Πειθαρχία και καταπίεση. Δύο εντελώς διαφορετικές έννοιες που για ένα μικρό παιδί μπορεί να μοιάζουν τόσο ίδιες, αλλά και τόσο οδυνηρές. Σίγουρα, η διαπαιδαγώγηση ενός παιδιού δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο, όμως απαιτείται αρκετή υπομονή μέχρι να επιτευχθεί αυτός ο στόχος. Αν δεν δοθούν ορισμένες κατευθυντήριες γραμμές στην γενική πορεία του παιδιού τότε είναι πολύ εύκολο να διαταραχθούν οι ισορροπίες της οικογενείας.
Ένα συνηθισμένο μοτίβο που εφαρμόζεται τα τελευταία χρόνια στην ελληνική κοινωνία είναι το εξής: Στην ηλικία των 6 χρόνων το παιδί πρέπει να διαβάζει και να είναι συνεπές στις σχολικές αλλά και τις εξωσχολικές του δραστηριότητες. Στην ηλικία των 18 ετών, ο έφηβος οφείλει να έχει ολοκληρώσει την βασική σχολική, εκπαίδευση έτσι ώστε να έχει την δυνατότητα να μεταβεί στο ακαδημαϊκό πλαίσιο σπουδών. Στο διάστημα των 25-30 ετών, πρέπει οι πανεπιστημιακές σπουδές όπως και η στρατιωτική θητεία να έχουν φτάσουν στο τέλος τους. Έτσι, φτάνει η κατάλληλη στιγμή να έρθει ο νέος αντιμέτωπος με την κοινωνική “ζούγκλα” και την αγορά εργασίας. Από αυτό το σημείο και έπειτα μαθαίνει πώς να επιβιώνει μόνος, πώς να βγάζει τα δικά του λεφτά και να διαχειρίζεται τυχόν οικονομικά ή προσωπικά προβλήματα.
Η πειθαρχία σε καμία περίπτωση δεν ταυτίζεται με την τιμωρία. Η πειθαρχία έχει ως σκοπό να γαλουχήσει τον άνθρωπο, να δημιουργήσει μια σωστή συμπεριφορά και κατ’επέκταση να διαμορφώσει μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα. Αν το άτομο δεν μάθει να ακολουθεί συγκεκριμένους κανόνες συμπεριφοράς ή να υπακούει σε βασικούς κώδικες συνεργασίας τότε, ξεχωρίζει από το σύνολο και πολύ πιθανό είναι να περιθωριοποιηθεί.
Υπάρχει όμως μια λεπτή γραμμή που διαχωρίζει την ίδια την πειθαρχία από την έννοια της καταπίεσης.
Πειθαρχία = “υποταγή στους ανωτέρους”.
Υποταγή αρχικά στους γονείς, μετά στο σχολείο, στην κοινωνία ολόκληρη και έπειτα στην οικογένεια που ενδέχεται να διαμορφώσει στην πορεία της ζωής του ο άνθρωπος. Είναι όμως, σημαντικό ο καθένας από εμάς να κρατήσει μέσα του το εξής: “Ένα παιδί που έρχεται στον κόσμο δεν είναι κτήμα κανενός, δεν ανήκει σε κανέναν και δεν θα ανήκει ποτέ σε κανέναν”. Η πίεση λοιπόν, και η επιβολή το μόνο που μπορούν να επιφέρουν είναι μια σειρά από επαναλαμβανόμενες αντιδράσεις. Κι όταν το παιδί αντιδρά, φοβάται και πιστεύει ότι οι ίδιοι του οι γονείς δεν μπορούν να καταλάβουν τις ψυχικές ανησυχίες του.
Γι’αυτό το λόγο θα πρέπει από τα παιδικά χρόνια η πειθαρχία να συνδυάζεται πάντοτε με τον σπόρο της αγάπης. Είναι σημαντικό να γνωρίζει το παιδί ακόμη κι όταν διαφωνεί με κάποιες καταστάσεις, πώς το κάθε τι γίνεται για κάποιο λόγο. Οι γονείς το μόνο που θέλουν από το παιδί τους είναι να είναι καλά και να έχει την υγεία του. Γι’ αυτό το λόγο τίθενται όλα αυτά τα “πρέπει” , οι κανόνες και γίνονται τόσες παρατηρήσεις.
Τι είναι προτιμότερο;
‘Ενα παιδί καταπιεσμένο με κλεμμένα όνειρα;
Ή ένα παιδί υγιές με “γονεϊκά στηρίγματα”;
Πηγές:
- Ο εκπαιδευτικός ιστότοπος: Σχολείο και Οικογένεια: http://sxoleio98.blogspot.gr/2011/08/peitharxia-orismoi-diefkriniseis.html
- Η ηλεκτρονική ιστοσελίδα Ladylike: http://www.ladylike.gr/articles/moms/paidi/paidi/peitharxia-to-a-kai-to-w-ths-swsths-anatrofhs-twn-paidiwn.3604554.html
- Ο ηλεκτρονικός ιστότοπος: Τι λες τώρα; http://www.tilestwra.com/giati-pitharchia-ine-pio-simantiki-apo-kinitro-axizi-na-diavasete/
Παρόμοια άρθρα που μπορεί να σ’ενδιαφέρουν:
- Η ενοχή ως μέσο ελέγχου
- Θυμός: ένα άσχημο συναίσθημα
- Το άτομο που θα ξεχωρίσει
- Κακοποίηση Γυναικών: Το φαινόμενο της βίας από στενό σύντροφο
- Βία και Ψυχική Ασθένεια: ο Κίνδυνος, το Στίγμα και η Αλήθεια
