Νεογνική Απώλεια και Απώλεια Κύησης

Ορισμός

Νεογνική απώλεια ονομάζουμε τον απρόσμενο θάνατο ενός βρέφους, ενός νεογνού μόλις λίγες ημέρες ή μήνες μετά την γέννηση του. Απώλεια κύησης ονομάζουμε την για οποιονδήποτε λόγο απώλεια του βρέφους κατά την περίοδο κυοφορίας του. Στις μέρες μας, πολλά ζευγάρια αντιμετωπίζουν ψυχικά και σωματικά τέτοιου είδους καταστάσεις. Μάλιστα, ο Οκτώβριος και συγκεκριμένα η 15η Οκτωβρίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα νεογνικής απώλειας και απώλειας κύησης.  Είναι αφιερωμένη στα παιδάκια που δεν τα κατάφεραν.

Ο πόνος της απώλειας

Η απώλεια ενός παιδιού, ακόμη κι αν είναι αγέννητο, είναι ένα σκληρό γεγονός. Τον πόνο και το μέγεθος αυτού είναι ικανός να τον νιώσει πραγματικά μόνο ο ίδιος ο πενθών και κανένας άλλος. Υπάρχει, βέβαια, μία μικρή ποιοτική διαφορά. Είναι διαφορετικό να έχει ζήσει ένα μωρό, να το έχουν δει οι γονείς να κλαίει, να γελάει. Σε αυτή την περίπτωση ο πόνος και το πένθος έχει να κάνει με κάτι θα λέγαμε χειροπιαστό. Η σίγουρη ομοιότητα και στις δύο περιπτώσεις είναι ο πόνος για τα όνειρα, τη ζωή, τις προσδοκίες των γονιών. Όλα όσα είχαν σχεδιάσει και ξαφνικά χάνονται μαζί με το μωρό τους.

Στη συνέχεια, πολλοί αρνούνται να μοιραστούν τον πόνο και τις σκέψεις που τους προκαλεί ακόμα και με τους κοντινούς τους ανθρώπους. Είναι ένα πολύ βαρύ γεγονός στο οποίο δεν είναι <<χρήσιμη>> η άποψη του καθενός. Οι γονείς θέλουν τον προσωπικό τους χρόνο για την συνειδητοποίηση και την αποδοχή της απώλεια χωρίς να ακούν τις γνωστές απαντήσεις <<Θα κάνεις/κάνετε άλλο>>, <<Είσαι/ είστε νέος/νέοι ακόμα>> όταν πενθούν. Αυτές παρόλο που δεν είναι κακοπροαίρετες απλά δεν λειτουργούν ουσιαστικά και αποτελεσματικά στο μυαλό και στην καρδιά του πενθών.

Η επέμβαση των ειδικών

Παρ’ όλα αυτά όσο αβάσταχτος και να είναι ο πόνος οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι οι γονείς πρέπει να επιλέγουν να νιώσουν τον πόνο. Όχι να τον αρνηθούν, καθώς αυτή η επιλογή θα έχει χειρότερα αποτελέσματα στους ίδιους, και όχι μόνο.  Aν ένας άνθρωπος δεν βιώσει το πένθος του, αν προσπαθεί συνεχώς να καταπιέζει τα συναισθήματά του, τότε μπορεί να κλειστεί στον εαυτό του, να οδηγηθεί στην απομόνωση, να έχει έντονα συναισθήματα και κατά συνέπεια έντονες αντιδράσεις θυμού, λύπης και διάφορων άλλων συναισθημάτων. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να είναι δυσλειτουργικός στην καθημερινότητα του και να προκαλέσει προβλήματα επικοινωνίας με τους γύρω του.

Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που μετά από μία τέτοια απώλεια τα ζευγάρια χωρίζουν.  Οι προσωπικές σχέσεις του καθενός κλονίζονται και μεταξύ τους αλλά και με φίλους και συγγενείς τους. Είναι σημαντικό, λοιπόν, να υπάρξει σωστή αντιμετώπιση  κυρίως για το καλό του ίδιου  που βιώνει την απώλεια αλλά και για τους συνανθρώπους του. Μία πολύ λειτουργική, κατά πολλούς πρόταση, είναι η αναζήτηση βοήθειας από κάποιον ειδικό που μπορεί να βοηθήσει το ζευγάρι σαν ζευγάρι αλλά και τον καθέναν από τους γονιούς ξεχωριστά να αντιμετωπίσει την απώλεια ενός μωρού όσο το δυνατόν με τον καλύτερο και πιο ωφέλιμο τρόπο.

Η ευαίσθητη θέση της μητέρας

Επιπροσθέτως υπάρχουν ορισμένες λανθασμένες απόψεις και στερεότυπα τα οποία οφείλουμε ως λαός να τα ξεκαθαρίσουμε στο μυαλό μας. Για παράδειγμα όταν μία γυναίκα είναι έγκυος δεν περιμένει το μωρό αλλά έχει ήδη ένα μωρό. Επιπλέον, πρέπει να επισημανθεί ότι καμία γυναίκα, με ελάχιστες βέβαια εξαιρέσεις, όταν χάνει το μωρό της δεν θα κάνει ένα άλλο στη θέση του με το σκεπτικό ότι το αντικαθιστά. Ακόμα και να κάνει συνέχεια παιδιά πάντα θα μετράει και αυτό που έχει χάσει ως παιδί της. Για παράδειγμα αν μία γυναίκα έχει αποκτήσει 4 παιδιά, δεν θα έχει στο μυαλό της ούτε θα υποστηρίζει ότι έχει 4 παιδιά, αλλά 5.  Είναι άσκοπη, λοιπόν, στην απώλεια ενός παιδιού η απάντηση: << Θα κάνεις άλλο>>.

Παιδιά και Κοινωνία

Ζούμε σε μια εποχή που δυστυχώς πηγάζει από μέσα της όλο και περισσότερο το κακό, η έλλειψη σεβασμού και η καταπάτηση των δικαιωμάτων των ανθρώπων. Οι αντιφάσεις στην σημερινή κοινωνία είναι συνεχώς αυξανόμενες. Ειδικά σε θέματα που αφορούν οικογένειες και παιδιά τα πράγματα οδεύουν συστηματικά προς το χειρότερο. Σήμερα, και κάθε σήμερα, οι παιδοβιαστές οι οποίοι κυκλοφορούν ελεύθερα απασχολούν όλο το πανελλήνιο.  Η πραγματική τους θέση σύμφωνο με τον νόμο είναι στη φυλακή.

Ενώ, λοιπόν, πολλά παιδιά πέφτουν θύματα βιασμού ακόμα και από την ίδια τους την οικογένεια η οποία είτε τα ίδια τα μέλη της ασελγούν πάνω στα σώματα και κατά συνέπεια στις αθώες ψυχές των παιδιών είτε τα <<σπρώχνει>> σε κυκλώματα παιδικής πορνείας επιθυμώντας να αποκτήσουν κέρδη από την άθλια πράξη του βιασμού, άλλες οικογένειες, άλλα ζευγάρια παλεύουν με τη νεογνική απώλεια και την απώλεια μίας ή περισσοτέρων κυήσεων.

Εδώ πολλοί κάνουν την εξής ερώτηση: <<Είναι ή δεν είναι άδικο οικογένειες που μοχθούν να αποκτήσουν ένα παιδί και να του προσφέρουν όση αγάπη έχουν ταυτόχρονα να συμβαίνουν τόσο άσχημα πράγματα σε άλλα παιδάκια, σε άλλες οικογένειες;>>. Είναι μια ερώτηση στην οποία δεν υπάρχει απάντηση. Δεν είναι στο χέρι κανενός να μπορεί να ελεγχθεί αυτή η κατάσταση- αδικία. Η μόνη λύση είναι η αφύπνιση και η προσπάθεια αντιμετώπισης και των δύο καταστάσεων με τον κατάλληλο τρόπο. Έτσι τα αποτελέσματα και των δύο περιπτώσεων θα μπορούν να είναι όσο πιο ανώδυνα.

Παγκόσμια Ημέρα Νεογνικής απώλειας και απώλειας κύησης

Με τα παρακάτω λόγια ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, Ronald Reagan, ανακήρυξε τον Οκτωβρίου, το 1988, ως μήνα αφιερωμένο στους ανθρώπους που  βίωσαν τον θάνατο ενός βρέφους. Για παράδειγμα την τραυματική εμπειρία της αποβολής, του ενδομήτριου θανάτου του εμβρύου ή της απώλειας του βρέφους.:

«Όταν ένα παιδί χάσει τους γονείς του, το ονομάζουμε ορφανό. Όταν ο σύζυγος ή η σύζυγος χάσει το έτερον του ήμισυ, τον ονομάζουμε χήρο ή χήρα. Δεν υπάρχει όμως λέξη, η οποία να περιγράφει επακριβώς τους γονείς, οι οποίοι έχασαν το παιδί τους.»

Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν για το άρθρο:

Πώς να διαχειριστείς τη νεογνική απώλεια – OW.GR

15η Οκτωβρίου – Ημέρα αφιερωμένη στην απώλεια κύησης και βρέφους (onmed.gr)