Τελικά ο καπιταλισμός είναι αθάνατος

Εξελίσσονται όντως οι κοινωνίες με  το πέρασμα των χρόνων; Ή απλώς ο τρόπος εκμετάλλευσης των πολλών προς όφελος των λίγων αλλάζει με μια πληθώρα μορφών και προσώπων, διατηρώντας αμετάβλητη τη βάση του κοινωνικού αλληγορικού σχεδιασμού που αυστηρά ιεραρχεί τους κοινωνικά τυχερούς από τους λιγότερο τυχερούς, ή τους εντελώς άτυχους, μέσα στους αιώνες;

Μιλάμε φυσικά για την ταξική διαστρωμάτωση της κοινωνίας και στον τρόπο που λειτουργεί η οικονομία στο σύνολό της. Παρ’ όλες τις προσπάθειες εξισορρόπησης των ανισοτήτων καταλήγουμε και πάλι στο σημείο μηδέν. Δηλαδή στην πιστή υπακοή του πλήθους υπό τον έλεγχο των μικρών ομάδων της κοινωνικής και οικονομικής ελίτ, που καθορίζει και διαμορφώνει το μέλλον. Φταίει λοιπόν για όλα ο καπιταλισμός; Η άπληστη φύση μας, που μας οδηγεί ενστικτωδώς στο σύγχρονο μοτίβο της υπερκατανάλωσης το οποίο υπόσχεται μεγαλύτερα επίπεδα ευτυχίας; Ή μήπως η άγνοια του μέσου καταναλωτή, του πολίτη, του εργαζομένου, για το τι ακριβώς συμβαίνει γύρω του;

Η άγνοια που έγκειται στο ηθικό κομμάτι του εαυτού μας. Στην άγνοια που μας διακατέχει όταν μιλάμε για ελευθερία μέσα σε ένα σύστημα που μας καθιστά ανελεύθερους. Υποβαθμίζοντας έτσι την έννοια της ελευθερίας. Βαφτίζοντας την απειλή του φόβου σε δημοκρατία ενδυναμώνουμε την επικράτηση του ελέγχου στη ζωή μας. “Η μεγάλη κατάρρευση του είναι” σε έναν κόσμο που το ατομικό συμφέρον και το κέρδος έγιναν “αξίες”, ισοπεδώνοντας τα  υψηλά ιδανικά.

Μια σύντομη αναδρομή στο παρελθόν θα μας δείξει ότι τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει τόσο πολύ όσο νομίζουμε. Στο πρώιμο κοινωνικό στάδιο ο φεουδάρχης παρείχε προστασία στους εργάτες παραγωγής μέσω του στρατού, επιβάλλοντας πλήρη νομοτέλεια και υποταγή. Οι εργάτες γης παραδίδουν στον φεουδάρχη τα κέρδη ζώντας οι ίδιοι μέσα σε συνθήκες εξαθλίωσης. Η κοινωνία όμως “εξελίχθηκε”. Η βιομηχανική επανάσταση στην Αγγλία και η γαλλική ή αλλιώς αστική επανάσταση ανέτρεψε τα δεδομένα. Με την είσοδο των μαζών στην πολιτική δράση καθώς και τη διάδοση του εκλογικού δικαιώματος προς όλους και όχι μόνο για τους κοινωνικά επιφανείς άνδρες. Πλέον τα βιομηχανικά μέσα παραγωγής μετέτρεψαν τους εργάτες γης σε εργοστασιακούς. Αυτή τη φορά υπό την υποταγή του ιδιώτη βιομηχάνου που συγκεντρώνει όλο τον πλούτο.

Μέσα από της στάχτες της επανάστασης γεννήθηκε ο καπιταλισμός, που έμελλε να συγκρουστεί με τα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα. Ο σοσιαλισμός όσο και αν πάλεψε δεν κατάφερε να αποφύγει την αναπόφευκτη φθορά. Και ο καπιταλισμός έπειτα από τόσα χρόνια “κοινωνικής εξέλιξης” έρχεται αντιμέτωπος με σύγχρονο αντίπαλο του τον φιλελευθερισμό. Μια πολιτική ιδεολογία που εκκολάπτει διαφορετικές μορφές καπιταλισμού, με σκοπό την οργάνωση μιας πολύ μορφικής και ευέλικτης αγοράς. Δηλαδή ένα νέο καμουφλάζ του καπιταλισμού που προσπαθεί να αποκαταστήσει τη φήμη του.