Με την επικείμενη πρεμιέρα του show GΝΤΜ είπα κι εγώ να γράψω δύο λέξεις. Θα μπορούσαν κάλλιστα οι λέξεις αυτές να είναι “άντε γεια” όμως αυτή η αισθητική αντίληψη που μας παρουσιάζεται από το κανάλι που θα προβάλει το συγκεκριμένο show-κι όχι μόνο αυτού βέβαια- με έβαλε σε σκέψεις. To trailer τουλάχιστον τραγικό, πριν συνεχίσω στον σχολιασμό μου πάνω στο πρώτο δείγμα που μας έδωσε το εν λόγω show, μία αναφορά θέλω να κάνω στις συμμετοχές των κοριτσιών που υπέβαλλαν συμμετοχή για το δεύτερο κύκλο.
Ο μαγικός αριθμός αιτήσεων συμμετοχής σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε το κανάλι ανέρχεται στις 7.000 χιλιάδες(!) Κορίτσια που έχουν ταλέντο για αυτό το επάγγελμα όντως θα υπήρχαν, 7.000 όμως; Αντί της οποιασδήποτε άλλης προσπάθειας τους για καταξίωση σε κάποιο χώρο θα σκοτωθούν για μία θέση σε ένα τέτοιο show ή αργότερα σε κάποιο παρόμοιο, αφού θα έχουν κατακτήσει τα απαραίτητα “προσόντα”- μεγάλο σχολείο η TV-.
Ας περάσουμε τώρα στο trailer…Τι βλέπουμε; Αν μη τι άλλο καλλίγραμμες και όμορφες κοπέλες να προχωρούν σε μία οδό με βλέμμα χιλίων καρδιναλίων έκαστη, να παίρνει η μία τη κεντρική θέση της άλλης στην κάμερα με διάφορες μεθόδους ξεκατινιάσματος (βλ. σπρωξίματα, τραβήγματα μαλλιών κ.α) όπως τόσο καλά η Ελληνική ιδιωτική τηλεόραση σε συνάρτηση με την Ελληνική κοινωνία -εννοείται- τις έχει διδάξει, τόσο χυδαία, τόσο απροκάλυπτα! Θα μου πει κανείς ότι γίνομαι υπερβολικός αλλά ειλικρινά μετά από τις περσινές προβολές του συγκεκριμένου show, υπάρχει κανείς να αμφισβητήσει ότι το αδιάκοπα επαναλαμβανόμενο trailer δεν είναι ένα “άξιο” δείγμα της συνέχειας που έρχεται;
Πάλι θα προβληθούν μπόλικες κοπέλες -ας μην τις βάζουμε όλες στο ίδιο τσουβάλι- νεότατες κοπέλες χωρίς ίχνος ευγένειας και στοιχειώδους τακτ να υπονομεύουν, με προαναφερθεί τρόπο (λίγο πολύ ξεκατίνιασμα), η μία την άλλη, με αυτή τη συμπεριφορά να είναι το βασικότερο από τα συστατικά για την καλύτερη δυνατή προβολή τους! Βέβαια χωρίς να έχουμε ξεπεράσει αυτές τις παθογένειες- κατά τη ταπεινή μου γνώμη – μας απασχολούν δευτερευούσης σημασίας θέματα πολιτικής ορθότητας, ακόμα και σχετικά με το show, ενώ ζούμε την ίδια την ανωμαλία και τον κανιβαλισμό στο μεγαλείο τους!
Τι μας λένε τελικά; Πράξτε αγόρια-κορίτσια έτσι όπως εμείς τόσο επιμελημένα σας δείχνουμε, αν θέλετε να είστε άξιοι συνεχιστές και κράτορες των συμβόλων που εξιτάρουν τον νεοέλληνα, του τζιπ, της ξανθιάς, της Μυκόνου και του σκάφους. Οι λόγοι αυτής της κατάντιας πολλοί! Οι κυριότεροι κατ’ εμέ, η έλλειψη προτύπων στον τόπο μας και η κυριαρχία ξένων ειδώλων (βλ. γνωστή Αμερικανική οικογένεια), η ερεθιστική και “παιδευτική” πλέον επανάληψη επί τρεις σχεδόν δεκαετίες της trash Τv ενώ θα μπορούσε να είναι ένα λαϊκό σχολείο (θα επανέλθω παρακάτω), η έλλειψη παιδείας στα σχολεία μας (και μετά ας μιλάμε για τα τεχνικά χαρακτηριστικά της εκπαίδευσης) καθώς και η συμπλεγματική θέση η οποία έχει ενταθεί με τα social media “κοιτάξτε με για να υπάρξω”, παρακλάδι αυτού η αντίληψη του αν δεν ανέβει στα social είναι σα να μην έγινε ποτέ.
Λαϊκό σχολείο θα μπορούσε να είναι η τηλεόραση, τόσα πολλά μπορείς να πεις γι’ αυτό το θέμα, θεωρώ όμως ότι το παρακάτω κείμενο δημοσιευμένο από τον κύριο Μάνο Στεφανίδη τα λέει όλα με το ύφος που πρέπει. Παραθέτω το κείμενο.
“Θέλω να ξαναδώ κάποτε πραγματικούς διανοούμενους και αληθινούς καλλιτέχνες στην τηλεόραση. Θεωρώ απαράδεκτο ότι επί δεκαετίες τα δημοφιλή, τηλεοπτικά προγράμματα, οι ζώνες πλατιάς τηλεθέασης παρουσιάζουν, σχεδόν αποκλειστικά, ψώνια, πολιτικά νούμερα, μαγείρους, εγκάθετους της δημοσιογραφίας ή μοντέλες από τη Μύκονο. Θεωρώ πως η γενικότερη μας κατάπτωση, η παρακμή μας ως τόπου, έχει σαφέστατα και παιδαγωγικές και αισθητικές αιτίες… Δηλαδή έλλειψη αισθητικής και έλλειψη παιδείας.
Η τηλεόραση, το έχω πει πολλές φορές, θα μπορούσε να είναι ένα ευρύ, λαϊκό σχολείο κι ένα παλκοσένικο ατόφιας, ουσιαστικής διασκέδασης. Αλλά δεν είναι!
Και εδώ πρέπει να παραδεχτώ ότι διαχρονικά η δημόσια τηλεόραση αλλά και η τηλεόραση της Βουλής, ασχέτως κομματικών προσήμων, παραμένει μία όαση μέσα στην κραιπάλη της ιδιωτικής τηλε – ευήθειας και της τηλε – γελοιότητας. Αυτής της επικρατείας του επινικελωμένου τίποτα.
Θέλω να δω στην τηλεόραση προσωπικότητες, όπως ο Δημήτρης Αληθεινός, ο Δημοσθένης Κούρτοβικ, η Αγγελάκη Ρουκ, ο Πέτρος Μαρτινίδης, ο Γιώργος Αριστηνός, η Μάρω Δούκα, o Μιχάλης Μοδινός, ο Κυριάκος Κατζουράκης, η Κάτια Γέρου, ο Γιάννης Ψυχοπαίδης, η Αλεξάνδρα Δεληγιώργη, ο Τάσος Γουδέλης, η Χρύσα Κακατσάκη, ο Χάρης Βρόντος, η Λένα Διβάνη, ο Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης, η Σώτη Τριανταφύλλου, η Μαριάννα Κάλμπαρη κλπ. Το ότι όλοι αυτοί τυχαίνει να είναι και φίλοι μου, έχει μικρή σημασία. Το κέρδος για όλους μας θα είναι τεράστιο.
Προσδοκώ όθεν μία τηλεόραση όχι των συνδικαλιστών ή των κηφήνων, όχι των κομματικών εγκάθετων ή των ημιαναλφάβητων δημοσιογράφων, των μεταπρατών του ασήμαντου και διακινητών κατασκευασμένων πληροφοριών αλλά των εργατών του πνεύματος και της εικόνας. Αυτών που υπερασπίζονται και εκπροσωπούν την Ελλάδα που αξίζουμε. Όλων όσοι ισορροπούν στο κενό για να μάς εξασφαλίσουν ένα τόπο. Ζητάω πολλά;”
* Πέρα από τον όποιο σχολιασμό μου για τα show κλπ ας κρατήσουμε κάτι ακόμα. Όλοι έχουν δικαίωμα στο όνειρο, την ευκαιρία όταν αυτό όμως γίνετε με τρόπο που δεν εξευτελίζεις τον εαυτό σου και δεν πατάς επί πτωμάτων ζώντων.
Πηγή κειμένου Μάνου Στεφανίδη: https://iporta.gr/η-κραιπάλη-της-tv-τα-ψώνια-και-οι-αληθινο/
