Ο ρόλος του εκπαιδευτικού στη τάξη | Αντί καλού σχολικού έτους

Ποιός είναι άραγε ο ρόλος του εκπαιδευτικού;

Με αφορμή την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς θα ήταν συνετό να γίνει μια αναφορά στο ρόλο του εκπαιδευτικού, ο οποίος πολλές φορές ξεχνά τον παιδαγωγικό του ρόλο, με αποτέλεσμα η κοινωνία να τους υπονομεύει. Το επάγγελμα του εκπαιδευτικού αποτελεί λειτούργημα, διότι είναι υπεύθυνος όχι μόνο για την διδασκαλία των βασικών γνώσεων, αλλά και για την δημιουργία υγειών προσωπικοτήτων, οι οποίες οφείλουν να ενισχύσουν και να στηρίξουν την κοινωνία. Αξίζει να σημειωθεί ότι είναι επιτακτική ανάγκη να αγαπά τους μαθητές και να αφοσιώνεται σε αυτούς, μένοντας πιστός και ακέραιος στις αρχές της Παιδαγωγικής επιστήμης.

Εκπαιδευτικός και διάλογος

Ο εκπαιδευτικός, όντας αναγκασμένος και πιεσμένος να ολοκληρώσει την ύλη που έχει θέσει το Υπουργείο Παιδείας,  ξεχνά τον ουσιώδη ρόλο του. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μην είναι αρεστός στους μαθητές και να λαμβάνει την απαξίωση από τους γονείς. Ωστόσο, ο ρόλος του εκπαιδευτικού είναι σπουδαίος και σημαντικός, διότι είναι εκείνος που θα αποτελέσει πρότυπο για τους μαθητές.Πιο αναλυτικά, ο εκπαιδευτικός δεν πρέπει να μεταλαμπαδεύει επιδερμικές και χρησιμοθηρικές γνώσεις, αλλά πρέπει να καλλιεργεί την κριτική σκέψη του μαθητή. Προωθώντας τον διάλογο, αφήνοντας τον μαθητή να εκφράσει τις σκέψεις του για  να βελτιωθεί η μεταξύ τους σχέση. Αξίζει να αναφέρουμε πως, εαν εξελίχθεί με oρθό τρόπο η σχέση τους, αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα να ανοιχθούν οι δρόμοι στη μετάγγιση της γνώσης άλλα και στη διαδικασία της παιδείας και των δύο.

Σχέση εκπαιδευτικού-μαθητή

Προς επίρρωση των παραπάνω θέσεων, οφείλει να κατέχει παιδαγωγική ευαισθησία και ανεπτυγμένη διαίσθηση, ώστε να κατανοεί τα προβλήματα των μαθητών και να δίνει λύσεις σε αυτά. Σε αυτή τη φάση, ο εκπαιδευτικός δίνει έμφαση στα ψυχοπνευματικά δεδομένα του μαθητή, ώστε να υπάρξει αντιστοιχία ανάμεσα στο ψυχοπνευματικό επίπεδο του μαθητή και στον βαθμό των απαιτήσεων που προκαλεί το μορφωτικό αγαθό. Η συγκεκριμένη αντιστοιχία αποσκοπεί στην δραστηριοποίηση του μαθητή για την οικειοποίηση της μορφωτικής ύλης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι ο δάσκαλος στην ταινία Το Καναρινί Ποδήλατο, ο οποίος αντιλαμβάνεται την δυσλεξία του μικρού Λευτέρη και την αδιαφορία των γονιών του, καταφέρνοντας να τον βοηθήσει να ξεπεράσει την μαθησιακή του δυσκολία και να εξελίξει τις αρετές του.

Ακόμη, ο εκπαιδευτικός θα πρέπει να εισάγει την στην διδασκαλία του μέσα στην τάξη την συνεργασία μεταξύ των μαθητών. Διότι  η ομαδική σκέψη και η ανταλλαγή απόψεων συμβάλλει στην ανύψωση κοινωνικού και διανοητικού επιπέδου, ώστε να αποφευχθεί η απομόνωση. Τέλος, οι γονείς αδιαμφησβήτητα θα πρέπει να αποτελέσουν αρωγοί στην προσπάθεια του εκπαιδευτικού για κοινωνικοποίηση και πνευματική εξέλιξη των παιδιών, χωρίς να εστιάζουν στην στις βαθμολογίες των διαγωνισμάτων . Για να επιτευχθεί αυτό, ο εκπαιδευτικός πρέπει να έχει επικοινωνία μαζί τους, να συζητάει και να θέτει με σαφήνεια τους διδακτικούς και ψυχολογικούς σκοπούς του μαθήματος.

Ο συγκερασμός των παραπάνω διαπιστώσεων μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο ρόλος του εκπαιδευτικού δεν είναι δημοσιοϋπαλληλικός, αλλά παιδαγωγικός και πνευματικός. Ο εκπαιδευτικός πρέπει να κερδίσει τον σεβασμό των μαθητών και των γονέων, για να επιτευχθεί αυτό πρέπει να κάνει το εξής: Στην τάξη η μετάδοση της γνώσης να είναι δημιουργική και διαλεκτική, να καλλιεργεί τον νου,  την κοινωνική συνείδηση και όχι να προάγει την μέθοδο της μηχανιστικής αποστήθισης. Επίσης, είναι απαραίτητο να κατανοεί τα προβλήματα και τα δικαιώματα των μαθητών και είναι σημαντικό να έρθει σε επαφή με τους γονείς, διότι οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί είναι υπεύθυνοί και συνεπώς οι άμεσοι, πρωτογενείς φορείς κοινωνικοποίησης του ατόμου.

Πηγές:

Πυργιωτάκης, Ι. (2011). Εισαγωγή στην Παιδαγωγική Επιστήμη. Αθήνα