Με μία πρώτη σκέψη, στην Κίνα, την πολυπληθέστερη χώρα του κόσμου, θα αναλογιζόταν κανείς πως είναι, σχεδόν εξ ολοκλήρου, εθνικά ομοιογενής. Ακόμη, κάποιος ο οποίος αντιτίθεται στο πολιτικό καθεστώς της ασιατικής αυτής χώρας, θα σκεφτόταν πως η “αυστηρή” κυβέρνηση δε θα έδινε χώρο σε μειονοτικούς λαούς να υπάρξουν. Αυτό δεν απέχει και πολύ από την αλήθεια, ωστόσο οι Ουιγούροι της δυτικής Κίνας που ζουν στην περιοχή εδώ και αιώνες, έχουν αποδείξει πως μπορούν να αντέξουν τις όποιες δυσκολίες που τους εμφανίζονται και να συνυπάρξουν αρμονικά με άλλες ομάδες.
Οι Ουιγούροι, ένας τουρκόφωνος λαός της κεντρικής Ασίας, εντοπίζονται σήμερα, στο μεγαλύτερο μέρος τους, στην αυτόνομη επαρχία Xinjiang της βορειοδυτικής Κίνας. Λιγότεροι ζουν στις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες της κεντρικής Ασίας, (Ουζμπεκιστάν, Κιργισία, Τατζικιστάν κλπ). Στις αρχές του 21ου αιώνα, καταγράφηκε πως περίπου 10.000.000 Ουιγούροι κατοικούσαν στη βορειοδυτική Κίνα και τουλάχιστον 300.000 στο Ουζμπεκιστάν, το Καζακστάν και την Κιργισία. Η γλώσσα τους ανήκει στον κλάδο των τουρκικών γλωσσών, της αλταϊκής οικογένειας γλωσσών. Φαίνεται πως οι Ουιγούροι είναι ανάμεσα στους παλαιότερους τουρκόφωνους λαούς της κεντρικής Ασίας, μιας και είναι καταγεγραμμένοι σε κινεζικά χειρόγραφα του 3ου αιώνα.
Στη διάρκεια του 8ου αιώνα, οι Ουιγούροι ήρθαν στο προσκήνιο, εγκαθιδρύοντας ένα βασίλειο κατά μήκος του ποταμού Orhon, στη σημερινή βόρεια και κεντρική Μογγολία. Το 840 όμως, οι Κιργίζιοι επιτέθηκαν στις περιοχές των Ουιγούρων και οι τελευταίοι μετανάστευσαν νοτιοδυτικά, στην περιοχή γύρω από το Tien Shan. Στην περιοχή αυτή, δημιούργησαν ένα άλλο βασίλειο αλλά, τον 13ο αιώνα, οι Μογγόλοι που τότε εδραίωναν όλο και περισσότερο την κυριαρχία τους, κατάφεραν να τους διώξουν και από τα βουνά αυτά.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός πως οι Ουιγούροι κατοικούν κυρίως σε χωριά, σε ένα δίκτυο οάσεων στις κοιλάδες και στις χαμηλότερες πλαγιές των βουνών του Tien Shan. Η περιοχή αυτή, είναι μία εκ των πιο άνυδρων στον κόσμο, έτσι, για αιώνες, έτσι οι Ουιγούροι είχαν εφεύρει τρόπους να διατηρούν το νερό τους για αρκετό καιρό, έτσι ώστε να το χρησιμοποιήσουν στις καλλιέργειές τους. Τα κυριότερα προϊόντα που καλλιεργούσαν ήταν το σιτάρι, το καλαμπόκι, ένα είδος σόργου και τα πεπόνια. Όμως, περισσότερο από όλα τα αγαθά, παρήγαγαν βαμβάκι, το οποίο έχει γενικά παράδοση στην περιοχή που ζούσαν. Πολλοί Ουιγούροι από την άλλη, έχουν ακολουθήσει αστική ζωή, εγκαταλείποντας τον παραδοσιακό αγροτικό τρόπο ζωής και εργάζονται σε βιομηχανίες και άλλων ειδών υπηρεσίες.
Οι πόλεις στις οποίες κατοικεί μεγάλος αριθμός Ουιγούρων είναι κατά κανόνα, η πρωτεύουσα της επαρχίας Xinjiang, Ürümqi και το Kashgar, άλλοτε κέντρο του εμπορίου στον ιστορικό Δρόμο του Μεταξιού, κοντά στα σημερινά σύνορα της Κίνας με τη Ρωσία. Οι περισσότεροι είναι μουσουλμάνοι σουνίτες στο θρήσκευμα και, για μεγάλο χρονικό διάστημα, δεν ήταν ενωμένοι πολιτικά και θεσμικά, με εξαίρεση μία επανάσταση που συνέβη τον 19ο αιώνα, εναντίον της κεντρικής εξουσίας. Τη δεκαετία του 1950, όταν το Πεκίνο αποφάσισε να παραχωρήσει καθεστώς αυτονομίας στη γη των Ουιγούρων, χιλιάδες Κινέζοι μετανάστευσαν στην επαρχία Xinjiang, πράγμα που οδήγησε στο να είναι περισσότεροι οι Κινέζοι από τους γηγενείς Ουιγούρους. Μέσα σε αυτό το κλίμα, δεν άργησαν οι προστριβές μεταξύ των δύο λαών, οι οποίοι ανταγωνίζονταν πλέον στο θέμα της οικονομίας και του εμπορίου.
Τον Ιούλιο του 2009, έλαβαν χώρα κάποιες διαδηλώσεις, κυρίως στο Ürümqi, που πήραν άγρια τροπή: σύμφωνα με τις αρχές, περίπου 200 άτομα, κυρίως Κινέζοι, σκοτώθηκαν και περίπου 1.700 άτομα τραυματίστηκαν, σε μία σειρά άγριων συμπλοκών. Μετά από αυτό, τα σκηνικά βίας αυξήθηκαν, στα οποία συμμετείχαν κυρίως βομβιστές αυτοκτονίας και επιτιθέμενοι με μαχαίρια. Η κινεζική κυβέρνηση απάντησε, παίρνοντας σκληρότερα μέτρα και συλλαμβάνοντας όσους Ουιγούρους θεωρούσε αυτονομιστές και αποσχιστές. Αναφέρθηκαν και περιπτώσεις δολοφονιών Ουιγούρων, ενώ πολλοί καταδικάστηκαν σε μακροχρόνιες ποινές φυλάκισης. Ακόμη, το καθεστώς του Πεκίνου, με το πρόσχημα της διατήρησης της δημόσιας τάξης, εγκατέστησε κάμερες και σημεία ελέγχου σε πόλεις και χωριά των Ουιγούρων, ενώ έστειλε και πρόσθετες αστυνομικές δυνάμεις.
Το πιο αμφιλεγόμενο μέτρο που έλαβε η κινεζική κυβέρνηση ήταν η σύσταση “πολιτικών κέντρων εκπαίδευσης”, στα οποία φέρεται να εστάλησαν τουλάχιστον ένα εκατομμύριο Ουιγούροι. Το Πεκίνο αρχικά αρνήθηκε την ύπαρξή τους, αλλά αργότερα αναγκάστηκε να επαληθεύσει τις φήμες, μετά από διαμαρτυρίες μη κυβερνητικών οργανώσεων και δυτικών χωρών. Τον Αύγουστο του 2018, ο ΟΗΕ κάλεσε την Κίνα να τερματίσει αυτή την πρακτική και να απελευθερώσει τους κρατούμενους. Πρόσφατα, οι δυτικές χώρες επέβαλλαν οικονομικές κυρώσεις στην Κίνα για τον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται το θέμα των Ουιγούρων, ενώ η Κίνα αρνήθηκε οποιαδήποτε κατηγορία και ανταπάντησε με δικές της κυρώσεις.
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτό το άρθρο:
Uighur | History, Language & Facts. Ανακτήθηκε από https://www.britannica.com/topic/Uighur
