Τη σειρά έργων «Stolen» δουλεύει ο Adrian Brandon, μερικώς χρωματισμένα πορτρέτα Μαύρων που φόνευσε η αστυνομία. Κάθε πορτρέτο μένει ημιτελές, καθώς ο Brandon βάζει χρώμα επί ένα λεπτό για κάθε ένα από τα χρόνια του βίου του απεικονιζόμενου προσώπου, έως ότου οι δυνάμεις της τάξεως κόψουν την ατραπό της ζωής του.
«Το άγχος είναι ένα συναίσθημα με το οποίο οι Μαύροι είναι ιδιαίτερα εξοικειωμένοι…»
Η μαγική δύναμη της τέχνης μετατρέπει αυτά τα λεπτά δημιουργίας σε ρεαλιστικά συναισθήματα. Όπως εξηγεί και ο Adrian Brandon σε σημείωμά του: «Το άγχος είναι ένα συναίσθημα με το οποίο οι Μαύροι είναι ιδιαίτερα εξοικειωμένοι, και το να βιώνεις αυτό το συναίσθημα ενώ εικονογραφείς αυτά τα πορτρέτα, σου επιτρέπει να νιώθεις το κάθε έργο ως περφόρμανς. Πολλοί Μαύροι υποχρεώνονται να ζουν με αυτό το άγχος, και το αποδεχόμαστε ως μέρος της καθημερινότητάς μας. Αλλά αυτά τα συναισθήματα αυξάνονται και είναι εξουθενωτικά. Δε θα ‘πρεπε να κάνω την προσευχή μου, κάθε που βλέπω την αστυνομία να κυνηγάει έναν Μαύρο στο δρόμο. Δε θα ‘πρεπε να αισθάνομαι άγχος, κάθε που η αστυνομία μιλάει σε έναν έγχρωμο. Να πάρει, δε θα ‘πρεπε να βγάζω το καπέλο μου και τα κοσμήματά μου, κάθε που με σταματάει η αστυνομία. Δε θα έπρεπε να είμαι τόσο ανήσυχος, που να κάνω δεύτερες σκέψεις για να καλέσω την αστυνομία, έτσι και χρειαστεί να το κάνω. Αυτή η σειρά (με τα πορτρέτα) με απορροφά, μ’ ένα τρόπο που η τέχνη δεν είχε κάνει στο παρελθόν».
«Όταν ηχήσει το ξυπνητήρι, με χτυπά ένα κύμα συναισθημάτων…»
46 λεπτά, τόσο χρόνο είχε στην διάθεση του ο εικαστικός, για να ζωγραφίσει το πορτρέτο του George Floyd. 46 χρόνια, τόσο καιρό είχε ο George Floyd για να γεμίσει τον καμβά της ζωής του. Για το πορτρέτο της Breonna Taylor ο Adrian Brandon έβαλε το χρονόμετρο στα 26 λεπτά, για αυτό του Tony McDade στα 38 λεπτά, και στα 7 μόνο για το πορτρέτο της Aiyana Stanley Jones. «Όταν ηχήσει το ξυπνητήρι, με χτυπά ένα κύμα συναισθημάτων, από θυμό μέχρι βαθιά λύπη, μέχρι απόγνωση, μέχρι να νιώθω τυχερός που ακόμα είμαι εδώ» λέει ο εικαστικός, με έδρα το Μπρούκλιν. Με έναν τόσο απλό, αλλά τόσο πετυχημένα συμβολικό τρόπο, ο Adrian Brandon δημιουργεί αμέτρητες σκέψεις και συναισθήματα. Το τέλειο μέσο για να αναλογιστούμε την πραγματικότητα. Τα λεπτά δεν αρκούν για να ολοκληρωθούν τα πορτρέτα, όπως τα χρόνια δε φτάνουν για αυτές τις άδικα χαμένες ζωές. «Πέραν του ότι δίνει στο θεατή μια οπτικοποίηση των διαφόρων ηλικιών που εθίγησαν από την αστυνομική βία, το χρονόμετρο δημιουργεί μεγάλο άγχος σε εμένα, ως καλλιτέχνη. Πότε θα χτυπήσει το ξυπνητήρι; Θα καταφέρω να τελειώσω αυτό το μάτι; Να πάρει, ούτε καν έχω πιάσει τα χείλη» εξομολογείται.
«…Αυτή η σειρά αγγίζει τη θλίψη και το άγνωστο»
Στην ιστοσελίδα του καλλιτέχνη, όπου είναι διαθέσιμα τα έργα, ο ίδιος προσπαθεί να περιγράψει το υπόβαθρο της ιδέας του: «Για καθένα από αυτά τα πορτρέτα έπαιξα με τη σκληρή σχέση μεταξύ χρόνου και θανάτου. Θέλω ο θεατής να δει, πόσο κενό απομένει σε αυτές τις ζωές, ιστορίες που δε θα ειπωθούν ποτέ. Χώρος που δεν μπορεί ποτέ να γεμίσει. Αυτό το κενό αντιπροσωπεύει τρύπες στις οικογένειές τους και στην κοινότητά μας, οι οποίοι θα κολλήσουν για πάντα στο ερώτημα, “ποιοι θα γινόντουσαν;”. Αυτή η σειρά αγγίζει τη θλίψη και το άγνωστο».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν στο άρθρο αυτό:
«Stolen»: Ημιτελή πορτρέτα Μαύρων που σκότωσε η αστυνομία, ανακτήθηκε από https://www.athensvoice.gr/
Stolen, ανακτήθηκε από https://www.adrianbrandon.com/
