Δεκέμβρης 1944. Ο λαός της Αθήνας και του Πειραιά ανταποκρινόμενος στο κάλεσμα του ΕΑΜ συγκεντρώνεται από το πρωί στο κέντρο της πρωτεύουσας για να διαδηλώσει την αντίθεση του στην πολιτική του εμφυλίου που προωθούσαν η ντόπια αντίδραση και Οι Άγγλοι με την επιδίωξη για αφοπλισμό του ΕΛΑΣ.
Δεν είχαν περάσει λοιπόν, δύο μήνες από την απελευθέρωση της πρωτεύουσας από τους Γερμανούς και ενώ οι Άγγλοι ιμπεριαλιστές αιματοκυλούσαν τον αγωνιζόμενο λαό της Αθήνας, από τα νησιά μονάχα στη Λέσβο βρισκόταν ακόμα οι αρχές της εαμικής εξουσίας.
Παραμονή Χριστουγέννων του ’44, ήρθαν στο λιμάνι έξι καράβια. Ήταν τρία πολεμικά και τρία μεταγωγικά, μ’ επικεφαλής το αγγλικό καταδρομικό «Σείριος». Μετέφεραν ινδικά στρατεύματα, «μαύρους» τους αποκαλούσε ο λαός και διοικητής τους ήταν ο Άγγλος Ταξίαρχος Τόρνμπουλ. Στο ίδιο μέρος ήταν κι άλλα φορτηγά που από καιρό είχαν φέρει στο νησί οι Άγγλοι.
Άντρες και γυναίκες πρόβαιναν, σχημάτιζαν μεγάλες ομάδες, για να χωθούν από κάθε κατεύθυνση στους δρόμους που οδηγούσαν προς το λιμάνι. Κατέβηκε ο λαός γεμάτος οργή.
Ο λαός της Λέσβου μαζεύτηκε στο λιμάνι για να εμποδίσει με κάθε τρόπο και κάθε μέσο την απόβωση των Άγγλων και τους νέους κατακτητές του νησιού.
Είχε μείνει σαστισμένος. «Τι θέλουν οι ξένοι;» «Τι ζητούν από εμάς;».
Στις εννιά η ώρα απ’ ένα μεταγωγικό ετοιμάζονταν να κατέβουν οι Άγγλοι. Αξιωματικοί του ναυτικού, και ναύτες πολέμησαν να κρατήσουν τον κόσμο στα σύρματα. Το πλήθος έσπασε τη ζώνη κι όλοι φώναζαν «πίσω, δε σας θέλουμε».
Η απόβαση δε μπορούσε να γίνει εκεί. Η τορπιλάκατο έκανε πίσω κι έβαλε τιμόνι ολοταχώς κατά τα μπλόκια. Όλοι τρέχουν κατά κει.
Φτάνουν πάνω στην ώρα. Ένας ναύτης προσπαθεί να ρίξει κάβο, τον περνούν και τον πετούν στη θάλασσα. Μια, δυο, τρεις φορές.
Δεν τους άφησαν να πατήσουν καν το πόδι τους στη γη.
Πολλές γυναίκες έπεσαν απάνω στο αποβατικό σκάφος και φώναζαν «χτυπάτε». Ο κόσμος όλο και κατέβαινε.
Ο ΕΛΑΣ δεν έμεινε άπραγος. Μπήκε στον αγώνα της αντίστασης. Κινητοποίησε το λαό του νησιού. Καθοριστικό ρόλο έπαιξε ο Παναγιώτης Γώγος, Γραμματέας περιοχής Αιγαίου του ΚΚΕ, που είχε σταλεί από την ΚΕ στη Μυτιλήνη μετά την απελευθέρωση.
Η απεργιακή επιτροπή, που, από καιρό, βρισκόταν σ΄ επιφυλακή κήρυξε γενική απεργία σ” όλο το νησί. Οι ΕΛΑΣίτες και η Πολιτοφυλακή βρίσκονταν στις θέσεις τους.
Δε δίλιασε κανείς. Κανείς δεν υποχώρησε. Κανείς δεν υποτάχθηκε.
Ξαφνικά στις εννιά η ώρα ακούγεται διαπεραστική η φωνή απ’ το χωνί: «Στο νησί μας ήρταν αραπάδες με σκοπό να μας κυλίσουν στο αίμα. Όποιος αγαπά τη λευτεριά, ας μη διστάσει να βάλει τα στήθια του μπροστά στα ξένα όπλα».
Η επιτροπή του αγώνα που ανέβηκε στα πλοία, κάθισε τρεις ώρες. Φαίνεται πως η απάντηση του Τόρνμπουλ είναι τούτη: οι μαύροι θα βγουν ό,τι και να γίνει. Τα χωνιά ρίχνουν το σύνθημα να μη φύγει κανένας. Δεν έφυγε κανένας. Σφίγγουν τις γροθιές.
Ξημέρωναν τα Χριστούγεννα κι από παντού καταφθάνουν οι αγρότες του νησιού με κασμάδες, τσεκούρια και ντουφέκια. Όλοι μαζώνονται στην προκυμαία και στα μπλόκια. Ο κόσμος δείχνει μεγάλη αποφασιστικότητα.
Αργά το βράδυ, ήταν εφτά η ώρα, το μεγάλο πολεμικό ανέβασε σήμα μάχης. Τα μεταγωγικά ανάβουν τα φώτα τους οι μαύροι ετοιμάζουνται πάλι να μπαρκάρουν· χτυπούν καμπάνες, παίζουνε σάλπιγγες, αντηχούν τα χωνιά. Χαλά ο κόσμος. Το πλήθος τρέχει στα μπλόκια με αλαλαγμούς. Με γυμνομένα σπαθιά κι ορθά πελέκια. Μπροστά στην αποφασιστική στάση που κρατά ο λαός οι μαύροι κάνουν πίσω. Τα φώτα έσβυσαν και το πλήθος καταλάγιασε.
Στις 28 ανακοινώθηκε επίσημα πως οι μαύροι δε θα πατούσαν πόδι στο νησί. Την είδηση τη δέχτηκε ο κόσμος με χαρά. Όλοι μαζεύτηκαν στο Δημαρχείο.
Ο ΕΑΜ και η ΕΠΟΝ πρώτη στη γραμμή. Οι άνθρωποι δάκρυζαν. Ο ηρωισμός ξεχείλιζε από παντού. Όλη αυτή τη νύχτα την πέρασε πάνω στην προκυμαία τόσος κόσμος, που έκανε ώρες ποδαρόδρομο μέσα στη λάσπη και το κρύο. Άναβαν φωτιές να ζεσταθούν και τραγουδούσαν το αντάρτικο.
Μια μεγάλη στιγμή του αντιστασιακού κινήματος στη Μυτιλήνη τα Χριστούγεννα του 1944, όπου ο λαός της Λέσβου ξεσηκώθηκε. Με τη μυριόστομη και αυθεντική λαϊκή κραυγή «GO BACK», δεν άφησε τα τσιράκια του αγγλικού ιμπεριαλισμού, να πατήσουν το νησί.
Ο λαός έμενε σε επιφυλακή. Η «Ελεύθερη Λέσβος» στις 25 Δεκέμβρη κυκλοφόρησε σε δύο έκτακτες εκδόσεις με τα συνθήματα «Όλοι στα μπλόκια», «Να φύγουν οι μαύροι!», «Υπερασπιστείτε τη λευτεριά σας!».
Στις 26 Δεκέμβρη γιόρταζε κιόλας τη νίκη. Με τα συνθήματα «Go back» ,«Ισχυρότερο το δίκιο του λαού» και «ο λαός παίρνει δύναμη από τη νίκη του». Η «Αγροτική» στις 27 Δεκέμβρη του ’44 φώναζε «ζήτω ο αδάμαστος λεσβιακός λαός!
