Ο εσωτερικός μονόλογος συντροφεύει την καθημερινότητά μας, καθώς όλοι μας έχουμε εκείνη την εσωτερική φωνή με την οποία συνομιλούμε νοητά. Οι σκέψεις και οι πεποιθήσεις μας φιλτράρουν συνεχώς μέσα στο μυαλό μας τις εμπειρίες της ζωής. Μιλάμε για εκείνη την εσωτερική φωνή μέσα μας, που άλλοτε μας σιγοντάρει και άλλοτε μας κριτικάρει. Καμιά φορά είναι ευεργετικό να κάνουμε διάλογο με τον εαυτό μας. Άλλες πάλι φορές αυτό μπορεί να αποβεί καταστροφικό και αρνητικό για την ψυχολογία μας. Από όποια πλευρά και αν το δούμε, ο εσωτερικός μονόλογος ενισχύει την νοητική μας λειτουργία και κάνει τον εγκέφαλό μας να παραμένει ενεργός.
Ο εσωτερικός μονόλογος και η χρησιμότητά του
Ο εσωτερικός μονόλογος είναι κατά κύριο λόγο ένα χρήσιμο εργαλείο για την ταξινόμηση και την ανάλυση των σκέψεών μας. Οτιδήποτε εισβάλει στο νοητικό μας πλαίσιο φιλτράρεται από μία εσωτερική συζήτηση με τον εαυτό. Αυτό αρκετές φορές λειτουργεί ως ένας διαχωρισμός όσων μας είναι χρήσιμα και σωστά σύμφωνα με τις αξίες, τα πρέπει και τα θέλω μας. Εξετάζουμε αναλυτικά τα επιχειρήματα, τα αρνητικά και τα θετικά κάθε συνθήκης και πως ακριβώς θα χειριστούμε τη δεδομένη κατάσταση, συζητώντας με τον εαυτό μας. Επομένως, αναθεωρούμε γεγονότα και απόψεις, λαμβάνουμε σημαντικές αποφάσεις και οργανώνουμε τα επόμενα βήματά μας στη ζωή. Κανείς άλλος δεν μπορεί να λάβει μέρος σε αυτή την εσωτερική συζήτηση με τον εαυτό μας. Είναι σίγουρα μία ομαδική δουλειά για εμάς και εκείνον για να μπορέσουμε να επεξεργαστούμε τα όσα προσλαμβάνουμε από το περιβάλλον γύρω μας.
Ο κίνδυνος της αυτοκριτικής
Ωστόσο, εσωτερικός μονόλογος δεν είναι πάντοτε θετικός και χρήσιμος για τον εαυτό μας. Δεν είναι λίγες οι φορές που κάποιος έχει βρεθεί αντιμέτωπος με την εσωτερική του φωνή, δηλαδή με τον ίδιο του τον εαυτό. Ένα είδος αυστηρής αυτοκριτικής που τις περισσότερες φορές δεν φέρνει καλά αποτελέσματα. Κανείς μας δεν ξεκινά τη ζωή του με έναν αρνητικό μονόλογο έτοιμο στις σκέψεις του. Η αρνητική αυτοκριτική καλλιεργείται με την ανατροφή του κάθε παιδιού. Συνήθως τα σχόλια και οι συμπεριφορές που εκλαμβάνουμε από το στενό και οικείο περιβάλλον μας στην αρχή της ζωής μας, δομούν και τον τρόπο με τον οποίο κριτικάρουμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας.
Δεν είναι και εύκολο να αποβάλλουμε ως ενήλικοι πλέον τις αρνητικές φωνές που υιοθετήσαμε ως παιδιά στις σκέψεις μας. Φυσικά, αυτή είναι η κατάλληλη ώρα για να ξεκινήσει κανείς να αντιλαμβάνεται ότι η αρνητική κριτική του εαυτού του δεν μπορεί παρά να τον κρατά μόνο πίσω στη ζωή. Όταν είμαστε αυστηροί προς τον εαυτό μας και τον επιπλήττουμε δεν καταφέρνουμε να τον βελτιώσουμε αλλά να τον πληγώσουμε για άλλη μία φορά.
Πως επέρχεται η ηρεμία;
Την μεγαλύτερη αμφισβήτηση που μπορούμε να δεχθούμε ως άτομα, μπορούμε να την πάρουμε από τον ίδιο τον εαυτό μας. Ο μεγαλύτερος κριτής μας είναι ο εαυτός μας, αυτή η εσωτερική φωνή που μας υπενθυμίζει αυτά στα οποία είμαστε ανεπαρκείς. Ο εσωτερικός μονόλογος με τη νοητή φωνή του εαυτού μας δεν αποτελεί ψευδαίσθηση αλλά έναν τρόπο σκέψης και αντίληψης του έξω κόσμου. Πώς όμως μπορεί κανείς να κατευνάσει έναν εσωτερικό εχθρό που σαμποτάρει συνεχώς την πρόοδό του και τις σκέψεις του;
Advertising
Η μάχη με την αρνητική φωνή είναι χρονοβόρα και χρήζει προσπάθειας αλλά είναι εφικτή. Η αρχή είναι πάντα δύσκολη και προϋποθέτει την αναγνώριση της αρνητικής αυτοκριτικής. Δεν είναι δυνατόν να θέλουμε να προχωρήσουμε στην επίτευξη της ψυχικής ηρεμίας χωρίς να αναγνωρίσουμε τις συμπεριφορές και τις σκέψεις που μας οδηγούν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Οι απόψεις μας είναι πολύ πιθανό να έχουν επηρεαστεί από κάποιο τρίτο πρόσωπο. Με το βλέμμα στην παιδική ηλικία και στην ανατροφή που πήραμε, θα μπορέσουμε να καταλάβουμε από που πηγάζει ο περισσότερος αρνητισμός. Όταν εστιάζει κανείς στα νοητικά, λογικά του σφάλματα, αρχίζει και να τα διορθώνει.
Εν ολίγοις, ο νοητός φαύλος κύκλος στον οποίο βρίσκεται κανείς επικρίνοντας τον εαυτό του είναι μία αδιέξοδη διαδρομή. Ο καλύτερος δρόμος είναι η κατανόηση των θέλω μας και όσων έχουμε καταπιέσει. Η φωνή μέσα μας είναι εκεί για να μας δείξει τι έχουμε πραγματικά ανάγκη.
Advertising
