Το Κασμίρ αποτελεί το βορειότερο άκρο της Ινδικής Υποηπείρου και το αδιαφιλονίκητο αγκάθι ανάμεσα στο Πακιστάν και την Ινδία. Η διαμάχη αυτή υφίσταται από το 1947 όταν η διχοτόμηση της μέχρι πρότινος «Βρετανική Ινδίας» δημιούργησε τις δύο ανεξάρτητες επικράτειες. Αυτά τα δύο νεοσύστατα κράτη διεκδικούσαν αμφότερα την περιοχή του Κασμίρ. Η διχοτόμηση, μάλιστα, εκτόπισε τουλάχιστον 15 εκατομμύρια πρόσφυγες δημιουργώντας σαρωτικό προσφυγικό κύμα το οποίο έμελλε να εγκατασταθεί σε κάποια από τις δύο περιοχές.
Η ένταση μεταξύ τους κορυφώθηκε το 1965 με την Επιχείρηση «Γιβραλτάρ». Η Επιχείρηση «Γιβραλτάρ» σχεδιάστηκε από τις πακιστανικές ένοπλες δυνάμεις με στόχο τη διείσδυσή τους στο Κασμίρ και την εξαπόλυση αντιστασιακών ενεργειών κατά της Ινδίας. Η Ινδία απάντησε με στρατιωτική επίθεση στο δυτικό Πακιστάν. Ο πόλεμος των δεκαεπτά ημερών που ξέσπασε στην συνοριακή γραμμή των δύο χωρών τερματίστηκε με διπλωματική παρέμβαση της ΕΣΣΔ και των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ωστόσο, η διαμάχη δεν έχει σταματήσει εδώ και 74 περίπου χρόνια. Όσο καμία από τις δύο χώρες δε δέχεται να παραχωρήσει την ανεξαρτησία στο Κασμίρ, είναι αναμφίβολο πως σποραδικές διαμάχες θα ξεσπούν συνεχώς, η επόμενη πιο βίαια και απάνθρωπη από την προηγούμενη. Για τους αμάχους του Κασμίρ, τις γυναίκες, τους ηλικιωμένους και τα παιδιά η αναμονή για τα χειρότερα αποτελεί την καθημερινότητά τους. Η ελπίδα τους για ένα καλύτερο αύριο, όμως, δεν τους εμπόδισε να πάρουν μέρος στον αγώνα για την ελευθερία τους.
Κασμίρ και η γυναικεία αντίσταση
Η 23η Φεβρουαρίου τιμάται ως μέρα της Γυναικείας Αντίστασης του Κασμίρ. Εκείνη τη νύχτα, το 1991, διεξήχθη επιχείρηση αναζήτησης για όπλα και αντάρτες κρυμμένους στα σπίτια των χωριών Κουνάν και Ποσπούρ από τον ινδικό στρατό. Κατά τη διάρκεια αυτής της επιδρομής, οι άνδρες των χωριών οδηγήθηκαν σε ένα λιβάδι όπου βασανίστηκαν και ξυλοκοπήθηκαν μέχρι την αυγή. Οι γυναίκες, ανεξαρτήτως ηλικίας και συζυγικής κατάστασης, κακοποιήθηκαν σεξουαλικώς από τους στρατιώτες. Παρά το γεγονός πως αυτό δεν είναι το μοναδικό περιστατικό καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων εις βάρος των κατοίκων του Κασμίρ, ο ινδικός στρατός απορρίπτει κάθε ευθύνη για τη συμμετοχή του σε αυτό.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
Το συγκεκριμένο περιστατικό δεν συνιστά εξαίρεση, αλλά κανόνα. Έχουν καταγραφεί περίπου 7.000 κακοποιήσεις γυναικών και, σε μικρότερο βαθμό, ανδρών. Η στρατιωτική κατοχή και αυθαιρεσία ενάντια στις γυναίκες του Κασμίρ έχει επηρεάσει συντριπτικά όλο τον γυναικείο πληθυσμό, θύματα και μη. Δεν υπονομεύονται μόνο τα θεμελιώδη δικαιώματα των γυναικών αυτών αλλά τους στερείται η ευκαιρία για μια αξιοπρεπή ζωή. Μάλιστα, σε πολλές εγκύους δεν επιτράπηκε η είσοδος σε βασικές ιατρικές υπηρεσίες.
Οι γυναίκες του Κασμίρ άρχισαν να λαμβάνουν ενεργό ρόλο καθώς οι ζωές τους εξευτελίζονταν συχνότερα. Στην αρχή με πιο παθητικό τρόπο, υστέρα με περισσότερο πάθος και θέρμη. Αρχικά, παρείχαν άσυλο και πρώτες βοήθειες σε κατατρεγμένους στρατιώτες, μετέφεραν μηνύματα και πληροφορίες όποτε καθίστατο αναγκαίο και τραγουδούσαν ελπιδοφόρους στίχους για την εξύψωση του ηθικού των αγωνιστών. Υπέμεναν κάθε μορφή εξευτελισμού προκειμένου να κρύψουν και να φυγαδεύσουν όσους είχαν ανάγκη.
Με το πέρασμα των χρόνων, οι γυναίκες δραστηριοποιήθηκαν πιο ενεργά. Αμέτρητες πολύωρες διαμαρτυρίες στους δρόμους έχουν οργανωθεί από γυναίκες. Οι πιο τολμηρές εξ’ αυτών κατάφεραν και κινήθηκαν πολιτικά και νομικά δημιουργώντας ένα πρωτοφανές κύμα πολιτικού ακτιβισμού. Όλες τους με την ελπίδα ότι θα κερδίσουν όσα εμείς θεωρούμε δεδομένα δικαιώματα. Πάντα ψιθυρίζοντας “Azadi”(ελευθερία).
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν γι’ αυτό το άρθρο:
Women’s Resistance in Kashmir, από Essar Batool (22/2/2017), ανακτήθηκε από awid.org. Τελευταία πρόσβαση στις 19/7/2021
On Kashmiri women’s resistance, από Samreen Mushtaq (24/2/2020), ανακτήθηκε από theasiadialogue.com. Τελευταία πρόσβαση στις 19/7/2021
Αιχμάλωτοι της Γεωγραφίας, Tim Marshall, Φεβρουάριος 2019, Εκδόσεις Διόπτρα.
