Με τα Χριστούγεννα να βρίσκονται μόνο λίγες μέρες μακριά, και με την πλέον viral “Black Friday” να έχει προηγηθεί, πλήθος ανθρώπων ξεχύνονται καθημερινά στα καταστήματα προκειμένου να εξασφαλίσουν ότι κανένας από τους αγαπημένους τους ανθρώπους δεν θα μείνει παραπονεμένος και χωρίς δώρο – και για την φετινή- εορταστική περίοδο.
Αναμφίβολα, οι γιορτές είναι ένας πολύ «όμορφος» τρόπος για να ξεχαστούμε λιγάκι. Όμως, δυστυχώς ή ευτυχώς, σε εκείνα τα μέρη που ο Θεός τους δεν γιορτάζει τον Δεκέμβρη, ο κόσμος συνεχίζει. Βλέπεις, πίσω από τα λαμπάκια, τα στολίδια, τα φαντασμαγορικά δέντρα, τα δώρα, και όλη την λάμψη και «υπεροχότητα» του Δυτικού πολιτισμού υπάρχει και η σκοτεινή πλευρά του. Η πλευρά που δεν θα σου αποκαλύψει ποτέ ότι το ρούχο που θα αγοράσεις φέτος από τα H&M, τα GAP, τη Nike – λίγες μόνο εταιρείες εμπλεκόμενες σε σκάνδαλα περί παιδικής εργασίας- έχει περάσει από τα χέρια ανηλίκων πριν καταλήξει στη μορφή που θα το φορέσεις.
Και όχι, δεν αναφέρομαι σε γεγονός μεμονωμένο αλλά σε μια ολόκληρη βιομηχανία που πλουτίζει στις πλάτες 10χρονων παιδιών – 10 χρονών είπα; Καν’ το 6 – .
Για να μη μιλάω με γρίφους, κάπου στο 2002, το γενετικά τροποποιημένο υβρίδιο Bt Cotton – της οικογένειας του βαμβακιού και προϊόν της Monsanto – έκανε δειλά δειλά την εμφάνισή του στα χωράφια της Ινδίας. Καθώς είναι απίστευτα ανθεκτικό σε παράσιτα, έγινε περιζήτητο μεταξύ γαιοκτημόνων και έτσι, σήμερα, από ολόκληρη την παραγωγή βαμβακιού στην Ινδία, μόνο το 4% αυτής πρόκειται για οργανική ύλη ενώ το υπόλοιπο είναι αποτέλεσμα της καλλιέργειας του υβριδίου. Με το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων στις περιοχές που καλλιεργείται το Bt Cotton να βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας, ήταν φυσικό πως οι αδύναμες ομάδες θα ήταν και οι πιο εύκολα εκμεταλλεύσιμες. Και ποιες είναι αυτές; Τα παιδιά.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
Καθώς η Ινδία πλέον κονταροχτυπιέται με την Κίνα για την πρωτιά στην παραγωγή βαμβακιού στον κόσμο, καταλαβαίνετε πως δεν μιλάμε για ένα αμελητέο ποσό βαμβακιού και επομένως ούτε και για ένα μικρό αριθμό παιδιών- εργατών. Μέχρι και σήμερα, από το σύνολο των εργατών στα χωράφια βαμβακιού της Ινδίας, το 25% πρόκειται για παιδιά ηλικίας 5-14 ετών. Παιδιά που κακοποιούνται λεκτικά και σωματικά, παιδιά που βιάζονται. Παιδιά που όχι απλά δεν τα ρωτάνε τι θέλουν να τους φέρει ο Άγιος Βασίλης, αλλά δεν τα ρωτάνε καν αν θέλουν να πιουν νερό μετά από 10 ώρες εργασίας στον καύσωνα της Ινδίας.
Παιδιά που φτιάχνουν τα δώρα του παιδιού σου.
Για πόσο ακόμη θα εθελοτυφλείς;
