Χριστούγεννα: Πανδαισία ή Μελαγχολία;

Ήρθαν τα Χριστούγεννα! Φωτισμένοι δρόμοι, λαμπερά μαγαζιά, εκπτώσεις, δώρα, γλυκά, φαγητά, αγκαλιές, ευχές και συνεστιάσεις. Η πιο χαρούμενη περίοδος του χρόνου. Είναι, όμως, για όλους, έτσι;

Οικογενειακό Περιβάλλον

Όταν οι σχέσεις σε μια οικογένεια είναι ομαλές οι γιορτές είναι διπλή χαρά. Ανυπομονείς να βρεθείς με τους δικούς σου γύρω από το χριστουγεννιάτικο τραπέζι και να ανταλλάξεις δώρα την Πρωτοχρονιά, περιμένοντας τον καινούριο χρόνο. Όταν, όμως, οι σχέσεις είναι εχθρικές τι γίνεται;
Σε αυτήν την περίπτωση σφίγγεις το στομάχι και αντί να γιορτάσεις με την ψυχή σου ανοιχτή, πιέζεσαι και προσπαθείς να κάνεις υπομονή. Οι συνεστιάσεις γίνονται με καταναγκασμό υπό τη μορφή υποχρέωσης. Το πνεύμα των Χριστουγέννων δεν κατοικεί πια εκεί και τα μηνύματα αγάπης, ειρήνης και φιλίας εξατμίζονται.
Αν είναι εφικτό μπορείς να επιλέξεις τη συγχώρεση και τη συμφιλίωση. Αν, όμως, δεν είναι μπορείς να κάνεις ένα ταξίδι, μακριά από όλους και όλα που σε πνίγουν και σε στεναχωρούν. Γίνεται να λείπει το χαμόγελο σου τέτοιες μέρες;

Εργασιακό Περιβάλλον

Πολλοί είναι υποχρεωμένοι να μοιράσουν δώρα σε συναδέλφους που απεχθάνονται. Εκείνους τους τοξικούς που σου κάνουν τη ζωή πατίνι, τους κουτσομπόληδες, τους ανταγωνιστικούς και τους ανώτερους που σου έχουν στήσει ένα σωρό παγίδες. Αν κάνουν όλοι δώρα μεταξύ τους θα χτυπήσει άσχημα αν απέχεις. Επίσης, στην ανταλλαγή ευχών πρέπει να είσαι εγκάρδιος, έστω και υποκριτικά…
Άλλοι πάλι, εργάζονται τις άγιες μέρες, λόγω εορταστικού ωραρίου χωρίς περιθώρια αδειών. Θυσιάζοντας για άλλη μια φορά όμορφες, ζεστές οικογενειακές στιγμές, σέρνονται στην εργασία με μελαγχολία, υπάκουοι και αποφασισμένοι να μη χάσουν τις θέσεις τους. Υπάρχουν και καλλιτέχνες οι οποίοι τότε είναι που πρέπει να δείξουν το φόρτε τους. Αλλά πώς; Αστυνομικοί εν duty, δημοσιογράφοι σε αγώνα δρόμου, ιατροί σε εφημερία… Είσαι ένας από αυτούς;

Σχέσεις

Αν έχεις δίπλα σου το αμόρε της ζωής σου ο πλανήτης γη μοιάζει με πανδαισία χρωμάτων και επιλογών! Ένα ταξίδι στο Παρίσι, εκείνη η αγκαλιά, μια υπόσχεση και τα όνειρα για το νέο έτος πολλαπλασιάζονται. Ο έρωτας και η αγάπη χορεύουν κάτω από το χριστουγεννιάτικο φως των κεριών. Όταν, όμως, η σχέση σου έχει βαλτώσει ή χώρισες πρόσφατα τι γίνεται;
Tις ημέρες των Χριστουγέννων βλέπεις, καθαρά, ποιος απομακρύνεται και ποιος είναι ακόμα δίπλα σου. Αυτό πληγώνει και δε σου αφήνει χώρο για χαρά και εορταστική διάθεση. Όλα διπλασιάζουν τη λύπη σου και οι γιορτές σε νευριάζουν. Ανάμεσα στους ήδη χωρισμένους, άλλοι θρηνούν πολλαπλάσια και άλλοι νιώθουν ανακούφιση γιατί απαλλάχθηκαν από μια σχέση που δεν τους γέμιζε πια. Εσείς σε ποια κατηγορία ανήκετε;

Παιδιά

Σαφώς και είναι η γιορτή των παιδιών! Σχολικές διακοπές, ξεκούραση, παραμύθια, δώρα από τον Άη Βασίλη, ταξίδια, παιχνίδια, φωτάκια… Ο παράδεισος των παιδιών σε μια εορταστική πανδαισία χρωμάτων, εμπειριών και γεύσεων. Υπάρχουν, όμως, και παιδιά που δεν έχουν γονείς και οικογένεια. Περνάνε μόνα τους τις διακοπές κλεισμένα σε κάποιο αμφιλεγόμενο ίδρυμα, χωρίς να έχουν γνωρίσει ποτέ τη θαλπωρή της αγάπης εξ’ αίματος ή έχουν αποκοπεί απότομα από ένα κακοποιητικό περιβάλλον που δε θα γίνει ποτέ έτσι, όπως, το φαντάζονται… Πώς λέτε να νιώθουν αυτά τα παιδιά; Δε σας πιάνει μια μελαγχολία όταν το σκέφτεστε; Για να μη μιλήσω για τα παιδιά που θανατώθηκαν φέτος και δεν πρόλαβαν να δουν το φως των Χριστουγέννων…

Υποχρεώσεις που κοστίζουν

Ναι, δε λέω δώσε μου Χριστούγεννα και πάρε μου την ψυχή… ή μήπως βγάλε μου την ψυχή; Το άγχος για τις προετοιμασίες, τους στολισμούς, ο εμπορικός ανταγωνισμός, δώρα για όλους, ένα ταξίδι στη φωταγωγημένη Πράγα… Εεε, όλα αυτά κοστίζουν. Με το χέρι στην τσέπη και το νου στην ώρα, οι καταναλωτές παραδέχονται ότι ναι μεν, θέλουν να γιορτάσουν και να προσφέρουν αλλά το κόστος όλης αυτής της προετοιμασίας τους αγχώνει.
Το αποτέλεσμα, λοιπόν, αντί για ευφορία είναι η μελαγχολία. Όσο κι αν θες, δεν μπορείς να τα πάρεις όλα! Δεν θα προλάβεις να τα κάνεις όλα! Πάντα κάτι θα λείπει. Εκείνα τα επιπλέον μελομακάρονα, τα πανάκριβα παιχνίδια, το φόρεμα, το παλτό, οι φανταχτερές επινοήσεις διακόσμησης για τον κήπο και το σπίτι δεν χωρούν στο πορτοφόλι σου, που ενώ έπαιρνε την πορεία ανόδου λόγω επιδόματος, ξαφνικά αδειάζει. Μαζί με αυτό αδειάζει και το συναίσθημα που είναι το ζητούμενο των εορτών. Μην το ξεχνάτε αυτό. Τα Χριστούγεννα δεν είναι μια εμπορική γιορτή. Γεννήθηκε ο σωτήρας του κόσμου και το μόνο που θέλει είναι αγάπη. Εκείνο το ταξίδι στην φωταγωγημένη Πράγα, τελικά, θα το κάνετε;

Άνθρωποι μονάχοι

Η ίδια μελαγχολία δεν σας πιάνει όταν σκέφτεστε και ανθρώπους εγκαταλελειμμένους σε γηροκομεία, άστεγους και άλλους μοναχικούς; Αυτοί οι άνθρωποι ζουν μια χριστουγεννιάτικη μελαγχολία και όχι πανδαισία… Και όσο βλέπουν τους γύρω τους να γιορτάζουν, ο πόνος γίνεται πιο ισχυρός… Χωρίς σπίτι, χωρίς οικογένεια, χωρίς συγγενείς, παιδιά, εγγόνια κάνουν παρέα με τη μοναξιά και τις αναμνήσεις. Άλλοι μες το κρύο του χειμώνα και άλλοι μες το ‘κρύο’ τεσσάρων τοίχων… Θα κάνετε κάτι για αυτούς τα Χριστούγεννα; Ένα ρούχο, ένα πιάτο φαγητό και μια ευχή είναι αρκετά. Δε σας ζητώ να υποκαταστήσετε το κράτος ή να αναλάβετε τις ευθύνες κάποιων επαίσχυντων, αλλά και μόνο η προσευχή σας και μια πράξη αγάπης είναι αρκετές…

Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
Σαν το ξεχασμένο στάχυ
Ο κόσμος γύρω άδειος κάμπος
Κι αυτοί στης μοναξιάς το θάμπος
Σαν το ξεχασμένο στάχυ
Άνθρωποι μονάχοι
Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
Όπως του πελάγου οι βράχοι
Ο κόσμος θάλασσα που απλώνει
Κι αυτοί βουβοί σκυφτοί και μόνοι
Ανεμοδαρμένοι βράχοι
Άνθρωποι μονάχοι
Άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
Σαν ξωκλήσια ερημωμένα ξεχασμένα
Άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
Σαν ξωκλήσια ερημωμένα σαν εσένα σαν εμένα…

Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά στο νοσοκομείο

Ένα ατύχημα, μια απροσδόκητη πάθηση, μια αναπάντεχη εγχείριση, η επίσκεψη του φοβερού καρκίνου… Κάποιοι υποδέχονται το Νέο Χρόνο – αν έχουν ακόμα τις αισθήσεις τους – ανάμεσα σε ανθρώπους ντυμένους στα λευκά. Επίγειοι άγγελοι ή βηματοδότες υγείας; Πόνος, αγωνία, προσευχή… Έχετε υγεία τα Χριστούγεννα; Εάν ναι, να είστε χαρούμενοι για αυτό!

Χριστούγεννα και Πόλεμος

Το θέμα αυτό το αφήσαμε τελευταίο γιατί πονάει πιο πολύ. Φανταστείτε να γιορτάζετε την είσοδο του Νέου Χρόνου όχι κάτω από το φως των κεριών, αλλά υπό το φως εκπυρσοκροτήσεων και ανατινάξεων. Χωρίς δώρα, χωρίς νερό, χωρίς σπίτι και ηλεκτρικό ρεύμα… Όλοι οι κόποι σας έχουν τιναχτεί στον αέρα… Αντί να γιορτάζει η αγάπη, επευφημεί ο φόβος και ο θάνατος. Δε θέλω να γράψω άλλα. Ειδήσεις βλέπετε… Αλήθεια, τι θα έλεγε ο Χριστός για όλα αυτά;

Το Λοιπόν

Το λοιπόν, να είστε ευχαριστημένοι με ότι έχετε και δεν έχετε. Λένε ότι ο μικρός Χριστός δεν γεννήθηκε τον Δεκέμβρη, αλλά την Άνοιξη. Οι χειμερινές αυτές αλκυονίδες δεν είναι για επίδειξη πλούτου και εμφάνισης. Ούτε καν ο εορτασμός του Θείου Βρέφους στην ώρα του! Είναι μια δικαιολογία, μια κατασκευασμένη αφορμή να συναντηθούμε όλοι μαζί τις κρύες μέρες του χειμώνα κάτω από μια ουράνια στέγη κι ένα τραπέζι με λαχταριστές καρδιές, ανοιχτές στα θαύματα, την προσευχή, τη συγγνώμη, το ευχαριστώ και την αγάπη. Ειρήνη σε όλο τον κόσμο και στις καρδιές μας… Χρόνια πολλά…