Η βιομηχανία παραγωγής πλαστικών μπουκαλιών είναι μία από τις πιο κερδοφόρες βιομηχανίες παγκοσμίως.
Υπολογίζεται πως το 2017 άξιζε 140.107 δισ σε δολάρια και μέχρι το 2023 προβλέπεται να φτάσει τα 192.048.
Με την ιστορία της να ξεκινάει το 1622 στο Ηνωμένο Βασίλειο, μέχρι το 1700 εξαπλώνεται σε Ευρώπη και Αμερική. Η παραγωγή πλαστικών μπουκαλιών επεκτάθηκε σταδιακά εκτός του νερού και σε άλλα είδη ροφημάτων και νοικοκυριού. Συγκεκριμένα, το 74% της είναι προορισμένο για προσωπική κατανάλωση από ένα νοικοκυριό. Η προώθηση έπειτα αυτής της βιομηχανίας έγινε μέσα από τεράστιες διαφημιστικές καμπάνιες. Το 1980 μοντέλα εμφανίζονταν στην πασαρέλα κρατώντας πλαστικά μπουκάλια νερού σαν αξεσουάρ. Μέσα στο 2000 ξεκινάει η συζήτηση για το κατά πόσο το νερό της βρύσης – ειδικά στις μεγαλουπόλεις, είναι λιγότερο καθαρό από το συσκευασμένο. Οι εταιρίες αρχίζουν να διασπείρουν ένα κύμα φόβου στους καταναλωτές για τη χρήση του νερού βρύσης.
Οσον αφορά τη συσκεύαση, τo 90% του κόστους αποτελεί η ίδια η κατασκευή.
Την ίδια στιγμή, ανακυκλώνεται μόλις το 23% της παραγωγής.
Η ύπαρξη εργοστασίων είναι σε θέση να επιφέρει ξηρασία σε πηγές και κατ’ επέκταση στο ευρύτερο περιβάλλον. Ενέργεια απαιτείται καθ’ όλη τη διάρκεια ζωής ενός μπουκαλιού, από την παρασκευή έως τη διανομή του, αλλά και για την διατήρηση κρύου, του νερού που περιέχει. Η ενέργεια αυτή τις περισσότερες φορές, προέρχεται από ορυκτά καύσιμα.
Το νερό πριν μπει στα πλαστικά μπουκάλια περνάει από διαδικασίες φιλτραρίσματος, ακτινοβολίας, αντίστροφης όσμωσης. Μικροπλαστικά εντοπίζονται μέσα σ’ αυτό ακόμα και αφού συσκευαστεί.
Τα μεγαλύτερα ποσοστά μπουκαλιών, είτε καίγονται είτε καταλήγουν στο περιβάλλον ως στερεά απόβλητα, προκαλώντας πλαστική ρύπανση. Υπάρχουν σημεία στη θάλασσα όπου έχουν δημιουργηθεί “νησιά”, ενώ μπορείς να βρεις πλαστικά απόβλητα και στην πιο απομονωμένη παραλία. Μικροπλαστικά έχουν βρεθεί επίσης μέσα σε παγόβουνα και στο νερό της βροχής.
Η σημαντικότερη ρύπανση προκαλείται όμως στον ωκεανό και στους υδρόβιους οργανισμούς, οι οποίοι είναι πολύ περισσότερο εκτεθειμμένοι στα απόβλητα και τα μικροπλαστικά. Αν όμως το πλαστικό βρήκε τον δρόμο του προς τα ψάρια θα βρει και εμάς, αναπόφευκτα, καθώς απορροφάται από τους οργανισμούς από τους οποίους καταναλώνεται.
Ύπαρχει όμως εναλλακτική;
Αν και το νερό βρύσης θεωρείται περισσότερο μολυσμένο οι έλεγχοι οι οποίοι υφίσταται πριν διανεμηθεί είναι πολύ πιο αυστηροί από αυτούς στους οποίους τίθεται το νερό προς συσκεύαση στις βιομηχανίες. Αυτό όπως και να ‘χει δεν αποτελεί απόλυτη βεβαίωση για την ποιότητά του. Σε συγκεκριμένες χώρες είναι εξαιρετικά καθαρό, συνήθως σε ορεινές περιοχές. Υπάρχουν όμως ειδικά φίλτρα νερού που μπορούν να τοποθετηθούν στη βρύση σας και να το καταστήσουν το ίδιο καθαρό.
Η εφαρμογή των επαναχρησιμοποιούμενων συσκευασιών έχει αυξηθεί την τελευταία περίοδο και εγγυάται μια πιο οικολογική και υγιή ποιότητα νερού, καθώς τα υλικά των συσκευασιών είναι πιο ανθεκτικά στην διάβρωση που επιφέρει ο χρόνος.
Στο κλίμα της ανακύκλωσης και επαναχρησιμοποίησης, έχουν προωθηθεί σε μεγάλο βαθμό καλλιτεχνικά πρότζεκτ μέσα από τα οποία δημιουργούνται με απορίμματα από μόδα, μέχρι έργα τέχνης.
Δες το βίντεο παρακάτω για να πάρεις μια γεύση:
