Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, στην Αριζόνα των Ηνωμένων Πολιτειών, έλαβε χώρα το πείραμα Biosphere 2. Πρόκειται για τη δημιουργία ενός τεχνητού περιβάλλοντος, ικανού να φιλοξενήσει ανθρώπους οι οποίοι μπορούν να επιβιώνουν εξ ολοκλήρου με πόρους που προέρχονται από αυτό. Το Biosphere 2, το οποίο αποτέλεσε μία απομίμηση της Βιόσφαιρας, δεν ήταν ένα επιστημονικό πείραμα, αλλά περισσότερο μία αναζήτηση των δυνατοτήτων του ανθρώπου.
Με αφορμή την ταινία “Spaceship Earth” το Biosphere 2 και οι οχτώ επιζήσαντες έρχονται ξανά στο προσκήνιο. Τη διετία 1991 – 1993 πολλά σχολεία και τουρίστες επισκέφθηκαν αυτή την τεχνητή βιόσφαιρα, για να δουν από κοντά τους «βιοσφαιριστές». Η ιδέα για το πείραμα αυτό ήρθε από τον John P. Allen έναν σαραντάχρονο λάτρη των ταξιδιών, απόφοιτο του Harvard με έντονη καλλιτεχνική έκφραση. O Allen γνώρισε τον Mark Nelson σε μία θεατρική ομάδα που ονομαζόταν «Theatre of All Possibilities». Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι για το Biosphere 2 στο οποίο συμμετείχαν 8 άτομα, συμπεριλαμβανομένου και του Nelson. Φυσικά για την πραγματοποίηση ενός τόσο μεγάλου εγχειρήματος ήταν απαραίτητη η χορηγία. Ο Ed Bass ανέλαβε να χρηματοδοτήσει όλο το έργο.
Η έναρξη του πειράματος ήταν φαντασμαγορική, ενώ εντυπωσιακό ήταν και το περιβάλλον του “Biosphere 2”. Υπήρχαν καλλιεργήσιμες εκτάσεις, εργαστήρια, δάση, συστήματα ανακύκλωσης, ζώα, ακόμη και ένας κοραλλιογενής ‘ύφαλος. Ενώ στην αρχή η συμβίωση κυλούσε ομαλά και οι οχτώ βιοσφαιριστές, τέσσερις άνδρες και τέσσερεις γυναίκες, χρησιμοποιούσαν τη θεατρική τους εξωστρέφεια και τον τρόπο έκφρασης, στην πορεία τα πράγματα χειροτέρεψαν. Τόσο σε πρακτικό όσο και σε επίπεδο συμβίωσης δημιουργήθηκαν μεγάλα προβλήματα. Τα επίπεδα οξυγόνου εντός του Biosphere 2 άρχισαν να μειώνονται σημαντικά ενώ αυξήθηκαν τα επίπεδα του CO2. Οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να αναπνεύσουν το ίδιο καλά όπως με τις συνθήκες εκτός της προσομοίωσης, με αποτέλεσμα να υπολειτουργούν. Συχνά, η τροφή δεν ήταν αρκετή και οι θερμίδες που κατανάλωναν ελάχιστες. Όλοι έχασαν πολλά κιλά. Οι συνθήκες αυτές δημιούργησαν τεράστια προβλήματα στο επίπεδο της επικοινωνίας και δημιούργησαν πόλωση. Οι οκτώ χωρίστηκαν σε δύο ομάδες των τεσσάρων με τη μία μάδα να υποστηρίζει την ανάγκη για κατανάλωση περισσότερου φαγητού, αλλά και τη λήψη εξωγενούς βοήθειας, ενώ η άλλη ομάδα επιθυμούσε να συνεχίσει το πείραμα χωρίς παρεμβάσεις.
Μετά από την λήψη εξωτερικής βοήθειας, το πείραμα τελικά συνεχίστηκε, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Το 1994, ο Ed Bass αποφάσισε να αλλάξει την ομάδα του Allen και ξεκίνησε μία δεύτερη αποστολή με επικεφαλής τον τραπεζίτη Steve Bannon, χωρίς επιτυχία.
Τα συμπεράσματα από αυτή τη αποτυχημένη απόπειρα προσομοίωσης του πλανήτη είναι πολλά και οι εμπειρίες που αποκόμισαν οι οχτώ συμμετέχοντες κατ’ αυτούς είναι εξαιρετικές. Για άλλη μία φορά η αξία της φύσης φάνηκε μέσα από την προσπάθεια του ανθρώπου να την υποκαταστήσει.
Advertising
“I like to say we built it not because we had the answers. We built it to find out what we didn’t know.” Mark Nelson
«Eight go mad in Arizona: how a lockdown experiment went horribly wrong»
Ανακτήθηκε από: https://www.theguardian.com/film/2020/jul/13/spaceship-earth-arizona-biosphere-2-lockdown?fbclid=IwAR1x_Nk0X7URIJ_xCcT3rFt3b4nTWFtiJmhZKRrDnYuc9dlZ-t-XkVbn90I
Advertising
