Σίγουρα, θα έχεις δει κι εσύ το νέο και συγκλονιστικό -θα λέγαμε σίγουρα- βίντεο-κλιπ του καλλιτέχνη Moby, που έχει γίνει viral εδώ και λίγες μέρες. Κι αν αναρωτιέσαι τον λόγο, η απάντηση είναι στο θέμα που προβάλλει. Με τίτλο του τραγουδιού «Are You Lost In The World Like Me» και ένα καταπληκτικό πραγματικά animation βίντεο, ο Moby θέτει ίσως το πιο σύγχρονο πρόβλημα του μέσου ανθρώπου σήμερα και αυτό δεν είναι άλλο από την «καθήλωση» των ανθρώπων στα smartphones και στα social media. Μια καθήλωση πραγματική και άκρως μανιακή. Θα μπορούσαμε λοιπόν, να πούμε πως ο κόσμος των μέσων κοινωνικής δικτύωσης αποτελεί ένα νέο «Μάτριξ»;
Ζούμε λοιπόν ένα «Μάτριξ» εν ώρα ενασχόλησης με τα social media; Ας σκεφτούμε τον κόσμο γύρω μας. Ξυπνάς και το δεύτερο πράγμα που κάνεις -προηγείται ο καφές φυσικά σαν σταθερή αξία- είναι να ελέγξεις το κινητό σου και τις ειδοποιήσεις, να δεις την φιλαρέσκεια σου να μεγαλώνει ανάλογα με το πόσα like πήρες στο instagram και στο facebook. Να επιβεβαιωθείς για τις δήθεν διαδικτυακές φιλίες σου, τσεκάροντας σχόλια και μηνύματα. Έπειτα παίρνεις το αστικό ή το μετρό – Θεσσαλονίκης φυσικά- για να πας στη δουλειά ή στη σχολή σου και παρατηρείς ότι το λεωφορείο είναι γεμάτο με κάτι ανθρώπινα κεφάλια κατεβασμένα σε μια μικρή ή μεγαλύτερη οθόνη. Κοιτάς γύρω σου και παρατηρείς πως μόνο κάτι ηλικιωμένοι έχουν πιάσει την κουβέντα για τις κομμένες συντάξεις. Μόνο. Οι υπόλοιποι εκεί, στο ίδιο σημείο, με κατεβασμένο κεφάλι να χαμογελάνε χαζά για μηνύματα που έρχονται στο κινητό τους. Δεν τους νοιάζει αν έξω στον δρόμο περνάει ένα ασθενοφόρο, δεν τους ενδιαφέρει να δούνε πόσο ηλιόλουστη μέρα έχει έξω. Γιατί; Εκείνοι χαμογελάνε χαζά μόνο με το διαδικτυακό κόσμο, δεν ενδιαφέρονται πια για το έξω. Ξέρω, τρομακτικό.
Ακούς φίλους σου να μιλάνε συνεχώς για τα like πάλι, να κουτσομπολεύουν μέσω facebook, να ψάχνουν ταίρι μονάχα από εκεί. Μια άλλη πραγματικότητα, σκέφτεσαι. Οι έφηβοι σήμερα δεν έχουν αυτοπεποίθηση αν η εικόνα προφίλ στα social media δεν έχει αρκετά like. Νιώθουν ασήμαντοι, άσχημοι και άχρηστοι. Οι γυναίκες αν δεν είναι «ψεύτικες» δεν λέγονται όμορφες. Οι άντρες αν δεν είναι γεμάτοι τατουάζ και δεν ασχολούνται με το crossfit δεν είναι ελκυστικοί. Ένα κλικ και μια αναζήτηση μόνο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και το «ψεύτικο» είναι παντού. Κυριαρχία ενός άλλου κόσμου, λοιπόν.
Βρισκόμαστε λοιπόν, στο μεταίχμιο δύο κόσμων, δύο χρόνων. Ο ένας χρόνος κυλάει εκεί έξω, όπως τον ξέραμε κάποτε και κυλάει ακόμη όμορφα. Αλλά βλέπεις, δεν σε νοιάζει και πολύ. Ο άλλος κυλάει μέσα στη «καρδιά» των smartphones. Ένας χρόνος τρομακτικός, που «παίζει» κάθε δευτερόλεπτο με την αξιοπρέπεια και τον ναρκισσισμό σου. Έχεις δύο εικόνες. Μια ψεύτικη στο instagram πια και εκείνη της αληθινής σου ζωής. Μπορεί να έχεις μια πολύ κακή μέρα και να ανεβάσεις μια φωτογραφία που να γελάς, έτσι για να δείξεις πόσο «ευτυχισμένος» είσαι στους άλλους και για να το πιστέψεις και εσύ. Και το χειρότερο; Όλοι σε ζηλεύουν για την ευτυχία σου. Το πιστεύουν και πέφτουν «βροχή» τα σχόλια και τα like και φυσικά είναι επόμενο να το πιστέψεις κι εσύ. Έπειτα, έχεις δύο είδη φίλων. Τους διαδικτυακούς και τους πραγματικούς. Μόνο που έχεις αρχίσει και τους δίνεις την ίδια αξία. Ναι, σε μια απλή εικόνα και σε ένα πραγματικό άνθρωπο, τον οποίο μπορείς να του μιλάς κανονικά, να τον αγκαλιάζεις, να βγαίνετε έξω. Έξω και όχι σε οθόνες.
Advertising
Ένα κυνήγι μια δήθεν αψεγάδιαστης εικόνας λοιπόν. Πλάνη για μια δήθεν ευτυχισμένη ζωή. Μια ζωή μέσα από smartphones. Ναι, αυτό ζούμε και αν με ρωτάς, αποτελεί ένα από το μεγαλύτερα προβλήματα του ανθρώπου στις μέρες μας. Το καλό που κάνει κάτι τέτοιο, έρχεται δυστυχώς σε ισοδυναμία με το κακό του.
Εσύ λοιπόν;
«Are you lost in the world like me»?
Advertising
