Αυγερινός
Καλησπέρα ή καλημέρα, ίσως και καληνύχτα. Δεν μπορώ να ξέρω πότε με διαβάζεις. Βλέπεις, από τη δική σου οπτική δεν είμαι παρά λέξεις σε μία σελίδα. Από την δική μου οπτική όμως, είμαι σκέψεις μέσα σε ένα κεφάλι. Οπτική, μία από τις πιο ενδιαφέρουσες έννοιες της πραγματικότητας κατά την ταπεινή μου άποψη.
Ποιος είμαι εγώ; Παρακαλώ, επίτρεψέ μου να συστηθώ. Υπάρχει η παραμικρή περίπτωση να βάλεις το Sympathy for the Devil να παίζει ενώ το κάνω; Rolling Stones, από τους λίγους που σχεδόν με κατάλαβαν. Αυτοί και ο Πικάσο. Βλέπεις, το όνομά μου είναι: Σαμαήλ-Ασταρόθ-Βεελζεβούλ-Εωσφόρος-Αυγερινός-Οξαποδώ. Ο μπαμπάς είχε κέφια όταν με ονόμαζε.
Στην μικροσκοπική περίπτωση που είσαι μπερδεμένος. Ναι, είμαι αυτός που οι άνθρωποι ονομάζετε Διάβολο και ναι, είσαι στην κόλαση. Θα έλεγα πως λυπάμαι, αλλά δεν λέω ψέματα… Αυτό ήταν ψέμα.
Γιατί είσαι εδώ λοιπόν; Α ναι, ξέχασα πως λειτουργεί όλο αυτό. Δεν μπορείς να μου απαντήσεις. Και να μπορούσες, δεν θα είχε σημασία. Όλοι σας κάνετε σαν να μην ξέρετε! Οπότε, όπως πάντα, θα το ανακαλύψω μόνος μου. Για να είσαι εδώ θα πρέπει να έχεις διαπράξει κάποιο από τα εφτά. Το ερώτημα είναι: Ποιό; Οργή; Μήπως απληστία; Ζηλοφθονία, λαγνεία, οκνηρία, αλαζονεία… λαιμαργία; Αυτό το τελευταίο, να πω την αλήθεια, δεν το παίρνουμε και πολύ στα σοβαρά.
Ξέρω πως αν είχες την δυνατότητα να μου μιλήσεις θα μου έλεγες πως δεν υπάρχει κανείς που να μην έχει νοιώσει οργή στη ζωή του ή να μην έχει υπάρξει έστω και μία φορά άπληστος ͘ πως πάντα θα υπάρχει ένα βαθμός ζήλιας για τα επιτεύγματα των άλλων και πως, έστω για μία μόνο στιγμή, όλοι έχουν υπάρξει λάγνοι͘ ότι για την οκνηρία συχνά δεν μπορείτε καν να κατηγορηθείτε εσείς οι ίδιοι και, λαμβάνοντας αυτό υπόψιν, δεν μπορείτε να κατηγορηθείτε ούτε για αν το πήρατε λίγο πάνω σας αν κάποτε πετύχατε… Ε, και καμιά παστούλα όλοι την τσιμπάμε.
Έχεις λίγο απ’ όλα λοιπόν, όπως όλοι σας, τολμώ όμως να πω πως τίποτα δεν είναι σε ικανοποιητικό επίπεδο. Είσαι εκνευριστικά μη ενδιαφέρων. Φυσιολογικός, θα τολμούσα να πω. Αν σε έψαχνα σε χρωματικό κατάλογο θα πήγαινα στα παστέλ! Γιατί είσαι εδώ;
Συνεχίζω να κάνω το ίδιο λάθος. Συνεχίζω να σε ρωτάω πράγματα που για περισσότερους από έναν λόγους, δεν μπορείς να απαντήσεις. Δεν έχει νόημα να μιλάω σε εσένα! Μόνο ένας μπορεί να απαντήσει τις ερωτήσεις μου…
Μπαμπά, με ακούς; Φυσικά και με ακούς, ακούς τα πάντα. Είσαι πανταχού παρών. Απάντησέ μου. Τι γυρεύει αυτή η χαμένη ψυχή στις πύλες της κολάσεως; Δεν είναι παρά μία από πολλές που την αιτία της αποστολής τους δεν γνωρίζω. Έχω μία μικρή υποψία, αλλά συνεχίζω να θέλω να πιστεύω σε μία έκδοσή σου που δεν θα έκανε κάτι τέτοιο. Θα απαντήσεις λοιπόν αυτή τη φορά ή θα συνεχίσεις να μου φέρεσαι σαν έναν από αυτούς; Η σιωπή σου δεν μπορεί παρά να με ωθήσει στο να πιστέψω την εικασία μου. Σε αυτή λοιπόν πατώντας, σου απαντώ: «ΔΕΝ ΝΟΙΩΘΩ ΜΟΝΟΣ! Σταμάτα να μου στέλνεις κόσμο…»
Είσαι ακόμα εδώ; Εσύ, όχι ο μπαμπάς. Φυσικά και είσαι, δεν έχεις και κάπου να πας. Συγνώμη αλλά φαίνεται πως έχει δημιουργηθεί ένα μικρό χάσμα στην επικοινωνία εμού και εκείνου. Αυτό βέβαια δεν σε αφορά. Το μόνο που πρέπει να σε αφορά είναι το τι θα απογίνεις. Έχω μεγάλα σχέδια για εσένα. Βλέπεις, εμφανίστηκες στην πόρτα μου χωρίς να έχεις πραγματικό λόγο να βρίσκεσαι εδώ, οπότε θα κάνω αυτό που θεωρώ δικαιότερο… Θα σε φιλοξενήσω στα διαμερίσματά μου μέχρι να βρεθεί μια άκρη στο όλο θέμα.
Μην ανησυχείς είναι πολύ κομπλέ μέρος, με κλιματισμό και όλα τα σχετικά. Έχει κι άλλο κόσμο αλλά, πίστεψέ με, δεν θα στριμωχτείς. Δεν βρισκόμαστε παρά στη μεταφυσική υλοποίηση μίας ιδέας και οι ιδέες, εκτός από αλεξίσφαιρες, είναι απεριόριστες. Απεριόριστος χώρος, απεριόριστες πιθανότητες! Ίσως να βρεις και παλιούς γνωστούς, φίλους… ή πρώην. Ας είμαστε ειλικρινείς, είσαι στην κόλαση, σίγουρα θα βρεις πρώην.
Υπάρχει μόνο ένα μικρό πρόβλημα, δεν είμαι σίγουρος που έχω βάλει τα κλειδιά μου. Δεν θέλω όμως να ανησυχείς, φυλάω πάντα ένα έξτρα σετ κάτω από το χαλάκι της πύλης. Το μόνο που αρκεί είναι να σηκώσω το χαλάκι και… Αχά, κλειδιά πουθενά. Ενδιαφέρουσα εξέλιξη…
Ξέρεις κανέναν καλό κλειδαρά;
Ευα
Ψυχραιμία Εύα. Βαθιές αναπνοές. Και μην ξεχνάς να ανοιγοκλείνεις το στόμα σου. Έτσι μπορεί και να πιστέψουν ότι τραγουδάς. Τελευταία σειρά στη χορωδία του ορφανοτροφείου, πίσω από έναν τύπο που δεν πρέπει ξέρει τι είναι το μπάνιο, πως κατέληξες εδώ;
Ξέρω, την κάνεις συχνά αυτή την ερώτηση. Και ξέρω, είναι ελαφρώς ανησυχητικό το ότι μιλάς στον εαυτό σου στο τρίτο πρόσωπο αλλά… σκατά, με κοιτάνε.
Το αύριο, το αύριο ελπίζω στο αύριο
Και αύριο θα χαμογελώ
Χαμογέλα Εύα, πως αλλιώς θα πιστέψουν ότι πιστεύεις στο αύριο;
Ίσως να μην πιστεύω στο αύριο, πιστεύω όμως στο εξηκοστό έκτο αύριο από αύριο. Το αύριο με το οποίο γίνομαι δεκαοκτώ. Το αύριο με το οποίο βγαίνω και επίσημα από εδώ μέσα. Πολύ μου αρέσει που το «επίσημα» είναι το σημαντικό κομμάτι αυτής της πρότασης. Δεν θα άντεχα να με κλείδωναν σε αυτό το μέρος.
Απ’ ότι φαίνεται το πάμε για την μεγάλη έκδοση του τραγουδιού. Δεν θα με χάλαγε ένα τσιγάρο τώρα. Από τα καλά. Από αυτά που μου έχουν τελειώσει… Πρέπει να πάω από το μαγαζί, ελπίζω να μην είναι εκεί ο Σάκης με τον Πάνο σήμερα…
Σκατά. Σταματήστε να με κοιτάτε!
Το αύριο, το αύριο φαντάζει μακάβριο
Για όλους έχει ο θεός
Τι έγινε; Γιατί σταμάτησαν όλοι; Ω, σκατά… πάλι είπα τους δικούς μου στοίχους, έτσι δεν είναι; Η Μέλπω θα μου τα ψάλει. Την ακούω ήδη…
«Σου έχουμε δώσει όλη μας την αγάπη. Έχουμε κάνει τα πάντα για εσένα. Δεν μπορείς έστω για λίγο να φερθείς σαν να είσαι ευγνώμων;»
Ευγνώμων για τι; Που φροντίσατε το μωρό που βρήκατε αφημένο στα σκαλιά ενός ιδρύματος φτιαγμένου για να φροντίζει μωρά; Είμαι ευγνώμων, όσο ευγνώμων θα ήμουν και προς έναν ηλεκτρολόγο που μου έφτιαξε την πρίζα. Ίσως βέβαια αυτός να νοιαζόταν περισσότερο για εμένα. Πιθανότατα μάλιστα θα έφτιαχνε όντως την πρίζα αντί να της βάλει λίγη μονωτική και να πει ότι είναι εντάξει. Αυτό θα μπορούσα να το κάνω και εγώ.
«Γιατί είμαι ακόμα εδώ; Είμαι παραπάνω από ικανή να τα καταφέρω και μόνη μου, έξω. Ποιο το νόημα;»
«Εύα, ξέρεις τι λέει ο νόμος».
«Μόνο αυτό δηλαδή με κρατάει εδώ, ο νόμος».
«Και αυτό. Εύα, όσο θυμωμένη κι αν είσαι, πιστεύω πως ξέρεις ότι όλοι θέλουμε το καλύτερο για εσένα».
«Το ξέρω».
Ξέρετε όμως εσείς ποιο είναι το καλύτερο για εμένα; Και ακόμα κι αν το ξέρετε, πως μπορείτε να μου το εξασφαλίσετε; Εδώ δεν μπορέσατε να μου εξασφαλίσετε αυτό που είναι η δουλειά σας.
Ένα σπίτι, μία οικογένεια… Όχι πως το ζήτησα ποτέ. Έχω οικογένεια, κάπου εκεί έξω. Μία μέρα θα την βρω. Την ημέρα που θα πέσω κλαίγοντας στα γόνατά και θα ρωτήσω: Γιατί;
Αυγερινός
Γιατί; Γιατί που να σε πάρω εγώ; Γιατί πάλι;
Συγχώρεσε με, παραφέρθηκα. Βλέπεις δεν είναι η πρώτη φορά που χάνω τα κλειδιά μου. Έχει αρχίσει να γίνεται εκνευριστικά συχνά τώρα τελευταία. Αυτός είναι και ο λόγος για τα έξτρα κάτω από το χαλάκι αλλά, όπως βλέπεις, δεν είναι «Θεού θέλοντος» να μην τα χάσω.
Το μόνο καλό με το όλο πράγμα είναι ότι ξέρω που είναι. Πάνω-κάτω… Κυρίως πάνω, στη γη. Η οποία πρακτικά δεν είναι πάνω από εδώ που βρισκόμαστε. Όπως είπα, μεταφυσική ιδέα. Κάθε φορά που χάνω τα κλειδιά μου αυτά εμφανίζονται στη γη. Το μόνο πρόβλημα είναι πως δεν εμφανίζονται σαν κλειδιά. Αυτό θα ήταν πολύ απλό για κάποιον σαν τον μπαμπά.
Όταν τα πρωτοβλέπεις, τα κλειδιά της κολάσεως έχουν γνώριμη σε εσένα μορφή. Σαν όμως τους ρίξεις μία καλύτερη ματιά η μορφή τους γίνεται ακόμη πιο γνώριμη και μέσα σε αυτά δεν βλέπεις τίποτε άλλο παρά τον βαθύτερό σου φόβο. Αν βέβαια καταφέρεις να νικήσεις τον φόβο σου, τα κλειδιά σε ανταμείβουν και εκεί που κοίταζες στα μάτια τον βαθύτερο φόβο σου, έχεις πλέον μπροστά σου τη μεγαλύτερή σου επιθυμία.
Φυσικά, βλέποντας ότι έχουν καταλήξει στην κόλαση, η μεγαλύτερη επιθυμία των λιγοστών που νίκησαν τον φόβο τους ήταν να πάνε στον παράδεισο. Κλισέ, αν με ρωτάς. Θα μπορούσες βέβαια να πεις ότι είναι μια τελευταία ευκαιρία για όσες ψυχές έχουν ακόμη ελπίδα. Ο μπαμπάκας τα σκέφτηκε όλα, τα κλειδιά είναι το καθαρτήριο.
Ξέρεις κάτι, ήρθε η ώρα για πράξεις! Μιλάω πολύ και δεν κάνω τίποτα. Πρέπει βέβαια να ομολογήσω ότι είσαι εξαιρετικός ακροατής, για αυτό ακριβώς θα σε πάρω και μαζί μου! Πού; Μα στο μέρος που αποκαλείς σπίτι φυσικά. Ο Διάβολος θα περπατήσει ξανά στη γη.
Εύα
Μπράβο Εύα, μην κοιμάσαι όσο κι αν το χρειάζεσαι. Συνέχισε να κάθεσαι στο παράθυρο και να κοιτάς τον νυχτερινό ουρανό. Είναι εκνευριστικά καθαρός, γεμάτος αστέρια… μεχ. Είναι σαν περίεργα φωτεινά μπιμπίκια. Σαν πιτυρίδα σε μαύρη μπλούζα.
Σαν… Τι είναι αυτό; Τέλεια, ένα αστέρι έπεσε. Τι υποτίθεται πως πρέπει να κάνω εγώ τώρα, ευχή; Οκ. Εύχομαι ο Σάκης και ο Πάνος να μην είναι στο μαγαζί και το επόμενο πεφταστέρι να μην είναι τόσο απογοητευτικό.
Τίποτα; Κανένα σας δεν θα πέσει εντυπωσιακά; Ούτε καν εσύ εκεί πάνω το μεγάλο; Φαντάζομαι πως εσύ εξαιρείσαι. Είσαι πλανήτης, όχι αστέρι.
Όπα, κάτσε! Μόλις κουνήθηκε; Όχι, μην λες μαλακίες Εύα. Δεν πιστεύεις σε τέτοια. Κοίτα πάλι στον ουρανό και θα δεις ότι είναι εκεί…
Οκ, δεν είναι. Κάτσε, είναι αυτό δεύτερο πεφταστέρι. Είναι τόσο φωτεινό, όχι σαν το άλλο. Μάλιστα! Αυτό είναι κάτι παραπάνω από πιτυρίδα!
