Ο φόβος έχεις πολλά παρακλάδια. Υπάρχει ο φόβος της αποτυχίας, ο φόβος του ψεύτικου εαυτού, ο φόβος της μοναξιάς, ο φόβος του θανάτου, ο φόβος της εγκατάλειψης, ο φόβος να μην πληγωθούμε κ.ά. Τον Echart Tolle δεν έχει πολύ που τον μαθαίνω μέσα από τα κείμενά του. Ο λόγος απλός και κοφτερός. Μέσα από το έργο του ¨Η δύναμη του τώρα¨ μας παρουσιάζει μια διαφορετική οπτική που συνορεύει με τους καθημερινούς μας φόβους είτε μικρούς είτε μεγάλους.
Υποστηρίζει ότι ο λόγος που δεν βάζεις το χέρι σου στη φωτιά δεν είναι επειδή φοβάσαι, αλλά γιατί γνωρίζεις ότι θα καείς. Οπότε μπορούμε να πούμε ότι δεν χρειαζόμαστε τους φόβους για να αποφύγουμε τους κινδύνους αλλά νοημοσύνη. Αν ερχόταν κάποιος και σε απειλούσε με φωτιά ή με σωματική βία, εκεί μπορεί να βίωνες κάτι σαν φόβο. Αυτό είναι ένα ενστικτώδες αποτράβηγμα από τον κίνδυνο, αλλά όχι η ψυχολογικά κατάσταση του φόβου για την οποία μιλάμε εδώ.
Η ψυχολογική κατάσταση του φόβου δεν έχει σχέση με τον απτό και αληθινά άμεσο κίνδυνο. Εμφανίζεται με πολλές μορφές π.χ. ταραχή, ανησυχία, άγχος, νευρικότητα και ένταση. Αυτός ο ψυχολογικός φόβος δημιουργείται για κάτι που μπορεί να συμβεί και όχι για κάτι που συμβαίνει τώρα. Εσύ είσαι τώρα εδώ αλλά ο νους σου ανήκει στο μέλλον. Με το να κατατρομάξεις τον εαυτό σου για κάτι που την χρονική στιγμή δεν θα συμβεί, τον βάζεις σε μια αγχωτική κατάσταση με την ουσία του ¨τώρα¨ να κλονίζεται.
Όταν το εγώ είναι ανασφαλές αισθάνεται ότι απειλείται συνεχώς(ακόμα και από το μέλλον). Θυμηθείτε ότι το συναίσθημα είναι η αντίδραση του σώματός σου στο νου σου. Τι μήνυμα δέχεται συνέχεια το σώμα από το εγώ; ¨Κίνδυνος! Απειλούμαι!¨
Τι είναι αυτό που φοβόμαστε πραγματικά;
Για τον καθένα από εμάς ο θάνατος παραμονεύει στην γωνία είτε μας αρέσει είτε όχι. Ας το δούμε διαφορετικά. Ακόμα και κάτι που φαινομενικά είναι ασήμαντο όπως η καταπιεστική ανάγκη να έχεις πάντα δίκιο σε μια διαφωνία και να βγάλεις τον άλλο λάθος υπερασπίζοντας τη νοητική θέση με την οποία είσαι ταυτισμένος, οφείλεται στο φόβο του θανάτου. Όταν ταυτίζεσαι με μια νοητική θέση, τότε, αν κάνεις λάθος, η αίσθηση του εαυτού σου που βασίζεται στο νου απειλείται σοβαρά με εκμηδένιση. Έτσι, εσύ δεν μπορείς να επιτρέψεις να κάνεις λάθος. Το να κάνεις λάθος σημαίνει ότι κάτι ¨πεθαίνει¨. Φανταστείτε πόσοι αμέτρητοι πόλεμοι έχουν γίνει πάνω σε αυτήν την ιδεολογία, πόσες ζωές χάθηκαν με βάση αυτήν την εγωιστική πράξη και πόσες οικογενειακές, ερωτικές, συνεργατικές και φιλικές σχέσεις έχουν καταστραφεί. Αυτή η καταναγκαστική ανάγκη να έχουμε δίκιο είναι και αυτή μια μορφή βίας πρώτα στον εαυτό μας και αργότερα στους άλλους.
Advertising
Advertising
