Μία από τις μεγαλύτερες κυπριακές πόλεις, η Λάρνακα έχει μια ιδιαίτερη ομορφιά που σίγουρα επισκεπτόμενος θα σε ενθουσιάσει. Κάνοντας βόλτες στα στενάκια της πόλης παρακολουθείς την ιστορία της και πως αυτή αλλάζει. Η Λάρνακα είναι από τις τυχερές πόλεις που διασώζονται μνημεία από όλες τις περιόδους της ιστορία της.
Κοντά στο κέντρο της πόλης, βρίσκεται το Αρχαίο Κίτιον ιδρυμένο από Αχαιούς αποίκους τον 14ο π.Χ. αιώνα, ενώ από τον 9ο αιώνα π.Χ υπήρξε αργότερα σημαντική αποικία των Φοινικών ως το 58 π.Χ . Η αρχαία πόλη είναι εύκολα προσβάσιμη στο κοινό, δυστυχώς όμως δεν έχουν απομείνει πολλά στοιχεία από την παλιά της αίγλη.
Τον 1ο αιώνα μ.Χ. το Κίτιον αρχίζει να αλλάζει. Εκχριστιανίζεται με τον Άγιο Λάζαρο, φίλο του Χριστού, να επισκέπτεται το νησί και προχωρώντας στον εκχριστιανισμό του. Παράλληλα, έγινε ο πρώτος επίσκοπος της πόλης. Ο άγιος, κατέφυγε στην Κύπρο μετά την ανάσταση του και έζησε στην περιοχή ως το δεύτερο θάνατό του.
Ο σημαντικότερος και ο πιο γνωστός από τους ναούς της σημερινής Λάρνακας, είναι αυτός του Αγίου Λαζάρου, κτισμένος γύρω στο 900 μ.Χ. από τον βυζαντινό αυτοκράτορα Λέοντα Ε’. Κατά την διάρκεια ανασκαφών βρέθηκαν στο υπόγειο του ιερού ναού δύο πέτρινοι σαρκοφάγοι. Θεωρείται ότι έχει ταφεί εκεί ο άγιος. Σήμερα φυλάγονται στον ναό σε ασημένια σκευοθήκη τα οστά του αγίου που βρέθηκαν στην σαρκοφάγο. Εκτός από τις σαρκοφάγους στον ιερό ναό, πολλές σαρκοφάγοι ήρθαν στο φως μέσω αρχαιολογικών ανασκαφών. Θεωρείται ότι γι αυτό το λόγο πήρε το όνομα της η πόλη μιας και “λάρνακα ” σημαίνει πέτρινες σαρκοφάγοι.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
Κατά την μεσαιωνική περίοδο, η Λάρνακα ονομαζόταν και Αλυκές, λόγω του ότι κοντά στην πόλη (στο αεροδρόμιο) βρίσκεται μια μεγάλη λίμνη που περιέχει θαλασσινό νερό και που ξηραίνεται το καλοκαίρι, παράγοντας άφθονο αλάτι. Τον χειμώνα στην αλυκή, έρχονται και παραμένουν για όλη την διάρκεια του ροζ φλαμίνγκο.
Στο κέντρο της πόλης, στις όμορφες Φοινικούδες θα αντικρίσεις μια πολύ όμορφη διαδρομή παρέα με τους φοίνικες και την θάλασσα όπου θα σε οδηγήσει στο μεσαιωνικό κάστρο, το οποίο σώζεται σε πάρα πολύ κατάσταση με πολλούς χρονογράφους να θεωρούν ότι την σημερινή του μορφή την έλαβε κατά την διάρκεια της τουρκοκρατίας.
Το κάστρο χτίστηκε το 1382 για την προστασία του λιμανιού της πόλης. Μετά το τέλος της Οθωμανικής περιόδου οι Βρετανοί το χρησιμοποίησαν σαν φυλακή και στο εσωτερικό του εκτελούνταν οι φυλακισμένοι με αγχόνη, η οποία λειτουργούσε ως το 1948. Στο εσωτερικό του θα δεις να λειτουργεί ένα μικρό μουσείο με εκθέματα από την Παλαιοχριστιανική περίοδο.
