Suspiria: Ο καλλιτεχνικός “αναστεναγμός” του Thom Yorke.

Η υπόθεση sountrack δεν είναι καθόλου εύκολη δουλειά για έναν καλλιτέχνη καθώς πρέπει να προτάξει το μουσικό του ανάστημα προκειμένου να συνδυαστεί με το κινηματογραφικό έργο και να μην επιτρέψει στις συνθήκες να “καταπιούν” τις λατρεμένες, δημιουργικές του εμμονές. Ως γνωστόν εδώ και καιρό ο Thom Yorke υπογράφει το sountrack της ταινίας “Suspiria”, μια υπερφυσική ταινία τρόμου, σκηνοθεσίας Luca Guadagnino. Πρόκειται για το remake της ομώνυμης ταινίας του Dario Argento που γυρίστηκε για πρώτη φορά το 1977 και είναι το κινηματογραφικό ντεμπούτο του ιθύνοντος νου των Radiohead.

 Ο Thom Yorke σε μια από τις πολλές συνεντεύξεις που έδωσε για να κάνει γνωστή την δουλεία του, τόνισε χαρακτηριστικά:”  Υπάρχει ένας τρόπος επανάληψης στη μουσική που μπορεί να σε υπνωτίσει και σκεφτόμουν συνεχώς πως ήταν σαν να φτιάχνω ξόρκια. Οπότε όταν δούλευα στο στούντιο, δημιούργησα ξόρκια και αυτό ακούγεται πολύ χαζό αλλά κάπως έτσι το σκεφτόμουν. Ήταν μια ελευθερία που δεν είχα πριν, απλώς εξερευνούσα. Πετάω πράγματα στο στούντιο και βλέπω τι θα μου επιστρέψει πίσω”.

Ο Βρετανός συνθέτης ανταποκρίθηκε επαρκώς; Το αποτέλεσμα ήταν αντάξιο της ιδιοφυΐας του;

Το πέτυχε, καθώς δεν άφησε κανέναν παραπονεμένο, ούτε τον Guadagnino, ούτε το κοινό του. Μερικά τραγούδια ξεχωρίζουν, μερικά στέκονται ως αδάμαστα θηρία έτοιμα να σπάσουν τα δεσμά της ταινίας και μερικά άλλα λάμπουν λιγότερο. Το κομμάτι που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το καλύτερο είναι το “Suspirium”, το οποίο ξεκινά με απλό πιάνο και στην συνέχεια σε συνεπαίρνουν τα υπέροχα φωνητικά του Thom Yorke. Το πιο ενδιαφέρον και παράλληλα ωραίο στοιχείο στο κομμάτι είναι οι στίχοι: “This is a waltz thinking about our bodies/ What they mean for our salvation”. Στο “Unmade”, αποδεικνύεται μια ανεπιτήδευτη, διάφανη συναισθηματικά πιανιστική μπαλάντα, στην οποία ξεδιπλώνεται μπροστά μας ένας από τους πιο μοναχικούς και τρυφερούς καλλιτέχνες, ο Yorke.

Ο Thom Yorke διαχειρίστηκε εξαιρετικά τις λεπτές ισορροπίες για να δημιουργήσει κάτι τόσο ανεξάρτητο από την ταινία, όσο και βαθιά συνδεδεμένο με αυτήν. Προσπάθησε να ενώσει τους δυο εαυτούς του, τον Yorke των Radiohead και τον Yorke, που συνεχώς αναζητά νέα πράγματα. Μιλάμε για έναν άνθρωπο που με το συνθετικό του ταλέντο μας έχει κάνει να αναστενάξουμε ουκ ολίγες φορές.

* “Suspirium”(= αναστεναγμός στα λατινικά)