Συνηθίζουμε να λέμε πως «όποια πέτρα και να σηκώσουμε θα βρούμε έναν Έλληνα από κάτω». Με αυτήν την έκφραση δείχνουμε την παρουσία του ελληνικού στοιχείου στην υφήλιο και στην περίπτωση, βέβαια, μιας αρχαίας ελληνικής αποικίας δεν θα περιμέναμε κάτι λιγότερο. Η Μεγάλη Ελλάδα και συγκεκριμένα η Κύμη τον περασμένο Ιούνιο αποκάλυψε ακόμη ένα από τα μυστικά της!
Από το 2001 οι αρχαιολόγοι Priscilla Munzi, ερευνήτρια CNRS στο Κέντρο Jean-Bérard (CNRS-EFR) και ο Jean-Pierre Brun, καθηγητής στο Collège de France, ερευνούν την περιοχή στην οποία βρέθηκε μια μεγάλη νεκρόπολη. Κι ενώ οι περισσότεροι τάφοι παρουσίαζαν μιαν ομοιομορφία ως προς την εσωτερική τους όψη (δηλ. απλώς βαμμένοι με κόκκινο ή λευκό χρώμα), η ανακάλυψη του Ιουνίου τάραξε τα νερά! Ένας τάφος καλαίσθητα διακοσμημένος με σκηνές συμποσίου αντάμειψε την επιμονή και υπομονή των ερευνητών.
Ποια ήταν έως τώρα η εικόνα των αρχαιολόγων για τη νεκρόπολη της Κύμης; Καταρχάς, η Κύμη που ιδρύθηκε τον 8ο αι. π. Χ. από τους Ευβοείς ήταν η πρώτη ελληνική αποικία στην ιταλική ενδοχώρα και γι’ αυτό η σπουδαιότερη. Από εκεί πιστεύεται πως διαδόθηκε και το ελληνικό αλφάβητο στη γειτονική χώρα. Σημαντικό πνευματικό κέντρο στη Μεγάλη Ελλάδα με το ιερό του Απόλλωνα και την ιέρειά του, την Κυμαία Σίβυλλα. Μια πόλη με τέτοιες καταβολές και ιστορία δεν μπορούσε παρά να έχει και επιφανείς πολίτες. Πολίτες που ξεχώριζαν στη ζωή με την περιουσία τους και στο θάνατο με τον τάφο τους. Η νεκρόπολη που μεγάλωνε σιγά-σιγά φανέρωνε την κοινωνική θέση των κατοίκων της. Η σύληση των τάφων που πραγματοποιήθηκε κατά τον 19ο αι. δυστυχώς μας αφαιρεί πολλά σημαντικά στοιχεία. Τα τελευταία 17 χρόνια οι αρχαιολόγοι έφεραν στο φώς μια σειρά κεραμοσκεπών ταφικών θαλάμων με τρείς κρύπτες ή ταφικές κλίνες και ήταν ομοιόμορφα βαμμένοι. Πρίν από 4 μήνες, ωστόσο, οι ερευνητές εξεπλάγησαν ευχάριστα με την ανακάλυψή τους: έναν τάφο του 2ου αι. π. Χ με καλοδιατηρημένες και σπάνιες παραστάσεις! Η είσοδος του ταφικού θαλάμου παριστάνει σκηνή συμποσίου με κεντρική φιγούρα ένα γυμνό δούλο που κρατάει ένα κύπελλο και μια οινοχόη. Οι συμποσιαστές πιστεύεται πως βρίσκονταν ζωγραφισμένοι στους πλαϊνούς τοίχους. Τόσο τα χρώματα όσο και το τοίχωμα διατηρούνται σε πολύ καλή κατάσταση. Η σπανιότητα της διακόσμησης έγκειται στο ότι τέτοιου είδους σκηνές ήταν λιγότερο συνηθισμένες εκείνη την εποχή, αλλά πολύ δημοφιλείς έναν ή δύο αιώνες πριν. Προκειμένου να διατηρηθεί και να ερευνηθεί , λοιπόν, οι αρχαιολόγοι την απομάκρυναν μαζί με τα γύρω θραύσματα.
Όπως φαίνεται, η κάθε πέτρα (και) στη Μεγάλη Ελλάδα διηγείται ακόμη ιστορίες από το παρελθόν…
