλλά είναι μεγάλος (28) σε σχέση με τον συνολικό αριθμό των ανήλικων κρατουμένων(περίπου 35).

                                                                                               ΠΙΝΑΚΑΣ 1

                                                              Ηλικία και αριθμός αυτοκτονιών (Fazel et al., 2005)

Βιβλιογραφία

1) Bird, S. M. (2008). Changes in male suicides in Scottish prisons: 10-year study. The British Journal of Psychiatry, 192(6), 446-449.

2) Daniel, A. E. (2006). Preventing suicide in prison: A  collaborative responsibility of administrative, custodial, and clinical staff. JOURNAL-AMERICAN ACADEMY OF PSYCHIATRY AND THE LAW, 34(2), 165.

3)Fazel, Seena, et al. “Prison suicide in 12 countries: an ecological study of 861 suicides during 2003–2007.” Social psychiatry and psychiatric epidemiology 46.3 (2011): 191-195.

4)Fazel, Seena, Ram Benning, and John Danesh. “Suicides in male prisoners in England and Wales, 1978–2003.” The Lancet 366.9493 (2005): 1301-1302.